Z 35 000 obiektów wyświetlanych na ponad 60 000 metrów kwadratowych, ostateczna dziesiątka najpopularniejszego muzeum na świecie, Luwr, wydaje się być gestem szaleństwa. Uznaj to za przewodnik po najpopularniejszych i idealnych utworach w paryskim lokalu.
Michelangelo Merisi da Caravaggio - Death of the Virgin, c.1605-6
Caravaggio był ówczesnym gawędziarzem i rewolucyjnym malarzem, aw Śmierci Dziewicy widzimy dlaczego. Podczas gdy jego współcześni starali się przedstawiać świętych jako nieosiągalne ideały, święci Caravaggia są obdarzeni agonią i brzydotą rzeczywistości. W tym konkretnym dziele ujawniają się nam uniwersalne ludzkie emocje rozpaczy i rozpaczy. W tej sztuce znajduje się również najbardziej zmysłowy obraz tkaniny, z czerwonymi zasłonami zajmującymi jedną trzecią płótna. Caravaggio namalował arcydzieło, które wciąż przemawia do nas w tym coraz bardziej świeckim wieku, z silną głębią emocjonalnej prawdy.
Jacques-Louis David - Konsekracja cesarza Napoleona i koronacja cesarzowej Joséphine 2 grudnia 1804 r., 1806 r.
Po pracy jako „oficjalny artysta” rewolucji francuskiej i pozostawieniu nam serii epickich płócien, które na zawsze będą kolorowe interpretacje tych wydarzeń, Jacques-Louis David został nadwornym malarzem Drugiego Cesarstwa Francuskiego pod Napoleonem. W tej roli namalował szczegółowe studium tego cesarza. Dla tych, którzy przybędą do Luwru, chcąc lepiej zrozumieć historię Francji, jest to niezbędna obserwacja. Bezruch i przepych wizerunku Napoleona symbolizują to, jak daleko zmieniła się Francja od kinetycznego, wypełnionego aktywnością rysunku Przysięgi na kort tenisowy, jednego z kluczowych wydarzeń od początku rewolucji.
Eugène Delacroix - Liberty Leading the People, 1830
To jeden ze słynnych obrazów Luwru, który zaczął żyć własnym życiem, Liberty Leading the People zainspirował wszystko, od Statuy Wolności, Les Misérables po okładkę albumu Coldplay Viva La Vida. To dziedzictwo, zamiast zmniejszać wpływ oryginału, czyni go jeszcze bardziej hipnotyzującym. Założycielski obraz, z którego nowoczesna Francja czerpie znaczną część swojej tożsamości, a centralna postać kobieca zostaje skodyfikowana jako ostateczna „Marianna” (symbol Francji). Mówiąc bardziej ogólnie, jest to jedno z najbardziej oszałamiających przedstawień sztuki „liberté, égalité, fraternité” i jedno z najpotężniejszych przedstawień rewolucji, jakie kiedykolwiek powstały.
Théodore Géricault - Tratwa Meduzy, 1818–18
Ten obraz wraku ironicznie wywołał falę prac we francuskim romantyzmie. Chociaż tak wiele osób widziało w niezliczonych książkach historii sztuki, wizyta w oryginale w Luwrze jest koniecznością. Aby wejść do pokoju, w którym się wisi, należy zostać zbombardowanym przez obraz (mierzący epickie wymiary 5 na 7 metrów) i skonfrontować się z przekonującym przedstawieniem prawdziwej dzikości człowieka pod presją. W końcu zatonięcie prawdziwej Meduzy było skandalem swoich czasów, w którym zginęło wszystkich oprócz 15 osób. Ci, którzy przeżyli, uniknęli głodu poprzez kanibalizm.
Jean Auguste Ingres - The Valpinçon Bather, 1808
Ta kobieca naga na nowo zdefiniowała formę. Jego malarz, Ingres, stał się znany ze swojej umiejętności przedstawiania ciała. „The Valpinçon Bather” wywarł wpływ na wszystkich zainteresowanych ludzkim ciałem, od Luciana Freuda po Mana Ray'a, którego słynne zdjęcie kobiety z dziurami na skrzypcach narysowane jest zatytułowane „Violon d'Ingres”. Jednak nie jest warty zobaczenia ze względu na swój wpływ, ale oryginał jest obowiązkowy, ponieważ jest najlepszym dziełem jednego z największych malarzy kobiecej formy wszechczasów. Jest to obraz, który do dziś wpływa na to, jak kobiety są przedstawiane w sztuce.
Michelangelo - Dying Slave, c.1513-6
Jedyny geniusz renesansu, który może pasować do legendarnego statusu da Vinci, Dying Slave Michała Anioła Buonarrotiego dzieli złożoną mieszankę emocji i erotyzmu swojego najsłynniejszego dzieła, jego posągu Dawida we Florencji. Dying Slave zawiera całą agonię i ekstazę, które charakteryzują twórczość artystów (i doprowadziło do słynnej powieści i filmu o tej samej nazwie). To, że był w stanie stworzyć takie arcydzieło natychmiast po ukończeniu Kaplicy Sykstyńskiej, mówi ci wszystko, co musisz wiedzieć o geniuszu Michała Anioła, mistrza wszystkich form sztuki jego czasów.
Nieznany, Pomnik Króla Naramsina, ok. 2270 pne
Chociaż Luwr jest najbardziej znany ze swojej kolekcji sztuki w Europie od XIV do XIX wieku, w muzeum znajduje się także skarbnica przedmiotów starożytności. Z nich jednym z najstarszych jest Pomnik Króla Naramsina, wykonany w Mezopotamii 2000 lat przed narodzinami Chrystusa. Pokazuje wspomnianego króla stąpającego po pokonanym wrogu. Praca ta rozpoczyna tradycję przedstawień władzy królewskiej, którą można zobaczyć na tysiącach eksponatów muzeum.
Aleksandros z Antiochii, Afrodyta z Milos, ok. 130-100 pne
Drugie najczęściej odwiedzane dzieło Luwru po Mona Lizy, Afrodyta Milosa (lepiej znana jako Venus de Milo), pozostała nieuchwytna jak ten XVI-wieczny obraz. Chociaż dokonano ostatnich zmian, wiele z nich było tajemnicą przez wiele lat. Najbardziej znane: gdzie znajdują się ramiona pierwotnie przymocowane do posągu? Niezależnie od odpowiedzi na otaczające go pytania, możemy być pewni, że Venus de Milo pozostanie jednym z największych przykładów kobiecej łaski, jaki można znaleźć w kanonie sztuki zachodniej.
Więcej arcydzieł można znaleźć w naszym artykule na temat niezwykłych obrazów znalezionych w Luwrze.
