Norweski artysta Edvard Munch (1863–1944) był jednym z najwybitniejszych symbolistów i ekspresjonistów swoich czasów. Utraciwszy gruźlicę zarówno siostrę, jak i matkę, w młodym wieku jego sztuka służyła jako ujście dla jego późniejszego strachu i niepokoju. Tutaj przedstawiamy 11 najbardziej nawiedzających arcydzieł Muncha, z których wszystkie ilustrują emocjonalne postrzeganie ludzkiej śmiertelności przez artystę.
Krzyk
Wrzask jest najbardziej kultowym obrazem Edvarda Muncha, przedstawiającym przerażonego mężczyznę trzymającego uszy pod ognistym zachodem słońca. Obraz miał być inspirowany wizją artysty na spacerze z dwoma przyjaciółmi, aw latach 1893–1910 wyprodukował dwa obrazy olejne oraz dwa pastele przedstawiające tę wizję. Swoje doświadczenia z poezją wyraził na ramce pastelowej z 1895 roku: „Szedłem drogą z dwoma przyjaciółmi - słońce zachodziło - nagle niebo stało się krwistoczerwone - zatrzymałem się, czując się wyczerpany i oparłem o płot - nad błękitno-czarnym fiordem i miastem była krew i języki ognia - moi przyjaciele szli dalej, a ja stałem drżąc z niepokoju - i wyczułem nieskończony krzyk przechodzący przez naturę. ”
Krzyk, 1910 © Muzeum Muncha
Wieczór na Karl Johan
W 1891 roku Munch zakończył swój barwny dzień wiosny na Karl Johan Street. Ten radosny portret ulicy Karla Johana jest całkowitym przeciwieństwem wizerunku ulicy Muncha w nocy, który został ukończony w 1892 roku. Słońce zaszło, a grupa żałobnych przechodniów odchodzi od pogrzebu lub jakiegoś okropnego zdarzenie. Sposób, w jaki ten obraz tak silnie kontrastuje z nastrojową ilustracją Karla Johana Muncha w ciągu dnia, dodaje anonimowym, upiornym postaciom przerażającego elementu.
Wieczór w Karl Johan, 1892 © Munch Museum
Niepokój
Obraz Niepokój, namalowany w 1894 r., Przedstawia smutne postacie, podobnie jak Krzyk i wieczór Karola Johana. Pozornie znajomy most nad akwenem pod krwistoczerwonym niebem bardzo przypomina scenę Krzyku. Widmowe postacie na czele ze strojami żałoby i przygnębionymi wyrazami twarzy przypominają tę samą grupę z Wieczoru na temat Karla Johana.
Niepokój, 1894 © Google Art Project / WikiCommons
Zazdrość
Trójkąt miłosny był częstym motywem w twórczości Muncha, przedstawionym w różnych postaciach w 11 różnych obrazach. Pierwszy z nich powstał w 1895 r., A ostatni w latach 30. XX wieku; i chociaż ustawienia nie są takie same, każdy emocjonalny obraz przedstawia zazdrosnego mężczyznę patrzącego, spanikowanego, na widza, podczas gdy kochająca para obejmuje się w tle. Inspiracją dla tej serii było pragnienie Muncha i kolegi dotyczące tej samej kobiety. Artyści postanowili współpracować i każdy z nich stworzył własne obrazy dotyczące tematu zazdrości. Tutaj Munch przedstawia się z kobietą, pozostawiając swojego byłego kochanka w stanie zazdrości.
Zazdrość, 1907 © Muzeum Muncha
Śmierć Marata
Jednym z najbardziej znanych obrazów rewolucji francuskiej jest wpływowy obraz neoklasycznego artysty Jacquesa-Louisa Davida zatytułowany Śmierć Marata. Przedstawia rewolucyjnego przywódcę Jean-Paula Marata umierającego w wannie po zamordowaniu przez Charlotte Corday, a został namalowany w 1793 r., Zaledwie kilka miesięcy po incydencie. Edvard Munch jest jednym z kilku artystów, którzy zainspirowali się arcydziełem i stworzyli własną wersję śmierci Marata. Jego obraz olejny z 1907 roku pokazuje nie tylko męską postać umierającą na zakrwawionym łóżku, ale także portret kobiety odpowiedzialnej. Jego rekreacja przedstawia się jako Marat i jego kochanka Tullę Larsen jako morderczynię, zarówno nagą, jak i niepokojąco nieruchomą.
Śmierć Marata, 1907 © Muzeum Muncha
Chore dziecko
Edvard Munch ukończył sześć wersji chorego dziecka między 1885 a 1926 rokiem. Zdjęcie przedstawia słabą, bladą młodą dziewczynę w łóżku ze starszą kobietą, uważaną za jej ciotkę, siedzącą przy boku w żałobie. Siostra Muncha, Johanne Sophie, zmarła na gruźlicę w wieku 15 lat, do czego nawiązuje i powraca na tych obrazach. On również prawie zmarł z powodu choroby zakaźnej, i uważa się, że obraz rejestruje jego rozpacz, a także poczucie winy, że to on przeżył zamiast swojej siostry.
Chore dziecko, 1907 © Muzeum Muncha
Taniec życia
Taniec życia pokazuje pary tańczące pod księżycem w letni wieczór. Głównym punktem obrazu jest para pośrodku, uważana za Muncha i miłość jego życia, Tulla Larsen. Obraz jako całość opowiada historię ludzkich doświadczeń, a dwie kobiety stojące naprzeciw pary po obu stronach reprezentują różne etapy życia kobiety. Ta po lewej stronie, sięgająca do kwiatu w białej sukni, przedstawia dziecinną niewinność z niecierpliwością, a kobieta w ciemnych kolorach pokazuje dojrzałą postać z żalem spoglądającą na parę. To świetny przykład wrażliwości emocjonalnej malarza i nieco melancholijnego spojrzenia na życie i miłość.
Taniec życia, 1925 © Munch Museum
Separacja
Ten smutny, emocjonalny obraz został namalowany w 1896 roku. Przedstawia miłość, stratę i złamane serce, przedstawiając młodego mężczyznę opartego na drzewie i trzymającego serce z bezsenną, oświetloną kobietą w tle. Obraz wyraźnie przedstawia oddzielonych kochanków, ale ponieważ kobieta jest przedstawiana jako odpływająca anielska postać, być może symbolizuje to, że chociaż miłość mężczyzny odeszła, wspomnienia o niej i przeszłości zawsze będą go prześladować.
Separacja, 1896 © Google Art Project / WikiCommons
Pokwitanie
Edvard Munch stworzył okres dojrzewania między 1894 a 1895 rokiem. Obrazuje młodą nagą dziewczynę, która właśnie wkracza w wiek dojrzewania i jest jednym z jego najbardziej kontrowersyjnych obrazów. Ponieważ ciało dziewczyny jest pomalowane z taką szczegółowością, wielu uważa, że jest to obraz żywego modelu. Dziewczyna nieśmiało siedzi na łóżku, z zamkniętymi nogami i skrzyżowanymi rękami, zakrywając się, być może reprezentując stłumioną seksualność. Ciemny cień czai się obok dziewczyny, być może symbolizujący jej niepokój i strach towarzyszący dorastaniu.
Dojrzewanie, 1894–95 © Munch Museum / WikiCommons
Wampir
Ten obraz jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych i szokujących obrazów w historii sztuki europejskiej, a także jednym z najbardziej reprodukowanych i pożądanych dzieł Muncha. Jest to część jego 20-częściowej serii zatytułowanej Frieze of Life i pierwotnie nosiła nazwę Love and Pain. Munch stworzył cztery wersje tego obrazu i zawsze upierał się, że jest to tylko kobieta pocieszająca mężczyznę, ale kiedy raz ukazała się publiczności w 1894 roku, wielu widziało go jako mężczyznę zamkniętego w objęciach wampira o rudowłosej głowie, łączącego go z sado- masochizm, relacje Muncha z prostytutkami
.a niektórzy nawet uważali to za fantazję swojej zmarłej siostry. W ten sposób obraz przybrał nazwę Wampir, i to jest to, co nadal trwa.
Wampir, 1893 © Google Art Project / WikiCommons
