Dzięki przedkolonialnym tradycjom tubylczym kwitnącym wraz z nowoczesnymi wpływami zachodnimi, Boliwia ma bogatą historię muzyczną, która obejmuje szeroki wachlarz stylów. Najbardziej znani artyści krajowi grają folklorystykę, choć gatunki takie jak rock, a nawet electro stały się popularne w ostatnich dziesięcioleciach. Czytaj dalej, aby odkryć najważniejszych muzyków, zarówno młodych, jak i starszych, ten różnorodny naród andyjski ma do zaoferowania.
Los Kjarkas
Los Kjarkas, najbardziej legendarny zespół Boliwii i znana w całym kraju nazwa, wydaje klasyczne albumy folkowe od 1976 roku. Ta sześcioosobowa grupa przeszła kilka zmian na przestrzeni lat, w tym dodanie Japończyka, który uwielbiał jeden z występów na żywo tyle udało mu się przesłuchać na miejscu. Sportowe tradycyjne poncza na scenie i gra na dawnych instrumentach, takich jak zampona (flet andyjski) i charango (banjo), Los Kjarkas są narodowym skarbem i źródłem dumy wielu rdzennych Boliwijczyków. Grupa nagrała ponad 350 piosenek, założyła wiele lokalnych akademii muzycznych i koncertowała na całym świecie, w tym w Europie, obu Amerykach, Azji i Australii.
Atajo
Atajo, czołowy zespół rockowy / reggae w Boliwii, powstał w 1996 roku, kiedy grupa podobnie myślących muzyków zebrała się i zaczęła grać w klubach w swoim rodzinnym mieście La Paz. Od samego początku ta opisywana zbiorowa inicjatywa starała się odzwierciedlać rzeczywistość społeczeństwa Boliwii, we wszystkich jego wadach i całym pięknie. Wiele z ich piosenek przekazuje silne przesłania polityczne i społeczne, często krytyczne wobec rządów Boliwii i Stanów Zjednoczonych. Po zdobyciu silnych lokalnych fanów, Atajo opuścił Boliwię, aby wyruszyć w trasę koncertową, grając w różnych barach, na festiwalach i imprezach w Niemczech, a później w całej Europie. W kwietniu 2016 roku zespół robi sobie przerwę, choć jest prawie pewne, że ten sześcioosobowy utwór wróci do grania swoich hitów inspirowanych muzyką bluesową, ska i folklorystyczną wcześniej niż później.
Savia Nueva
Savia Nueva, obok legendarnej boliwijskiej piosenkarki César Junaro, to kolejna ponadczasowa boliwijska grupa folklorystyczna, która odegrała ważną rolę w muzycznej historii kraju. Założona w latach 70. grupa ma bardziej klasyczne podejście do folklorystyki, z tekstami, które są w większości poetyckie i romantyczne, ale czasem dotyczą bardziej poważnych tematów, takich jak bieda i rewolucja. W ciągu dziesięcioleci wydali zaledwie cztery płyty, z których wszystkie stały się powszechnie czczone w całym kraju, zdobywając serca ludności i zdobywając miejsce w narodowej psychice.
Kalamarka
Pochodzący z La Paz, ten słynny zespół foklorica rozpoczął działalność w połowie lat 80. XX wieku jako rodzaj eksperymentu w rodzimej muzyce andyjskiej, chociaż szybko opracował swój własny, niepowtarzalny styl. Dzięki połączeniu tradycyjnych instrumentów z nowymi elektronicznymi brzmieniami, takimi jak syntezator, grupa była w stanie rezonować z grupą fanów Campesino (country), jednocześnie przyciągając nowych słuchaczy z innych kontynentów na całym świecie, stając się ostatecznie jednym z najbardziej rozpoznawalnych na świecie Boliwijskie zespoły wszechczasów. Ich muzyka jest szczególnie popularna wśród dzisiejszej młodzieży, ciesząc się dużą popularnością na festiwalach i koncertach w całym kraju.
Zulma Yugar
Zulma Yugar, najbardziej znana piosenkarka klasyczna w Boliwii, zyskała międzynarodowe uznanie za swój silny zakres wokalny, który waha się między niemożliwie wysokimi i niskimi tonami, niemal przypominając europejską operę. Urodzona w Oruro w latach 50., jej piosenki dotyczą głównie miłości i zerwanych związków. Później została Ministrem Kultury Boliwii i lobbowała za UNESCO, by uznać karnawał Oruro za międzynarodowe dziedzictwo kulturowe.
