Z wysokimi górami, kolorowymi jeziorami i ogromnymi lasami Kauri w Nowej Zelandii jest wiele cudów natury, wszystkie ściśle związane z rodzimą kulturą. Miejscowe wierzenia i mory Maorysów odzwierciedlają zarówno niestabilną naturę lokalnego krajobrazu, jak i ich szacunek dla przyrody, a góry i rzeki są nadal uważane za święte. Dla osób podróżujących przez Wyspę Północną wiele głównych atrakcji turystycznych i zabytków oferuje możliwość poznania lokalnych legend i uzyskania wglądu w to, dlaczego te miejsca są święte.
Te Whanganui-a-Tara (Port Wellington) © Roxanne de Bruyn, Faraway Worlds
Te Whanganui-a-Tara (Wellington Harbour)
Otoczony zielonymi wzgórzami port Wellington stanowi centrum stolicy. Jednak wiele lat temu, zanim w Wellington powstał port, istniało jezioro. Dwa taniwha (potwory morskie) żyły w jeziorze, dopóki jeden z nich nie usłyszał wód na południu (Cieśnina Cooka) i postanowił do nich dotrzeć, przedzierając się przez skały w cieśninę. Druga taniwha, Whataitai, próbowała za nim podążać, ale woda wypływała z jeziora i pozostawiono go na brzegu. Jego dusza pozostała w postaci ptaka Te Keo, który przeleciał nad portem i rozpłakał się nad swoim ciałem na dole. Do dziś Góra Victoria jest znana Maorysowi jako Tangi Te Keo, „Płacz Te Keo”, a obszar na wzgórzach bezpośrednio poniżej nazywa się Hataitai.
Park Narodowy Tongariro Dzięki uprzejmości Departamentu Ochrony
Park Narodowy Tongariro
Piękny górzysty krajobraz środkowej wyspy Północnej jest spleciony z rzekami i usiany jeziorami i jest obszarem o głębokim znaczeniu kulturowym i duchowym. Istnieje wiele historii o tym, jak ukształtował się ten krajobraz i zgodnie z przekonaniem Maorysów góry były kiedyś bogami i wojownikami o wielkiej sile. Wielka góra, Tongariro, była jedną z siedmiu gór otaczających jezioro Taupo. Wszystkie góry były męskie, z wyjątkiem Pihanga, który był wyjątkowo piękny. Pozostałe góry były w niej zakochane i walczyły ze sobą o jej względy. Ziemia wybuchła ogniem, dymem i gorącymi kamieniami podczas walki, ziemia drżała pod nimi. W końcu Tongariro wyłonił się zwycięzcą, zdobywając oddanie Pihangi i prawo do stania obok niej. Pokonane góry dostały jedną noc na odejście od pary i o świcie pozostały na swoim miejscu na zawsze.
Przedświt Taranaki © PDTillman / Wikicommons
Mount Taranaki
Wznosząca się wysoko nad lądem i wychodząca na ocean Mt Taranaki, oznaczająca „Szybowiec Szczyt”, jest duchowo ważnym punktem orientacyjnym dla Maorysów. Taranaki była jedną z gór, która walczyła o łaskę Pihangi i przegrała. Podróżując nocą, bliznował ziemię ogromnym śladem, gdy ruszył na zachód. W swoim nowym miejscu nad morzem płakał za Pihandą, a jego łzy popłynęły na szlak, stając się wielką rzeką Whanganui. Kiedy chmura pokrywa górę, Taranaki ukrywa swoje łzy.
Malownicza trasa nadmorska w Taranaki przebiega przez stare tereny bitewne i historyczne maoryskie pa (ufortyfikowane wioski), które opowiadają historie i kulturę regionu.
Lake Taupo © Entropy1963 / Wikicommons
Jezioro Taupo
Jezioro Taupo, otoczone górami i tak duże, że nie można go dostrzec aż do odległego brzegu, powstało prawie 2000 lat temu przez wielką erupcję wulkanu. Jednak zgodnie z legendą, kiedy odkrywca Ngatoro-i-rangi po raz pierwszy zobaczył Taupo, była to po prostu ogromna miska pyłu w ziemi. Próbując pobudzić wzrost, wykorzenił drzewo totary i wrzucił je do jałowej miski. Wiatr sprawił, że stracił swój ślad, a po uderzeniu w twardy brzeg drzewo wylądowało do góry nogami, a jego gałęzie przebiły ziemię. Wypłynęła świeża woda, tworząc Taupo moana - „Morze Taupo”. Podobno to drzewo jest nadal widoczne pod wodą około 70 metrów od brzegu w Wharewaka Point. Po podziękowaniu Ngatoro-i-rangi rzucił pasma z płaszcza do wody, gdzie stały się rodzimą rybą jeziora.
Kuirau Park, Rotorua, Nowa Zelandia © Michal Klajban / Wikcommons
Rotorua
Rotorua to region wprost z bajki, z kolorowymi jeziorami, wrzącymi sadzawkami i gęstymi lasami. Jako taki, jest naturalnie pełen lokalnych legend i mitów, a szczególnie interesująca historia koncentruje się na parku Kuirau. Park jest otwarty dla publiczności, a jego wrzące jezioro jest główną atrakcją. Jednak historie mówią, że w odległej przeszłości jezioro było zimne. Mężczyzna Tamahika i jego urocza żona Kuirau byli pierwszymi, którzy mieszkali u jego wybrzeży. Jednak pewnego dnia, gdy Kuirau kąpał się w jeziorze, taniwha (potwór morski) złapał ją i zaciągnął w głąb jezior. Bogowie to zobaczyli i rozgniewali się, więc doprowadzili wody do wrzenia. Taniwha została zniszczona, ale Kuirau również został zabity, a od tego czasu jezioro i otaczający go park przybrały jej imię.
Tane Mahuta © Gunjan Pandey / Wikicommons
Las Waipoua
Jadąc w kierunku Hokianga z Auckland, droga wiedzie przez piękny Las Waipoua, w którym znajdują się trzy czwarte drzew kauri w Nowej Zelandii. Podczas gdy cały las jest święty, w odległości krótkiego spaceru od drogi stoi Tāne Mahuta, największe drzewo kauri w kraju o wysokości 51 metrów i obwodzie 13, 8 metra. W mitologii Maorysów o stworzeniu Tāne Mahuta stworzył ziemię, leżąc między rodzicami - ziemią i niebem - i rozsuwając ich, aby zrobić miejsce dla niego i jego rodzeństwa. Tak stoi teraz w lesie, ramiona przyciska się do ziemi, a stopy wyciąga ku niebu.
Spiritsbay © Williamsphotographynz / Wikicommons
