Od wczesnego klasycyzmu po XX-wieczną awangardę po wymagającą sztukę współczesną, każdy miłośnik sztuki w Barcelonie znajdzie coś dla siebie. Aby pomóc Ci w poruszaniu się po tym wszystkim, oto przewodnik Culture Trip przedstawiający najważniejszych artystów, którzy wyłonią się ze stolicy Katalonii.
Joan Miró, „Szyfry i konstelacje w miłości z kobietą” (1941) © Dennis Hallinan / Alamy Zdjęcie Stock
Joan Miró
Najsłynniejszy syn artystyczny Barcelony, Joan Miró, urodził się w mieście w 1893 roku. Malarz, ceramik i rzeźbiarz, jest postrzegany jako pionier surrealizmu, jednego z najważniejszych ruchów XX wieku. Zabawna praca Miró jest bogata w podstawowe kolory. Jego prace reprezentują napięcie między jego nieskrępowaną, fantazyjną wyobraźnią a surową rzeczywistością, jaką widział, współczesnego życia. Duża część jego prac jest wystawiana w jednym muzeum, Fundació Joan Miró, które znajduje się na wzgórzu Montjuïc na południu miasta. Podczas jego wędrówki po Barcelonie możesz zobaczyć niektóre z jego rzeźb i mozaik - jego uderzająco kolorowa statua Dona i Ocell (1983) znajduje się na Plaça d'Espanya, a La Rambla jest domem dla wspaniałej mozaiki Pla de l'Os (1976), położony niedaleko miejsca urodzenia Miró.
Agustí Puig
Fani filmu mogą już rozpoznać twórczość malarza i grafika Agustí Puiga. Jego odważne, spontaniczne obrazy znalazły się w widocznym miejscu w filmie Woody'ego Allena Vicky Cristina Barcelona, podczas gdy główny bohater filmu, Juan Antonio, zainspirował sam Puig. To spotkanie z Hollywood mogło zwrócić uwagę Puiga na szerszą publiczność, ale był już dobrze znany na współczesnej hiszpańskiej scenie artystycznej. Urodzony w Sabadell (miasto na północ od Barcelony) w 1957 roku i zainspirowany takimi twórcami jak Miró i Pablo Picasso, Puig tworzy zwodniczo proste, nieograniczone prace, które zostały docenione i wystawione na całym świecie. Są również w stałych kolekcjach w galeriach w Barcelonie.
Angel Ribé
Angels Ribé jest uważany za jednego z najważniejszych katalońskich artystów konceptualnych lat 70. Urodzona w Barcelonie w 1943 roku, miała na nią wpływ ideologia późnych lat 60. i powstające sceny artystyczne w Nowym Jorku i Chicago. Wraz z rówieśnikami zrewolucjonizowała współczesną kulturę wizualną poprzez pracę performatywną, a Ribé uczyniła swoje ciało centralnym dla swojej sztuki. Badała swój fizyczny stosunek do czasu i przestrzeni w kluczowych pracach, takich jak Hide the Dolls, Here Come the Thieves (1977), w których prezentowano dziesiątki zdjęć dłoni Ribé rzutowanych na ścianę galerii, podczas gdy nagranie jej głosu odbijało się echem w przestrzeni. Dzięki silnej obecności międzynarodowej Ribé mieszkał we Francji i Stanach Zjednoczonych, zanim wrócił do Hiszpanii w latach 80. Jej prace można oglądać w Muzeum Sztuki Współczesnej w Barcelonie (MACBA).
Mistrz Taüll, „Pantokrator” (XII wiek) © World History Archive / Alamy Stock Photo
Mistrz Taüll
Podczas gdy wiele osób kojarzy Barcelonę ze sztuką współczesną, miasto jest także domem dla największej istniejącej kolekcji sztuki romańskiej na świecie. Niewiele wiadomo na temat Mistrza Taüll, imienia nadanego malarzowi, który pracował w Katalonii na początku XII wieku. Jego przełomowym dziełem jest Apsyda Sant Climent de Taüll, uważana za jedno z arcydzieł europejskiej romańszczyzny. Charakteryzujący się żywymi kolorami i postaciami, które są malowane z wielkim realizmem i stylem, fascynował XX-wiecznych awangardowych artystów, takich jak Pablo Picasso. Znakomity fresk można zobaczyć w Museu Nacional d'Art de Catalunya (MNAC) obok innych artystycznych skarbów tego okresu.
Antoni Tàpies, „Hieroglyphics” (1994) © World History Archive / Alamy Stock Photo
Antoni Tàpies
Urodzony w Barcelonie w 1923 roku, Antoni Tàpies był malarzem, rzeźbiarzem i teoretykiem sztuki, który stał się jednym z najbardziej znanych europejskich artystów swojego pokolenia. Był członkiem założycielem hiszpańskiego ruchu artystycznego Dau al Set, który był ściśle związany z surrealizmem i dadaizmem. Najbardziej znany ze swoich teksturowanych obrazów mieszanych, w których znajdował się marmurowy pył, odrzucone przedmioty i żywica, Tàpies tworzył sztukę pod wpływem jego doświadczeń z hiszpańskiej wojny domowej (1936–39). Późniejsze prace obejmowały także meble i inne większe przedmioty. Jeden z jego najbardziej wpływowych dzieł, Rinzen (1993) - co w języku japońskim oznacza „nagłe przebudzenie” - zawiera łóżko szpitalne, które, jak się uważa, reprezentuje wojnę, która miała miejsce w tym czasie w Bośni, a także niepokojące wspomnienia z dzieciństwa Tàpies. Został zainstalowany przy wejściu do MACBA w 1998 roku i nadal istnieje.
El Pez
W ostatnich latach Barcelona stała się wiodącym na świecie centrum graffiti i sztuki ulicznej. El Pez (po hiszpańsku „ryba”) to uznany na arenie międzynarodowej artysta graffiti z przedmieścia Sant Adriá, który handluje na ulicach swojego rodzinnego miasta od 1999 roku. Jego charakterystyczna postać szczerzącej się ryby została pierwotnie stworzona, aby komunikować się pozytywnie, radosne wibracje dla tych, którzy widzieli jego pracę. W przeciwieństwie do wielu innych artystów ulicznych, Pez tworzy prace, które nie są jawnie polityczne ani krytyczne; po prostu stara się przekazać swoją miłość do malarstwa i kreatywności. Jego bezczelne, podnoszące na duchu dzieła szybko rozprzestrzeniły się po Barcelonie i Europie na resztę świata, a jego prace można zobaczyć tak daleko, jak Miami, Tokio i Bogota. W 2010 roku praca Peza trafiła do światowej publiczności po tym, jak wystąpiła w nominowanym do Oscara filmie Banksy Exit Through the Gift Shop.
Ramón Casas i Carbó, 'Julia' (ok. 1915) © The Artchives / Alamy Zdjęcie Stock
Ramón Casas
Urodzony w bogatej rodzinie w Barcelonie w 1866 roku, Ramón Casas przeżył burzliwe czasy w katalońskiej stolicy, aby stać się jednym z najwybitniejszych artystów katalońskiego ruchu modernistycznego. Szkolił się w sztuce od najmłodszych lat, a w wieku 20 lat jego prace były pokazywane zarówno w Paryżu - gdzie krótko mieszkał - jak iw Barcelonie. Poza tym, że jest znanym portrecistą, Casas dużo podróżował po Hiszpanii i Katalonii, malując zmiany społeczne, gospodarcze i polityczne, których był świadkiem. Popularną sławę zyskał także jako komercyjny artysta billboardowy, m.in. dla Codorniu Cava i likieru Anís del Mono. Casas był założycielem patrona El Quatre Gats, baru wzorowanego na paryskim Le Chat Noir. Obraz olejny Casasa Ramón Casas i Pere Romeu na tandemie (1897) został zaprojektowany specjalnie dla baru i można go dziś oglądać na MNAC.
Lluïsa Vidal, „Autoportret” (1899) © Archiwum historii świata / Alamy Stock Photo
Lluïsa Vidal
Współczesna twórczość Picassa i Casasa, Lluïsa Vidal jest jedyną profesjonalną malarką katalońskiego modernizmu. Była także jedną z niewielu kobiet w swoim czasie, które wyjechały za granicę, aby uczyć się sztuki, studiując w Paryżu w 1901 roku. Pomimo wielkiego talentu artystycznego, Vidal, która urodziła się w Barcelonie w 1876 roku, starała się wyrobić sobie sławę. kiedy kobieta nie mogła sobie wyobrazić zawodu. Wróciła do Barcelony w 1902 r., Przyłączyła się do ruchu feministycznego i poświęciła się portretowaniu, niemal wyłącznie malowaniu kobiet. Po jej śmierci Vidal popadła w zapomnienie. Jakość jej pracy została doceniona przez pozbawionych skrupułów sprzedawców, którzy zmienili podpisy na niektórych z jej najlepszych obrazów na obrazy bardziej cenionych artystów na rynku. Jednak w ostatnich latach historycy sztuki przeprowadzili szeroko zakrojone studia nad jej życiem i twórczością, a hołd tej ważnej osobowości w katalońskim modernizmie znów się składa. Niektóre z jej prac można zobaczyć w MNAC.
Marià Fortuny, „Carmen Bastián” (1871) © Peter Horree / Alamy Stock Photo
