Światowej sławy japoński autor Haruki Murakami jest najbardziej znany ze swoich dzieł realistycznej i absurdalnej fikcji. Dla pisarza o międzynarodowej apelacji, który zgodnie z prawem powinien znajdować się na liście czytelników wszystkich, pierwsze pytanie, które przychodzi na myśl, jest zawsze najtrudniejsze: Więc od czego zacząć?
„Norwegian Wood” © Jose Sa / Flickr
Norwegian Wood (1987)
Książka, dzięki której Haruki Murakami zyskał sławę, Norwegian Wood opowiada o studenckich latach Toru Watanabe i jego doświadczeniach z dwiema kobietami. Akcja filmu rozgrywa się w Tokio w latach 60. XX wieku. Studenci byli wielkim hitem w latach 80. XX wieku, ponieważ był jednym z pierwszych przedstawień rewolucji studenckiej i inspirował wielu z pasji do współczesnej polityki i działań społecznych. Podsumowując, ten jest zarówno fascynującą i odkrywczą lekturą, jak i doskonałym miejscem na rozpoczęcie podróży przez dzieła Murakamiego.
1Q84 (2009)
Być może najszerzej czytana ze wszystkich prac Murakamiego, 1Q84 osiągnął milion sprzedaży już w miesiąc po publikacji. Tytuł, nawiązujący do Nineteen Eighty-Four George'a Orwella, wprowadza teatr działania: fikcyjne Tokio w fikcyjnym 1984 roku. Założeniem książki jest idea, że jedno działanie zmieni całą ścieżkę życia jednostki, znacznie w tym samym stylu, co w, powiedzmy, Forged Coupon Tołstoja. W tym przypadku chodzi o życie bohaterki Aomame. Następuje przekonujący odczyt.
„1Q84” © eiko / Flickr
Kafka na brzegu (2002)
Kafka On The Shore, opublikowany w 2002 roku, opowiada o dwóch oddzielnych, ale powiązanych ze sobą wątkach, wymieniając je z każdym akapitem lub rozdziałem. Podobnie jak inne powieści Murakamiego, Kafka na brzegu łączy popkulturę, magiczny realizm i seksualność, choć tym razem z większym naciskiem na japońskie tradycje religijne. W tym jest także nadrzędna tendencja do absurdalności, polegająca na długich rozmowach bohatera z kotami i ciekawych pseudojądrowych wydarzeniach.
A Wild Sheep Chase (1982)
Ta fałszywa powieść detektywistyczna ma nienazwanego bohatera; bardzo nietypowy, ale intrygujący i typowy dla stylu Murakami. Prawdę mówiąc, urządzenie służy jedynie do wzmocnienia motywów japońskiej tożsamości kulturowej po II wojnie światowej, seksualności i japońskich tradycji religijnych, które są obecne w książce. Trzecia odsłona tak zwanej Trylogii Szczura pisarza, ta parodystyczna i animistyczna narracja kończy pierwszą słynną serię Murakami z charakterystycznym magicznym realizmem.
