Phil Grabsky, reżyser The Boy, który gra w Buddowie Bamiyana, wymyślił kolejny dokument prowokujący do myślenia, The Boy Mir. Wydany w 2011 roku, ten niezwykły film śledzi Mira przez dziesięć lat, śledząc jego podróż od ośmioletniego chłopca do dorosłości w jednym z najtrudniejszych miejsc na ziemi.
Phil Grabsky, brytyjski reżyser filmu dokumentalnego The Boy Who Plays on the Buddhas of Bamiyan (2004), wymyślił kolejny film prowokujący do myślenia, The Boy Mir: dojrzewanie w Afganistanie. Tym razem z innym wytrwałym filmowcem, Shoaib Sharifi, obywatelem afgańskim i dziennikarzem w światowej służbie BBC.
Boy Mir zaczyna od momentu zakończenia filmu dokumentalnego z 2004 roku. Podąża za tym samym chłopcem Hazara Mirem w wieku od 8 do około 18 lat i ilustruje trudy życia na wsi w Afganistanie. Film został nakręcony w ciągu dziesięciu lat, podczas których dwaj twórcy odbyli dłuższe podróże do Afganistanu i zostali z Mirem i jego rodziną.
Wieś, w której rozgrywa się film, jest w dużej mierze odizolowana od bitew toczących się po całym kraju, a znajomość amerykańskich i brytyjskich sił jest liczona z drugiej ręki. Miejsce pobytu i lokalizacja domu Mira nigdy nie zostały ujawnione opinii publicznej z obawy przed porwaniem i w celu zachowania prywatności rodziny. Ich zaangażowanie w politykę krajową i międzynarodową jest minimalne i nie są ekstremistami religijnymi. Trwa walka o przetrwanie w trudnej rzeczywistości kraju, która jest zbytnio poza kontrolą rodziny.
Nagrane ujęcia są bardzo intymne, ponieważ filmowcy stają się wtajemniczeni w codzienne troski rodziny. Rodzice Mira nalegają, aby uczęszczał do szkoły, aby mógł prowadzić łatwiejsze życie niż to, w którym się wychował. Tymczasem jego obecność zależy od warunków zewnętrznych. Często pomija lekcje, aby zająć się zwierzętami rodzinnymi, ponieważ złe zdrowie jego ojca mu to uniemożliwia. Brakuje żywności, a film ukazuje codzienne kłótnie między rodzicami na temat pracy i pieniędzy oraz tego, jak przetrwają w najuboższych dniach.
Przyjazdy Grabsky'ego i Sharifi do wioski były zawsze niezapowiedziane. Życie brytyjskiego twórcy filmowego było zagrożone przez członków społeczności, którzy dokumentowali delikatną operację. Bał się, że zostanie wtrącony do więzienia za aparat fotograficzny, wysadzony przez minę lub porwany. On i Sharifi spali większość nocy na podłodze lokalnej szkoły, aby nie narzucać rodziny. W czasach, gdy Grabsky podróżował sam, od czasu do czasu spędzał noc w domu Mira, co oznaczało, że kobiety w domu spały na podłodze w kuchni. W tym domu, w którym żołądek krowy, nieświeży chleb i herbata stanowiły większość diety, filmowcy zawsze dbali o to, aby przynieść własne jedzenie, aby nie zabrali minimalnych zasobów rodziny.
Pod koniec tej niezwykłej podróży z rodziną Hazara Grabsky poczuł wielką odpowiedzialność za zapewnienie bezpiecznej przyszłości Mirowi i jego rodzinie. W ten sposób założył fundusz dla Mir, a Sharifi otworzył konto bankowe dla rodziny. Mają nadzieję, że film i wszelkie darowizny od widzów na fundusz Mira wpłyną na jakość życia i przyszłość Boya Mira.
