Historia produkcji wina w Anatolii sięga około 7 000 lat, ale dziś tylko około 5 procent autochtonicznych winogron, które uczyniły Turcję światowym liderem, wykorzystuje się do produkcji wina. Mimo to dobrze znane i butikowe winnice w Turcji zasługują na uznanie za doskonałe wino, które wytwarzają z lokalnych i międzynarodowych odmian winogron. Spoglądamy na przeszłość i teraźniejszość tureckiego wina.
Najpopularniejsze odmiany win białych w Turcji to Emir, Narince, Sultaniye i Bornova Misketi, a winogrona do czerwonych win to Çalkarası, Kalecik Karası, Öküzgözü i Boğazkere. Większość winnic Anatolii do produkcji wina (w tym południowo-wschodnia, środkowo-wschodnia, środkowo-północna i środkowo-południowa Anatolia) winnice nad Morzem Śródziemnym, Morza Egejskiego i Marmara są również popularne ze względu na swoje soczyste winogrona. Najbardziej produktywnym obszarem jest jednak Morze Egejskie, z miastami İzmir, akanakkale, Manisa i Denizli znanymi z produkcji wina. To tutaj również wyspa Bozcaada oferuje jedno z najpiękniejszych miejsc do podróży, aby posmakować życia na wyspie, a także doskonałych win.
Wino tureckie © Chris Pople / Flickr
Turcja ma również wielu producentów wina, od firm o ugruntowanej pozycji po bardziej butikowe winnice. Doluca istnieje od trzech pokoleń, rozpoczynając swoją podróż od małej rozlewni w Galata w Stambule około 1926 r., A obecnie prezentuje ponad 40 różnych win. Kavaklıdere zostało założone w 1929 roku w Ankarze jako firma rodzinna z ponad 645 hektarami winnic na siedmiu różnych obszarach Anatolii. Bardziej butikowe marki to między innymi Arcadia, Corvus, Suvla i Urla.
Winogrona © Angela Llop / Flickr
Według historii pierwsze ślady produkcji wina w Anatolii sięgają około 7 000 lat od Hattian i Hetytów, najstarszych cywilizacji w okolicy, w których wino odgrywało istotną rolę w życiu społecznym. Była to także główna libacja bogów, a prawa chroniące uprawę winorośli, a także festiwale obchodzące każdy rocznik wyrażają znaczenie wina. W epoce osmańskiej produkcja wina była prowadzona wyłącznie przez niemuzułmańskie mniejszości imperium, w tym Greków i Ormian, a oficjalne zakazy używania i sprzedaży alkoholu utrudniały konsumpcję. Ponieważ jednak podatek pobierany od wina był źródłem dochodu dla Imperium, przepisy były sporadycznie rozluźniane.
Hittite Gods © Verity Cridland / Flickr
Po utworzeniu Republiki Tureckiej zezwala się na prywatną produkcję wina i rozwój winnic w celu ochrony przemysłu. Do 1928 r. Rząd wspierał producentów wina poprzez pomoc techniczną i finansową, a do lat 50. XX w. Na plantacjach w regionach Morza Egejskiego i Tracji wprowadzono również międzynarodowe odmiany winogron. Gdy pod koniec lat osiemdziesiątych nastąpił gwałtowny rozwój turystyki, sprzedaż wina znacznie wzrosła, ponieważ wytwórnie win zaczęły inwestować w najnowsze technologie spełniające międzynarodowe standardy jakości.
