Turyści, którzy udają się na Angel Island, są nagradzani niezrównanymi widokami na zatokę San Francisco, miasto i dziewiczą przyrodę. Ale naturalne piękno wyspy wyraźnie kontrastuje z jej burzliwą historią jako stacji imigracyjnej, w której przetwarzano i często przetrzymywano około miliona migrantów.
Wyspa Angel jest zamieszkana przez ludzi od trzech tysięcy lat, kiedy Indianie z wybrzeża Miwok polowali i łowili na wyspie. Miwok mieszkał dziś w hrabstwie Marin i używał łodzi wykonanych z trzciny tule, aby dotrzeć na wyspę. Założyli obozy w Ayala Cove, Camp Reynolds, Fort McDowell, a później Stację Imigracyjną.
Ale pędzel Angel Island z Western Civilization rozpoczął się w 1700 roku od hiszpańskiego odkrywcy Juana Manuela de Ayala. Jako kapitan San Carlos Ayala jako pierwszy popłynął do Zatoki San Francisco, gdzie zakotwiczał się w zatoce Ayala. Podczas swoich eksploracji odkrył i nazwał zarówno Wyspę Angel, jak i Alcatraz, i sporządził mapę pierwszej mapy portu Wyspy Angel.
Angel Island's Ayala Cove, nazwany na cześć hiszpańskiego odkrywcy, który go odkrył, Juan Manuel de Ayala © Mark Hogan / Flickr
Wyspa była prawdopodobnie niezamieszkana na początku XIX wieku, ponieważ Miwok został wypędzony. W 1863 r. Rosnące zagrożenia ze strony Konfederacji doprowadziły USA do budowy Obozu Reynolds na wyspie, która po wojnie stała się obozem piechoty. W 1899 r. Armia amerykańska zbudowała Fort McDowell, stację kwarantanny na wschodnim krańcu wyspy, a następnie znacznie wzrosła obecność wojskowa na wyspie. W trakcie dwóch wojen światowych był wykorzystywany jako tymczasowe aresztowanie dla jeńców wojennych. W latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku służył on jako centrum zrzutu ponad 40 000 żołnierzy amerykańskich rocznie, więcej niż jakikolwiek inny amerykański posterunek wojskowy w tym czasie ze względu na bliskość Pacyfiku. Armia zamknęła Fort McDowell w 1946 roku.
Fort McDowell w jego obecnej formie po wschodniej stronie wyspy © Mark Hogan / Flickr
Historia wyspy jako stacji imigracyjnej rozpoczęła się w 1910 roku. Dzięki ustawie o chińskim wykluczeniu z 1882 r. Angel Island była idealną odosobnioną lokalizacją dla Biura Imigracyjnego w celu egzekwowania zakazu imigracji chińskiej siły roboczej. Po opuszczeniu statku imigranci zostali rozdzieleni według płci, poddani badaniom fizykalnym i przydzieleni do dormitorium przed oczekiwaniem na przesłuchanie.
Aby obejść chińską ustawę o wykluczeniu, która zezwalała jedynie kupcom, dyplomatom, studentom, duchowieństwu i nauczycielom z Chin do USA, chińscy imigranci często kupowali fałszywe tożsamości. Trzęsienie ziemi w 1906 roku sprawiło, że było to o wiele łatwiejsze, niszcząc wiele publicznych rejestrów. Pojawiła się koncepcja „papierowych synów” lub „papierowych córek” - chińscy imigranci twierdzili, że są obywatelami i bez dokumentów potwierdzających inaczej przyznano im obywatelstwo. Osoby starające się o emigrację płacą za udawanie dziecka, a tym samym nadanie obywatelstwa.
Wiersze napisane przez chińskiego więźnia na ścianach amerykańskiej stacji imigracyjnej © Simon Allardice
Ale Rada Specjalnego Dochodzenia szybko przyjęła tę praktykę podczas przesłuchań i rozprawiła się z nią. Śledczy pytają wnioskodawców o szczegóły dotyczące ich historii rodzinnej, wioski itp., A członkowie rodziny proszeni są o potwierdzenie odpowiedzi. Wszelkie odstępstwa mogą oznaczać deportację wnioskodawcy i potencjalnie rodziny.
W 1940 r. Pożar w budynku administracyjnym spowodował, że rząd porzucił stację imigracyjną. W 1963 r. Wyspa Angel stała się parkiem stanowym, a stacja imigracyjna jest teraz muzeum, służąc jako hołd tym, którzy ucierpieli w jej murach.
