Jak tradycyjne wioski rękodzielnicze w Mae Sot przetrwały współczesny świat

Wiele azjatyckich tradycji walczy o przetrwanie. Branża turystyczna przeżywa boom, co utrudnia tradycjom przetrwanie napływu zagranicznych turystów. Według Reuters Tajlandia jest jednym z krajów, w których przemysł ten kwitnie. Jak funkcjonują zwyczaje w nowoczesnym zmieniającym się krajobrazie? Trzy grupy w zachodniej Tajlandii jakoś znalazły sposób. Tutaj spotkaj ludzi mieszkających, pracujących i kontynuujących tradycje we wsiach Mae Sot.

Krosno rzemieślnicze

Dla wielu dźwięk krosna rzemieślniczego jest nie do poznania. Uderzenia pedałów i grzebieni są zarówno spójne, jak i urzekające, ponieważ dłonie artysty niestrudzenie pracują nad żywymi wzorami splecionymi w maszynie. Tkana bawełna może być przerobiona na wiele różnych rzeczy, w tym longyis, spódnicę przypominającą sarong, która jest owijana wokół talii. Wielu Myanmarese można je nosić w całym kraju. Te niesamowite rękodzieła są produkowane w wioskach w mieście Mae Sot.

Gioia Emidi / © Culture Trip

Wioski rękodzielnicze Mae Sot

Na zachodnich wzgórzach Tajlandii znajdują się wioski Mae Sot. Mae Sot ma granicę z Myanmarem, a relikty jej zagranicznego sąsiada można znaleźć w całym mieście. Od potraw serwowanych w ulicznych restauracjach po thanakę zdobiącą twarze wielu mężczyzn, kobiet i dzieci, jasne jest, że miasto jest pod wielkim wpływem Myanmaru. Populacja Mae Sot jest zróżnicowana, a Myanmarese, Karen, Tajowie i inni znajdują się w całym mieście. Tutaj również można znaleźć miejscowych przędzących i farbujących bawełnę w różnych naturalnych kolorach za pomocą rzemieślniczych krosien w wioskach Mae Sot.

Chimmuwa

Dwie kobiety pracujące w Mae Sot w celu zapewnienia utrzymania miejscowym mieszkańcom to Sylvia Lin i Nor Nor, założyciele Chimmuwa. Organizacja powstała w 2004 roku, a pracowity duet zbiera i zbiera produkty wieśniaków na sprzedaż. Było to trudne przedsięwzięcie, ale zachowanie tradycyjnej kultury tkackiej Karen i ich pasja do wspierania wiosek utrzymały ich oboje.

„Zaczynaliśmy jako mała firma, od kupowania tkanin z obozu dla uchodźców lub wiosek Thai-Karen, a następnie sprzedawaliśmy w małym kącie biura TOPS (Taipei Overseas Peace Service)”, powiedziała Lin. „Tak zaczęliśmy.”

Gioia Emidi / © Culture Trip

Oprócz sprzedaży naturalnie barwionej przędzy z tkanin i ekologicznej przędzy bawełnianej ozdobionej naturalnym barwnikiem, Chimmuwa zaczął jeszcze bardziej docierać do społeczności dzięki szkoleniu trenerów, zwanemu również TOT. W ramach programu Good Morning School młode dziewczęta biorące udział w programie przechodzą szkolenie zawodowe, aby nauczyć się, jak podjąć tradycyjny handel i przyczynić się do rozwoju społeczności Mae Sot. Good Morning School to ośrodek nauki dla migrantów, który uczy około 300 dzieci, które zostały przesiedlone i w przeciwnym razie mogą nie otrzymać edukacji.

: Gioia Emidi / © Culture Trip

: Gioia Emidi / © Culture Trip

: Gioia Emidi / © Culture Trip

Puzzlebox Art Studio

Puzzlebox Art Studio to kolejna grupa pracująca nad utrzymaniem tej starożytnej, lecz oszałamiającej tradycji w Mae Sot. Artystyczne przedsiębiorstwo społeczne ma siedzibę w mieście i współpracuje z młodymi Myanmarese, Thais i innymi osobami, aby doskonalić swoje umiejętności rzemieślnicze w celu tworzenia pięknych dzieł sztuki.

Gioia Emidi / © Culture Trip

Organizacja rozpoczęła działalność w 2011 roku, a uczniowie, z którymi po raz pierwszy zaczęli, prowadzą teraz studio samodzielnie i pomagają innym młodym mieszkańcom podążać ich śladami. Puzzlebox Art Studio promuje pewność siebie i umiejętności krytycznego myślenia u wszystkich swoich uczestników, dając im tym samym pewność, że wykonują te same rękodzieła poza swoim studio. Specjalizują się w ręcznie robionych wyrobach ceramicznych i batikowych.

Ying Yun Wan

Położona około 500 kilometrów na północ od dystryktu Mae Sot jest dzielnica Wiang Haeng, która leży także na granicy Mjanmy i Tajlandii. Ying Yun Wan (YYW) składa się z uchodźców Shan z obozu w Piang Luang. Tkacze zebrali się w 2010 r., W tym czasie łącznie około sześciu lub siedmiu osób tworzyło rękodzieło. Z czasem ta grupa rosła, a Kanadyjczyk zauważył i podarował mnóstwo materiałów do tkania, aby pomóc artystom stworzyć bardziej tradycyjne i wspaniałe dzieła.

„Nasze wzory, których używamy do naszych longyi, są starymi tradycyjnymi wzorami, a wzory naszych chust są również oparte na tradycyjnych wzorach, które opracowaliśmy i zmieniliśmy w miarę upływu czasu”, powiedział Nang Luang, jeden z tkaczy z YYW. „Nawet jeśli nie jest dokładnie tak samo, opierają się na starych wzorach”.