Urugwajski architekt Rafael Viñoly stoi na czele współczesnej architektury; jego prace obejmują cały świat, z przełomowymi budowlami architektonicznymi zlokalizowanymi w dużych miastach na całym świecie. Od Tokio po Urugwaj Viñoly dramatycznie odcisnął swoje piętno na krajobrazie miejskim.
Urodzony w Urugwaju i wykształcony w Argentynie Rafael Viñoly jest jednym z najbardziej ukochanych architektów Nowego Jorku, który od dawna uczynił Manhattan swoim domem. Od czasu opuszczenia Argentyny w 1978 roku i krótkiego stażu w Harvard's Graduate School of Design, Viñoly mieszka i pracuje w Nowym Jorku od 1979 roku. Tutaj założył swoją firmę architektoniczną. Jednak to w Japonii wprowadzono Viñoly'ego na wyższe szczeble królewskiej architektury.
Projekt Viñoly'ego na Międzynarodowe Forum w Tokio przyniósł mu międzynarodowe uznanie. Jego przypominająca statek stalowo-szklana konstrukcja, a zwłaszcza jej oszklony dach, były postrzegane jako śmiałe ze względu na swoją surową horyzontalność, stojącą w opozycji do wzywania syreny drapacza chmur w kierunku coraz bardziej pionowego. Pisząc o Tokyo International Forum w New York Times, krytyk architektury Herbert Muschamp pochwalił konstrukcję:
„Nowe japońskie forum międzynarodowe w Tokio jest tak doskonale zrealizowanym budynkiem, że możesz mieć nadzieję, że pojawi się wada. Wszystko w tym kompleksie teatrów i sal konferencyjnych zostało dokładnie przemyślane. Jedyną rzeczą, za którą można go winić, jest dążenie do doskonałości tak nieustępliwe, że wydaje się, że nie zasługuje na miejsce w naszym świecie iskrzących kompromisów ”.
W ten sposób Viñoly zajął się budowaniem szeregu projektów na całym świecie, mimo że otrzymał (a) bardzo cenioną nagrodę Pritzker Architecture Award. Od budynków mieszkalnych superscraper (432 Park Avenue na Manhattanie, z penthouse'ami na najwyższym piętrze dostępnych od 85 milionów dolarów) po centra sztuk widowiskowych (Kimmel Center for the Performing Arts, Filadelfia), a nawet przedsięwzięcie scenografii operowej, różnorodność portfolio Viñoly pokazuje swoje ogromne talenty i umiejętność łączenia formy i funkcji w innowacyjny sposób.
Jednak kariera Viñoly prawie nie umknęła kontrowersji. Podczas gdy Nowy Jork niemal zaadoptował Viñoly jako swój własny, po drugiej stronie stawu powitanie w Anglii było mniej oczekiwane. W Colchester, nowo wybudowane centrum sztuk wizualnych Viñoly, Firstsite, nazwano „Essex Bling” i „Golden Banana”, a jego budżet przekroczył 50%.
W Londynie, podczas gdy projekt Viñoly'ego na 20 Fenchurch Street został zatwierdzony przez rząd w wyniku szeroko zakrojonego publicznego dochodzenia, krytycy nie szczędzą tego, co nazywa się budynkiem „Walkie-Talkie”, a nazwa wywodzi się z jego ciężkiego kształtu. English Heritage nazwał budynek „jednym z najbrzydszych i najbardziej uciążliwych budynków w Londynie” i narzekał - głośno i publicznie - że blokuje widok Londynu na budynki Parlamentu i Tower of London.
Pomimo sprzeciwu i recesji gospodarczej projekt jest kontynuowany, a budynek, który ma zostać ukończony w 2014 r., Wkrótce dołączy do czegoś, co jeden z angielskich krytyków nazywa „baldachimem wieżowców miasta”. Czy publiczność ostatecznie obejmie najnowszy londyński wieżowiec City, czy wyśmiewa go jako nieporęczne oczy. szkielety konstrukcji są już w pełni na swoim miejscu i wyraźnie widoczne wzdłuż Ścieżki Tamizy.
Tymczasem Viñoly kontynuuje swój napięty harmonogram architektoniczny. Po ukończeniu niedawno głównego planu dla elektrowni Battersea, która wydawała się skazana na wieczne zaniedbanie, nadchodzące projekty Viñoly obejmują zarówno centra medyczne i budynki uniwersyteckie, jak i nową rozbudowę stadionu dla Manchester City Football Club. Niezależnie od poglądów na estetykę designu Viñoly'ego trudno jednak zaprzeczyć, że odcisnął swoje piętno na miejskich krajobrazach niektórych najbardziej wpływowych globalnych miast na świecie.
