Louise Erdrich jest jednym z najbardziej uznanych pisarzy indiańskich fikcji. Dzięki matce Chippewa i ojcu niemiecko-amerykańskiemu, bogate pochodzenie autorki zapewniło jej bogactwo inspiracji przez całą jej owocną karierę. Ellen Von Wiegand bada niektóre z przełomowych prac Erdrich, które wynikają z tego głębokiego połączenia z jej złożonymi korzeniami.
Harper Collins USA
Urodzona w Minnesocie Louise Erdrich, pisarka i członkini zespołu Indian Turpewa w Chippewa. Jej mieszane dziedzictwo - jej ojciec jest Niemcem Amerykaninem i jej matka Chippewa - miało instrumentalny wpływ na jej twórczość literacką. Poprzez nagradzane powieści i opowiadania buduje postacie reprezentujące obie strony jej złożonego tła. Ponownie zwrócono uwagę na sposób Erdricha za jej pracę z 2012 roku, Okrągły Dom, jej 14-tą powieść do tej pory i zdobywcę nagrody National Book Award 2012 w USA.
Historia jest opowiadana przez Joe Couttsa, który obecnie ma około trzydziestki, i opowiada o swoim 13-letnim dorastaniu na rezerwacie Chippewa w Północnej Dakocie. Książka rozpoczyna się wstrząsającym odkryciem uprowadzenia matki Joe, gwałtu i utopienia się w benzynie, tak jak jej porywacz zamierzał ją spalić żywcem. Ucieka przez szybkie myślenie, ale nie chce zrezygnować z tożsamości mężczyzny, który ją naruszył. Spisek jest dodatkowo komplikowany przez ustawienie historii w rezerwacie Indian Ameryki Północnej, gdzie prawo plemienne jest w konflikcie z ustawodawstwem stanowym i federalnym, które w tym przypadku opóźnia wykonanie wymiaru sprawiedliwości.
Chociaż cała historia obraca się wokół poszukiwania sprawcy tej okropnie okropnej zbrodni, intensywność narracji jest odwracana przez proste wydarzenia codziennego życia. Erdrich uznaje, że nawet w najciemniejszych dniach trwają chwile radości, przygody i nadziei, przeplatane oburzającym postępowaniem rodziny. Właśnie te chwile autentycznego uczucia i doświadczenia sprawiają, że praca Erdricha jest tak potężna. Sukces pisarki wynika w dużej mierze z jej zdolności do reprezentowania mieszkańców Chippewa zarówno jako insiderów, jak i Europejczyków. Zamiast przedstawiać historycznie zdominowaną grupę kulturową, równoważy to często powracające zainteresowanie polityczne badaniami uniwersalnymi pytaniami i zmaganiami, które odnoszą się do jej indiańskich postaci. Tematy te badane są w sposób, który zarówno imituje zrytualizowaną narrację tradycji Indian amerykańskich, jak i podąża za konwencjonalną fabułą opartą na fabule literatury europejsko-amerykańskiej.
Zobacz, jak Louise Erdrich omawia Okrągły Dom:
Chociaż Erdrich urodziła się i mieszka w Minnesocie, wychowała się w krainie swoich przodków w stanie Dakota Północna. Jej rodzice, nauczyciele w miejscowej szkole prowadzonej przez Biuro Spraw Indian, nieustannie zachęcali ją do kreatywnego wyrażania się w dzieciństwie - Erdrich zauważa, jak jej ojciec nagradza ją niklem za każdym razem, gdy przedstawia mu jedną ze swoich historii. Otrzymała tytuł licencjata w Dartmouth College w pierwszych latach, w których kobiety były przyjmowane na studia. Przybycie Erdricha do college'u zbiegło się również z uruchomieniem wydziału studiów indiańskich, kierowanego przez jej profesora i przyszłego męża Michaela Dorrisa. Chociaż wychowała się w głębokim poczuciu swojej tożsamości rdzennych Amerykanów, to właśnie w tych pierwszych latach studiów Erdrich zaczęła odkrywać swoje korzenie w sposób, który doprowadziłby do jej licznego dorobku wierszy, opowiadań i powieści, które polegają mocno na tym pochodzeniu.
Erdrich ukończyła swoją pierwszą powieść „Love Medicine” w 1984 r., Choć powtórzyła ją w 1993 i 2009 r., Wydając trzy edycje dzieła. Love Medicine przygląda się rozpadowi plemion i utracie rodzimych tradycji. Książka, prezentowana z różnych perspektyw, skupia się na temacie jednej rodziny i zajmuje się nie tylko rozpadem rodziny, ale także doświadczeniami związanymi z więzami i ponownym połączeniem. Love Medicine zdobyło nagrodę National Book Critics Circle Award dla literatury pięknej. Kiedy Erdrich przyjęła nagrodę, powiedziała: „Akceptuję tę nagrodę w duchu ludzi, którzy przez to mówią”, opisując siebie jako medium, przez które można usłyszeć wiele głosów.
Harper Perennial
Kolejna znacząca powieść, The Master Butchers Singing Club (2003), bierze za punkt wyjścia europejskie pochodzenie pisarza. Akcja rozgrywa się między końcem I wojny światowej a początkiem II wojny światowej i zaczyna się, gdy główna postać, Fidelis, właśnie przeżyła tę pierwszą. Najlepszy przyjaciel Fidelisa nie miał tyle szczęścia, pozostawiając ciężarną wdowę. Bohaterka, niemiecka rzeźniczka, postanawia poślubić wdowę i przywieźć ją do Stanów Zjednoczonych. Osiedlają się na wysokich równinach Północnej Dakoty, obszarze zamieszkanym głównie przez Niemców, Norwegów i rdzennych Amerykanów. Fabuła śledzi rozwój życia bohaterów w połączeniu z ich doświadczeniem ducha wysokich równin w Północnej Dakocie.
Inne godne uwagi powieści pośród obszernych osiągnięć Erdricha to: Shadow Tag (2010), The Plague of Doves (2008), The Painted Drum (2005) i The Last Report on the Miracles of Little No Horse (2003). Oprócz National Book Award i National Book Critics Circle Award for Fiction, Erdrich był finalistą nagrody Pulitzera w 2009 roku za Plagę gołębi i jest powszechnie uznawany za jednego z najbardziej zręcznych mistrzów współczesnej prozy amerykańskiej. Obecnie mieszka w Minneapolis w stanie Minnesota, gdzie prowadzi niezależną księgarnię Birchbark Books.
