Centrale Montemartini w Rzymie, miejsce spotkań dwóch przeciwstawnych światów, jest wyjątkowym muzeum, które umieszcza sztukę klasyczną w industrialnym otoczeniu. Poznaj historię tej giętej w czasie instytucji, która stała się stałą częścią Museio Capitolini w 2005 roku.
Museio Capitolini lub Muzea Kapitolińskie to zbiór muzeów sztuki i archeologii, które znajdują się na Wzgórzu Kapitolińskim w Rzymie. Uważana za jedną z najstarszych publicznych kolekcji sztuki na świecie, Museio Capitolini ma historię sięgającą 1471 roku, kiedy papież Sykstus IV przekazał kolekcję brązowych posągów mieszkańcom Rzymu. Głównymi trzema budynkami muzeum są Palazzo dei Conservatori, Palazzo Nuovo i Palazzo Senatorio, przy czym ten ostatni jest najstarszy z XII wieku. Dostosowując się do rosnącej wielkości kolekcji, budynki te przeszły przez lata wiele zmian konstrukcyjnych i remontów, od aktualizacji projektu Michała Anioła po nowsze dodanie tuneli Galleria di Congiunzione, które łączą ze sobą trzy budynki. To właśnie podczas jednej z tych renowacji powstało boczne miejsce, prawie przypadkowo, a wielowiekowa historia muzeum spotkała się z rewolucją przemysłową.
W latach 90. w Museio Capitolini konieczne były kompleksowe remonty, ponieważ odkryto problemy związane z wyciekiem wody i rosnącym poziomem wilgoci. Zmuszając do zamknięcia Galerii Junction, Museo Nuovo i Nowego Skrzydła Palazzo dei Conservatori, potrzebna była tymczasowa przestrzeń do wyświetlania dzieł sztuki, podczas gdy restrukturyzacja trwała przez następne osiem lat. Wybranym miejscem na tę długoterminową, ale tymczasową wystawę była stara elektrownia należąca do Acei w pobliżu stacji metra Garbatella. Pozostawiając na swoim miejscu stare turbiny parowe i silniki Diesla, wystawa została otwarta w 1997 roku pod nazwą The Machines and the Gods i zgromadziła dwa pozornie sprzeczne światy: sztukę klasyczną i archeologię przemysłową. Oszałamiające posągi od czasów republikańskich do późnej epoki cesarstwa zostały ustawione na tle maszyn z początku XIX wieku, oferując wyjątkową wizję czasu, który sprzeciwia się antropologii. Co ciekawe, oś czasu starej elektrowni koreluje z datami znalezienia archeologicznych eksponatów muzeum (od końca XVIII wieku do lat 30. XX wieku), co stanowi wspólną datę odrodzenia obu aspektów muzeum. Wystawa traktowała zarówno maszynę, jak i dzieła sztuki jako część wystawy, a informacje edukacyjne były dostępne dla obu. W 2005 r. Zakończono remonty w Museio Capitolini i zaplanowano powrót rzeźb do ich pierwotnego domu. Jednak wraz z popularnością Maszyn i bogów postanowiono, że stara elektrownia stanie się stałym miejscem wystawienniczym.
Główna kolekcja The Centrale Montemartini składa się z najnowszych zakupów Museio Capitolini, a także odbywa się wystawa czasowa. Zwiedzający w przestrzeni z nieużywanymi maszynami, odwiedzający nie mogą nie myśleć o relacjach między wszystkimi wyświetlanymi obiektami. Obraz starożytnego wojownika przed silnikiem Diesla lub posągu Pothosa, symbolizującego tęsknotę, gdy patrzy na stare mury budynku: dzięki tej alternatywnej formie kuracji powstają nowe znaczenia i pojęcia, pozwalając na objawienia i niezamierzony wgląd. Poprzez ciągłe eksperymentowanie z możliwymi metodami wyświetlania, muzeum przesłuchuje sztukę i pozwala na pytania dotyczące potencjalnych przyszłych kombinacji kuratorskich.
Museio Capitolini nie tylko przekroczyło granice w zakresie kuracji, ale niedawno przeszło projekt we współpracy z Google, umożliwiając członkom społeczeństwa przechodzenie przez sale muzeów w Street View Google. Najpierw dostarczając sztukę do industrialnego otoczenia, a teraz do XXI wieku za pośrednictwem Internetu, czas pokaże, dokąd zaprowadzi muzeum kolejny rewolucyjny projekt.
Autorstwa Andrew Kingsford-Smith
