Barranco zawsze było artystyczną dzielnicą Limy par excellence, miejscem, w którym artyści wszystkich dyscyplin i środowisk wybierali się, by czerpać inspirację z twórczości. Ostatnio ulice Barranco stały się czymś w rodzaju płótna, ponieważ lokalny rząd nadal pozwala namalować więcej murali na ścianach ulic, Barranco zmienia się w kolorową i pełną życia galerię sztuki ulicznej.
Malowidło ścienne autorstwa Yandy Graffer znajdujące się na chodniku Bajada de Baños © Manuel Orbegozo
Jaka jest główna różnica między muralem a graffiti? Malowidła ścienne mają prawne zezwolenie właścicieli obiektów lub władz lokalnych, podczas gdy zwykle graffiti nie. Malowidła ścienne obejmują również więcej farb i innych technik, podczas gdy graffiti jest częściej po prostu natryskiem. Niezależnie od legalności tego ostatniego, oba są uważane za sztukę uliczną.
Mural Carga Máxima w Pasaje Oroya przy chodniku Baja de Baños. © Manuel Orbegozo
Znaczenie malowideł ściennych w przestrzeniach miejskich, takich jak Barranco, polega na tym, że sztuka staje się demokratyczna, każdy może mieć do niej dostęp. To także sposób na interwencję w miejscach, które zostały opuszczone. Malowidła ścienne często są bardziej realistyczne, aby przekaz był jasny i zrozumiały dla wszystkich. Zwykle niosą ze sobą przesłanie społeczne (czasem polityczne) łączące ze światem obserwatora i jego obawami.
Malowidło ścienne autorstwa Fani namalowane podczas imprezy Sinergía Urbana © Manuel Orbegozo
2015 był przełomowym rokiem dla artystów mural. Okropne przestępstwo miało miejsce w marcu, kiedy obecny burmistrz miasta pokrył ponad 60 freskami żółtą farbą (kolor jego partii politycznej), ponieważ uważał, że te freski nie pasują do charakteru historycznego centrum Limy i mogą ostatecznie doprowadzić do jego dziedzictwa światowego usunięcie tytułu przez UNESCO. Wydaje się jednak, że Barranco odkrył, że malowidła ścienne upiększają modną atmosferę tego regionu mieszaną z architekturą z epoki bardziej arystokratycznej. Malowidła ścienne w Barranco są wszędzie, na fasadach barów, muzeów, centrów kultury, a także na parkingach.
Fresk z Santiago Antúnez de Mayolo autorstwa Carlosa Pinao stanowi frontis dla Muzeum Elektryczności. © Manuel Orbegozo
W 2015 r. Władze Barranco ogłosiły konkurs na mural zatytułowany „Las Paredes Hablan” (The Walls Speak), w którym każdy zwycięski artysta został nagrodzony miejscem w jednej z 15 ścian odpowiednich na okres dwóch lat. Pierwsza nagroda otrzymała również nagrodę 5000 podeszew. Przedłożono około 100 szkiców. Główną nagrodę wygrał Jonatan Rivera, znany również jako „Jade”, na którego twórczość ma wpływ magiczny realizm i inne wyrażenia figuratywne. Jego prace można zobaczyć na chodniku Bajada de Baños lub na Grau Avenue, w pobliżu supermarketu Metro. W tym roku zaplanowano nowy konkurs.
„The Home Of Sigh” Jade'a, znajdujące się poniżej Puente de los suspiros, czyli Mostu Westchnień. © Manuel Orbegozo
Ponadto Péndulo, peruwiańska platforma zarządzania artystami i galeria podróżnicza, zorganizowała jednodniowe wydarzenie o nazwie Sinergía Urbana, podczas którego znani artyści, tacy jak Elliot Tupac, zostali wezwani do malowania malowideł ściennych w Pasaje Oroya, korytarzu chodnika Bajada de Baños. Od tego czasu Pasaje Oroya stała się obowiązkowym miejscem w Barranco. Inną inicjatywą „muralizacji” dzielnicy był „Muraliza tu barrio”, festiwal organizowany przez Red de Artistas Barranquinos, sieć artystów z Barranco, której celem jest demokratyzacja sztuki poprzez promowanie silniejszego poczucia wspólnoty i tożsamości oraz utrzymanie własność prywatna i publiczna przed zniszczeniem.
Chociaż niektóre lokalne władze często odrzucają sztukę uliczną, stało się jasne, że Barranco staje się największą publiczną galerią sztuki w Peru.
