To, jak widzimy dziś indyjską boginię Saraswati, z pawiem u boku lub słoniem z girlandą u jego pnia - ku czci wspaniałego Lakshmi, który wyrósł na lotosie z postawą - jest dziełem malarza Realistów, Raja Ravi Varma. Kultowa podróż odkrywa człowieka, który stworzył indyjską sztukę kalendarza.
Urodzony w 1848 r. We wsi Kilimanoor w Kerali, Ravi Varma należał do linii królewskiej. Wiedza głosi, że jego wujek zauważył, że rysuje obrazy na ścianach swojego domu. Wujek zaprowadził go do pałacu królewskiego Thiruvananthapuram, gdzie młoda Ravi Varma została pouczona o sztuce. Pałac wystawił go na różne indyjskie i zachodnie style tamtych czasów.
Lakszmi
Dziewiętnastowieczne Indie były popularne na Zachodzie dzięki miniaturowym obrazom. Były to głównie obrazy Mogołów i Rajputów - pierwsze dokumentujące ich panowanie, podczas gdy drugie celebrowało hinduskie bóstwa, zwykle wykonane na tkaninie w kolorach wykonanych z minerałów i atramentu. Inne formy miały głównie charakter regionalny - Pattachitra - zwój oparty na tkaninie, obraz w Orissie, sztuka Madhubani z Bihar lub obraz Thanjavur pochodzący z Tanjore. Choć wszystkie różniły się formą, utkała je nić wspólności - płaskie odwzorowanie postaci.
Właśnie wprowadzano olej jako medium i niewiele osób znało tę technikę. Ravi Varma nauczył się tego medium, obserwując holenderskiego malarza Theodora Jansona, który był na dworze. Stał się sławnym Raja Ravi Varmą, uznanym za ojca nowoczesnej sztuki indyjskiej z dwóch powodów. Po pierwsze, jako pierwszy połączył europejskie techniki akademickie z wrażliwością Indian.
Saraswati
Przyjmując realizm, Ravi Varma skupił się bardzo na szczegółach, grze światła i cieni, dodając głębi poprzez zastosowanie perspektywy w swoich obrazach. Nagle załamały się fałdy sari, włosy zwinęły się, a oczy wyrażały tęsknotę. Przy grubszych pociągnięciach klejnoty, które hojnie ozdabiały jego poddanych, migotały w postrzeganym kącie światła. Jego obrazy to obfitość życia - drzewa pełne owoców i kwiatów, wody lśniące wieloma odcieniami, a badani prawie czekają, by mrugnąć oczami i kontynuować ruch. Było to niezwykłe odejście od malowanego wówczas rodzaju sztuki.
Wyprawy Raviego Varmy po kraju, rozciągające się na ciągle zmieniającej się topografii, znajdują odzwierciedlenie w jego dużym dorobku. Niewielu podróżowało w tym wieku, choć jego misja zyskała także zapał do kolejnictwa, które były wówczas w kraju. Zawsze u jego boku był jego młodszy brat Raja Raja Varma, znakomity malarz, który pomagał Ravi Varmie w jego sztuce i zarządzał jego biznesem. Rupika Chawla, autor Raja Ravi Varma: Painter of Colonial India, zwraca uwagę, że Ravi Varma był świadomy swojej klienteli - książąt i dewanów, które przedstawił - ambitnej mieszanki, dzięki której stał się jednym z najbardziej poszukiwanych artystów. Oprócz tego, że jest jednym z najlepszych indyjskich artystów wykonujących portrety, Ravi Varma stworzył swoją niszę dzięki pauranicznym obrazom, które uczyniły go tak popularnym.
Raja Ravi Varma, często uważany za ojca indyjskiej sztuki kalendarza, bardzo pięknie tchnął życie w hinduskie mityczne postacie. Do tego czasu większość z tych namalowanych postaci była płaska, a bóstwa były rozpoznawane tylko dzięki własnym akcesoriom. Dzięki nowoczesnemu realizmowi Raja Ravi Varma zaoferował im twarz, z którą można się identyfikować. I wiele uroczych odcinków intrygujących hinduskich eposów ożyło, w pełnej formie - wyczuwalne kolory i emocje.
Jatayu, chcąc uratować Sitę przed Rawaną, jest wielkim wyrazem, podobnie jak tęsknota Shakuntali z głową odwróconą w spojrzeniu, które opowiada jej legendę Dushyantowi. Bardzo porywająca Arjuna, nakłaniająca Subhadrę, lub Menaka, próbująca odwrócić uwagę Vishwamitry, to historie uchwycone w ramce.
Kriszna jako wysłannik
Drugim powodem, dla którego malarz był tak niezwykły, była jego wizja - założył drukarnię w Mumbaju w 1894 roku z pomocą niemieckiego eksperta Fritza Schleichera, który produkował niedrogie oleografie swoich obrazów. Nagle bazary zalały plakaty z mnóstwem bóstw. Bóg zstąpił z kamienia świątynnego i usadowił się w małych domach w obskurnych żlebach. Jeśli jego wspaniałe portrety uczyniły go niebieskookim artystą dla koronowanych mecenasów, jego tanie odciski sprawiły, że stał się malarzem zwykłego człowieka.
Jego twórczość obrazów pauranicznych odegrała kluczową rolę w budowaniu świadomości narodowej. Było to również w czasie chronologii Indii, kiedy narastała wrażliwość narodowa. Jego sztuka refleksyjna Wedy nabrała rozpędu, zyskując popularność i jednocześnie karmiąc świadomość. Być może jest to jeden z powodów, dla których jego równie utalentowany brat Raja Raja Varma, artysta krajobrazu, nie mógł zdobyć uznania swojego brata. Malarz A. Ramachandran, który był siłą stojącą za wielką wystawą w 1993 r., Która ożywiła ideę Raja Ravi Varmy jako ojca współczesnej sztuki indyjskiej, wpadła na kopię przyjemnie napisanego pamiętnika Raja Raja Varma. Rupika Chawla wyjaśnia, jak w jednym z fragmentów Raja Raja Varma pisze: „Dzisiaj pomalowałem filar w Hansa Damayanti”, podczas gdy Ravi Varma malował Damayanti.
Interesujące jest odnotowanie, jak kino indyjskie zostało zasiane w historii Raja Ravi Varmy, oczywiście ze względu na globalny postęp technologiczny. Młody fotograf, Dhundiraj Govind Phalke, dołączył do Ravi Varma w swojej prasie, specjalizując się w litografiach i oleografach. Nieco później założył własną prasę, zanim w 1912 r. Nakręcił pierwszy ruchomy obraz Indii - Raja Harishchandra. Raja Ravi Varma zmarł w 1906 roku.
Jatayu Vadha Raja Ravi Varma / Wiki Commons
Przez dziesięciolecia po jego śmierci jego odciski ozdabiały ściany domów klasy średniej; jednak wkrótce potem powstały inne szkoły sztuki. Bengalska szkoła sztuki, jako część ruchu nacjonalistycznego, zareagowała gwałtownie na europejski akademicki styl malarstwa Raja Ravi Varmy. W tym samym duchu kilku historyków sztuki potępiło jego pracę z powodów, które sprawiły, że był tak godny uwagi - łącząc zachodnie techniki akademickie z indyjskimi przedmiotami.
Hansa Damyanti
Niemniej jednak, w czasach swojej świetności, znany na całym świecie, wielokrotnie nagradzany artysta nadał język wizualny Indiom. Od etykietek zapałek, blaszanych słodyczy, plakatów religijnych i politycznych, seriali mitologicznych, grafiki kalendarza po estetykę filmową wczesnych Indii - jego wpływy nadal trwają. Wielu nawet chwali go jako ojca indyjskiej reklamy, a popkultura dnia uwielbia go czcić jako ojca indyjskiego kiczu.
