Gruzińskie miasto górnicze Chiatura (gruzińskie: ჭიათურა) położone jest w regionie Imereti nad brzegiem rzeki Qvirila. Otoczony stromymi klifami w dziko przemysłowym otoczeniu, słynie z radzieckich tramwajów powietrznych z czasów radzieckich, które miejscowi nazywają „Kanatnaya Doroga” lub „linową drogą”. Rozległa sieć kolei linowych jest reliktem z czasów radzieckich i od tego czasu jest używana jako główna sieć transportowa, łącząca każdy zakątek tego górniczego miasta.
Drogi linowe Stalina pochodzą z lat 50. XX wieku, kiedy pierwsi planiści rozpoczęli budowę w czasach sowieckich. Sowieci zainwestowali w prawdziwy „raj pracy” w obecnym wąwozie, a produkcja manganu w Chiaturze wzrosła do 60% globalnej produkcji do 1905 roku.
© Ioanna Sakellaraki
Historia głosi, że na początku XX wieku, kiedy ZSRR zaanektował Gruzję, władze Związku Radzieckiego chciały wydobyć ogromne ilości złóż manganu pod wąwozem Chiatura i potrzebowały systemu transportu do zarządzania tym projektem.
© Ioanna Sakellaraki
Głównym celem i użytecznością systemu kolei linowej było służenie jako transport dla pracowników po dolinie i do kopalni. Stałyby się one użyteczną formą transportu ze względu na ekstremalną geografię tego obszaru, która obejmuje strome zbocza doliny, przeprawy przez rzeki i wąwozy.
© Ioanna Sakellaraki
Dziś, choć niewiele linii uległo rdzewieniu (ponad pół wieku po ich budowie), 17 starzejących się tramwajów pozostaje zardzewiałych, ale są w pełni sprawne i są używane codziennie przez mieszkańców do transportu w trudnym terenie. Niektórzy używają ich jako głównego transportu do kopalni. Po wschodniej stronie miasta linie działają 24 godziny na dobę.
© Ioanna Sakellaraki
Pojawiło się wiele obaw dotyczących zardzewiałej infrastruktury i niebezpieczeństwa, na jakie narażają się pracownicy kopalni, korzystając z tej formy transportu - codzienna podróż tym tramwajem obejmuje przejazd przez dolinę po stalowych drogach Stalina. Niemniej jednak gruziński rząd nie chce remontować ani wymieniać systemu kolei linowej, która nadal jest główną formą transportu stosowaną w Chiaturze.
