Zainspirowany popularną serią powieści graficznych manga i opowiadającą historię Suzu, młodej kobiety, która w czasie drugiej wojny światowej wyjeżdża ze swojego rodzinnego miasta Eba w Hiroszimie, In This Corner of the World zdobyła już wiele nagród i jest wygrywając entuzjastyczne recenzje. Rozmawialiśmy z reżyserem, Sunao Katabuchi, o tej zupełnie innej japońskiej animacji.
Wycieczka kulturowa: ciężko jest poradzić sobie w dowolnym formacie, na żywo lub w animacji. Dlaczego nakręciłeś ten film?
Sunao Katabuchi: Kiedy przeczytałem oryginalną mangę Fumiyo Kouno, poczułem, że Suzu była niezwykle uroczą, „prawdziwą istotą ludzką” o bardzo złożonej osobowości.
Chociaż jej istnienie można było łatwo przedstawić na dowolnym nośniku, myślałem, że jej obecność może być silniej wyrażona w formacie filmowym.
Może Ci się również spodobać: poznaj Holendra, który nakręcił film Studio Ghibli w szopie w północnym Londynie
CT: Jakie są zalety tworzenia tej historii jako animacji?
SK: Nie widzę żadnych szczególnych korzyści. Suzu jest bardzo wyluzowany. Myśleliśmy, że będziemy w stanie wnieść więcej rzeczywistości w ruchy bohaterów, skupiając się na tak zrelaksowanej osobie wykonującej prace domowe w beztroski sposób. Uważamy, że udało nam się wyrazić rzeczywistość.
Jeśli chodzi o styl artystyczny pani Kouno, myślę, że zajmuje wyjątkowe stanowisko w japońskim świecie mangi. Było to w rzeczywistości na naszą korzyść, ponieważ pomogło nam stworzyć animację, która nie wyglądała podobnie do wcześniejszych prac.
Sunao Katabuchi © GENCO, INC
CT: Czy są jakieś rzeczy, których nie możesz zrobić z powodu formatu?
SK: Prawie nie było. Zamiast tego animacja pozwoliła nam przedstawić wiele rzeczy, których inaczej nie bylibyśmy w stanie. Na przykład, moglibyśmy narysować Hiroszimę i Kure dokładnie tak, jak podczas II wojny światowej. Gdybyśmy stworzyli akcję na żywo, byłoby to prawie niemożliwe do osiągnięcia. Umożliwiło nam także narysowanie rzeczywistości wojennej i jej życia przedwojennego w tym samym wymiarze. Myślę, że udało nam się wyrazić świat, w którym wojna i miasta współistniały na obrazie, chwytając oba elementy w tej samej pozycji.
CT: Czy możesz nam powiedzieć coś o reputacji serii manga, która jako pierwsza opowiedziała tę historię.
Pani Kouno z entuzjazmem produkowała oryginalną mangę, próbując uczynić z niej punkt zwrotny w swojej karierze artystycznej i niejako dręczyła się emocjami. Chociaż uważam, że było wielu ludzi, którzy byli bardzo pasjonatami serialu, niestety jego czytelnictwo zastygło, pozostawiając panią Kouno prawdopodobnie samotną. Ale fani byli wyraźnie zadowoleni, kiedy ogłoszono adaptację anime - myślę, że po raz pierwszy pani Kouno zauważyła ogromną liczbę czytelników. Uważam, że było to dla niej ważne doświadczenie. Ogromnym zaszczytem dla nas było również to, że ogłoszenie to osiągnęło efekt mnożnikowy, co zaowocowało wzrostem czytelnictwa i większym uznaniem dla oryginalnej mangi.
CT: Jak ciężko było przetłumaczyć oryginały mangi na animację?
SK: Pani Kouno nie podaje wielu wyjaśnień w oryginalnej mandze. Na przykład nie określa, gdzie dokładnie w Hiroszimie stoi Suzu, mimo że narysowała ją z jasnym i konkretnym wyobrażeniem o miejscu. Jest wiele takich rzeczy. Potwierdziliśmy więc wszystkie miejsca, do których udała się Suzu, rozwiązując kolejno tajemnice. W ten sposób poznaliśmy nowe fakty i zaczęliśmy rozumieć powody, dla których Suzu tam była. Manga miała wiele takich chwil i były dla nas świeżymi niespodziankami. Film nie zawiera wszystkich odpowiedzi, ale przedstawiając środowiska bardziej szczegółowe niż oryginały mangi, możesz dokładnie określić miejsca, które odwiedza Suzu. Mimo to wielu odbiorców może potrzebować jeszcze więcej informacji. Jednak podanie bardziej szczegółowych informacji na temat miejsca i czasu każdej sceny może zaoferować coś innego - mam nadzieję, że publiczność się zgodzi.
Może Ci się spodobać: Seria Manga, którą powinieneś teraz czytać
CT: Co podobało ci się w tworzeniu tej historii?
SK: Doświadczyliśmy wszystkiego, co robi Suzu. Jeśli gotowała, my to zrobiliśmy; jeśli uszyła kimono, zrobiliśmy to samo, a jeśli zrobiła nori [wodorosty], odwiedziliśmy także wybrzeże, aby sami to zrobić [śmiech]. Zrobiliśmy też sandały ze słomy. Chociaż zawiedliśmy tak jak Keiko [śmiech]. Jeśli Suzu chodziła po Hiroszimie i Kure, również szliśmy dokładnie tymi samymi ulicami. Ponowne przeżycie jej życia uczyniło ją bardziej konkretną w naszych umysłach. To była świetna zabawa, aby stworzyć film, jednocześnie doświadczając tego, co robiła.
CT: Wojnę widzimy z perspektywy rzadko spotykanej na Zachodzie. Jak według Ciebie publiczność spoza Japonii zareaguje na film?
SK: Myślę, że nawet w Japonii po raz pierwszy wojny zostały przedstawione z takiej perspektywy. I pewnie dlatego japońscy widzowie postrzegali go jako nowy punkt widzenia. W tym sensie niekoniecznie mieli przewagę nad zagranicznymi. Wiedzieli tak mało o wojnie jak zagraniczni widzowie i myślę, że widzieli film bez dużej wiedzy na różne tematy. Ale wierzę, że było wiele rzeczy w doświadczeniu Suzu, które przeżyli i zrozumieli w filmie. Myślę, że doprowadziło to ludzi do poparcia. Mam nadzieję, że zobaczę to samo zjawisko również na arenie międzynarodowej.
CT: Jak realistyczna jest akcja, którą widzimy na ekranie, i jak poszedłeś odtwarzając lokalizacje, które widzimy?
SK: Przedstawiliśmy cechy geograficzne, jakie byłyby w czasie II wojny światowej, z wyjątkiem jednej części, w której ze względu na historię zmusiliśmy Suzu, aby kroczyła drogą, która wtedy nie istniała. Rysując na przykład górę, wzięliśmy pod uwagę gęstość drzew i narysowaliśmy ją tak, jak kiedyś wyglądała, a nie jak teraz wygląda. Każdy z samolotów myśliwskich w scenach nalotów powietrznych faktycznie miał wówczas miejsce. Chcieliśmy zostawić wszystko tak, jak było, aby dokładnie zrozumieć uczucia Suzu, gdy tam była.
CT: Suzu jest niewinną postacią, która dużo znosi. Jakie cechy ma, aby pomóc jej przetrwać trudne czasy?
SK: Powiedziałbym, że jej przetrwanie było zwykłym zbiegiem okoliczności. Wojny są wyjątkowo okrutne i dotyczą w równym stopniu każdego z nas. Bez względu na swoją osobowość umiera, gdy umiera. Przeżyła, ponieważ miała szczęście stać wystarczająco daleko od gruzu z bomb. Uważam, że żyjąc w tamtych czasach utrzymywanie jej naiwnego postrzegania rzeczywistości byłoby niekorzystne. Chciałbym, aby wszyscy pamiętali, że była jedną z osób, które przeżyły przez przypadek. Nie dlatego, że była szczególnie lepsza. Miała umiejętności rysowania, ale nie pomogło jej to w żaden sposób podczas wojny.
CT: Widzimy, jak ważny jest rysunek dla Suzu w całym filmie. Czy to pasja, którą się z nią dzielisz?
SK: Tak mi się wydaje. To dlatego, że ma swoje wewnętrzne ja czekające na wyrażenie, co dowodzi, że istnieje skarb większy niż to, co jest na powierzchni. Mam nadzieję być taki jak ona. Jednak takie umiejętności nie były wystarczające, aby pozbyć się samej wojny. Podczas wojny musiała nawet porzucić swoje umiejętności rysowania i wybrać życie jako zwykła gospodyni domowa. Takie marnowanie jej talentu
.świat nigdy tego nie widział. Trzymano ją tylko w jej sercu
Myślę, że właśnie dlatego tak bardzo ją uwielbiam.
W tym zakątku świata jest już dostępny.
