Taslima Nasrin jest pisarką z Bangladeszu, która została zmuszona do wygnania z powodu zagrożenia zarówno ekstremizmem hinduistycznym, jak i terroryzmem islamskim w swoim ojczystym kraju, pod wpływem jej powieści Lajja z 1993 roku, która przedstawiała przemoc na tle religijnym w Bangladeszu.
Życie Taslimy Nasrin zostało radykalnie zaburzone przez publikację jej powieści Lajja, która wywołała fale protestów i niepokojów oraz kampanię przemocy i zastraszania przeciwko niej. Kontrowersje powstały w związku z powieścią o przemocy na tle religijnym między muzułmanami i Hindusami w Bangladeszu, a zwłaszcza z graficznym przedstawieniem powszechnej rzezi Hindusów po zburzeniu Babri Masjida w Indiach. Lajja, co tłumaczy się jako Wstyd, jest literackim protestem przeciwko fali przypływu sekciarskiej wrogości i uprzedzeń, która ogarnęła ówczesny region i jest poświęcona „ludowi subkontynentu indyjskiego”.
Wydarzenie rozbiórkowe Babri Masjid w Indiach w 1992 r. Było szczególnym, pustym, wywołującym emocje wydarzeniem, w którym hinduistyczni ekstremiści doszli do władzy w Indiach, kończąc świecki wizerunek kraju i wzniecając wrogość przed podziałem między hinduistami i muzułmanami. W powieści Nasreen zdarzenie to załamuje się przez pryzmat rodziny Bangladeszu Dutta, którzy interpretują to wydarzenie na różne sposoby. Są one podzielone wzdłuż linii religijnych, społecznych i ekonomicznych, a zatem stanowią mikrokosmos całego społeczeństwa Bangladeszu, w którym kwestia rozbiórki stała się politycznym polem minowym, na którym spolaryzowane były duże grupy ludności. Powieść kwestionuje przynależność mieszkańców Bangladeszu, czy są oni bardziej zainteresowani względnym znaczeniem ich społeczności sekciarskich, czy też chcą zachować wspólnotę społeczeństwa Bangladeszu jako całości i zachować wizerunek swojego kraju jako tolerancyjnego i pokojowy naród.
Po publikacji Lajji Taslima Nasreen wzbudziła gniew islamskich fundamentalistów zarówno w swoim kraju, jak i na całym subkontynencie. Jej książka została zakazana w Bangladeszu i wydano przeciwko niej Fatwę (edykt religijny), podczas gdy rząd Bangladeszu oskarżył ją o zniesławienie islamu.
Uciekła z Bangladeszu, wyjechała do Francji i szukała azylu politycznego. Nie chciała dać się zwieść groźbom przemocy i na swój cichy sposób stała się ikoną wolności słowa. Jej odwaga w obliczu tak powszechnego potępienia i zastraszania uczyniła ją symbolem praw człowieka w całym regionie i zyskała poparcie ludzi na całym świecie dla jej walki z fundamentalizmem.
Nasreen wrócił na subkontynent w 2004 roku i próbował osiedlić się w Kalkucie, ale ponownie został zaatakowany przez partie fundamentalistyczne i został zmuszony do ucieczki i powrotu na Zachód. Pozostała jednak wyzywająca i wróciła do Indii, ale została zmuszona do osiedlenia się w New Delhi, ponieważ rząd Bengalu Zachodniego nie wyraził zgody na jej wjazd. Nadal publikuje zarówno powieści, jak i dzieła krytyczne, a także prowadzi kampanię przeciwko fundamentalizmowi i wolności słowa na całym świecie.
