Podczas gdy niektóre osoby mają bardzo negatywne opinie na temat tatuaży, kunszt stał się bardzo powszechny w praktycznie wszystkich krajach i kulturach. Ale to, co jest teraz modą, pojawiło się po raz pierwszy jako sposób na branding.
Przez setki lat tradycja tatuowania w celu segregacji grup była powszechna w całym kraju. Nawet dzisiaj tatuaże na przedramionach wielu różnych społeczności są tradycyjne (szczególnie w Maharasztrze i Gujarat, gdzie można łatwo znaleźć osobliwy tatuaż z zielonym atramentem). Tak różnorodne są kultury, jak i zwyczaje i rodzaje tatuaży, którymi posługuje się każda wspólnota lub plemię.
Nie są znane konkretne zapisy, które mówią o samym początku tej koncepcji. Angielskie słowo „tatuaż” było oczywiście nieznaną rzeczą. W języku hindi nazywa się to „godna” (zakopywanie igły / tatuowanie), słowo zaczerpnięte z gestu wykonywanego podczas wykonywania tatuażu. To, co uważamy za sposób na wyrażenie siebie poprzez odbarwienie ciała, było i jest nadal używane do oznaczania plemion, a nawet powodowania dezorientacji. Młode dziewczęta w młodym wieku są często zmuszane do wykonywania tatuaży. Na przykład w niektórych plemionach Arunuchal Pradesh twarze młodych dziewcząt były wytatuowane tak, że wyglądały na nieprzyjemne.
Plemienna kobieta w Indiach z tatuażami na twarzy © PICQ, rozmycie tła przez Samsara / WikiCommons
Jeśli pójdziesz do plemiennych wiosek w dolinie Ziro, nadal możesz znaleźć niektóre starsze kobiety z plemienia Apatani z wytatuowanymi twarzami (chociaż Apatani są bardziej znane z zatyczek do nosa, inny miejscowy sposób na zapewnienie, że rywalizujące plemiona nie będą kraść kobiety).
Podczas gdy rząd Indii zakazał tego w latach 70. XX wieku (z tego powodu młode kobiety z tatuażami na twarzach nie są już widoczne na obszarach miejskich), praktyka trwa nadal we wnętrzach i w jak dotąd nietkniętych częściach kraj. Dhanukowie, którzy pochodzą z Bihar, również uciekali się do tej praktyki, aby zapewnić, że ich kobiety są bezpieczne przed mężczyznami z wyższych kast i mężczyzn z innych plemion.
Tatuowanie twarzy młodej kobiety z plemienia Singpho / Kachin Flickr
Kolejne plemię w północno-wschodnich Indiach, plemię Singpho, ma odrębne reguły dla mężczyzn i kobiet. Niezamężne kobiety nie mogą uzyskać tatuażu. Po ślubie kobieta ma wytatuowane obie nogi od kolana do kostki, a mężczyźni robią to samo z rękami. Ludzie z plemienia Singpho można znaleźć zarówno w Arunachal Pradesh, jak i Assam.
Najwyraźniej uważa się, że jeśli kobieta ma tatuaże w częściach ciała, które są widoczne dla innych, pochodzi z niższej kasty. W południowych Indiach, szczególnie w Tamil Nadu, koncepcja uzyskiwania trwałych tatuaży, znana również jako pachakutharathu, była bardzo powszechna.
Tattoo On The Hand (c) Flickr / Meena Kadri
Na początku uważa się, że tatuaże były jedynie skaleczeniami na skórze i że chodziło o spowodowanie bólu fizycznego. Wraz z ewolucją pojawił się pomysł użycia roślin, które spowodowały pojawienie się koloru na skórze. Zgaduje się, że idea zadawania sobie cierpienia wywodzi się z przekonań religijnych. Później stało się środkiem do rozróżnienia kast i plemion.
Legenda głosi, że kiedyś istniała społeczność zwana Ramnaami, która, choć niższa klasa, postanowiła przełamać bariery i przyjąć praktyki braminów. Społeczność ta istniała w Bihar i Madhya Pradesh. To, co się potem wydarzyło, to to, że bramini byli wściekli i aby uratować się przed atakiem, Ramnaamini wytatuowali sobie imię Pana Ram. Społeczność nadal to robi, nawet dzisiaj.
Adivasi Tribe ® Wikipedia
