„Jeśli moje fotografie mają jakieś znaczenie, to znaczy, że kiedyś istniał w Meksyku” - Lola Alvarez Bravo
Lola Alvarez Bravo była znakomitą fotografką i rewolucjonistką, wraz z Fridą Kahlo i Tiną Modotti, w porewolucyjnym Meksyku, który był irytująco, ale nieznacznie się zmieniał. W czasach, gdy Meksyk znajdował się na krawędzi kulturalnego renesansu, Bravo była pionierką z kamerą w ręku dokumentującą rzeczywiste życie wokół niej, a następnie pokazującą ją poprzez wyselekcjonowane fotografie i fotomontaże.
Gdy osierocone dziecko zostało przewiezione z Jalisco do Mexico City, handel fotografią Bravo rozpoczął się tam, gdy poślubiła Manuela Alvareza Bravo, który nauczył ją umiejętności i handlu fotografią. Małżeństwo przez lata cieszyło się tą rozrywką, ostatecznie otwierając domową galerię w 1927 roku. Wkrótce potem Lola zainteresowała się fotografiami i koncepcjami, którymi nie był Manuel, i zaczęła kręcić niezależnie. Dzięki temu pierwszy metaforyczny kij został wbity w koło ich relacji.
Jako wolna kobieta o własnych ambicjach Lola zlekceważyła zazdrosne życzenia męża, że pragnie jedynie zostać jego asystentem, a zamiast tego kontynuowała samodzielną praktykę fotograficzną. Para rozdzieliła się w 1934 roku.
W tym czasie kobiety w Meksyku nie miały być oddzielane od swoich mężów - było to coś niezwykłego, a kobiety unikano z tego powodu. Lola Alvarez Bravo miała jednak szczęście i wkrótce po rozstaniu osiągnęła pracę katalogującą fotografie dla Departamentu Edukacji, gdzie poznała Ministra Edukacji - spotkanie, które doprowadziło ją do pozycji głównego fotografa El Maestro Rural (The Rural Teacher), progresywna publikacja dla nauczycieli.
Gdy Bravo odnajdowała własną ścieżkę, dokumentowała ją krok po kroku za pomocą obiektywu fotograficznego. Wiele jej poglądów i głównych punktów znajduje się poza granicami byłego męża i patriarchalnego Meksyku. Lola rozwijała zdjęcia, obok swojej reputacji, jako modernistka i fotografka uliczna w czasach, gdy kobiety w Meksyku nie były często widywane na ulicy, ale w domu. Lola Alvarez Bravo przeciwstawiła się wszelkim konotacjom tego, co artystka powinna i powinna być. Zakwestionowała postrzeganie przez Meksyk roli kobiet i historycznie je pokonała.
Lola Alvarez Bravo zajęła pozycję, która ostatecznie doprowadziła ją do tego, że w latach 1951–1954 prowadziła własną galerię w Meksyku. Jej galeria stała się pierwszą i jedyną meksykańską galerią, która wystawia dzieła sztuki i pierwszą indywidualną wystawę swojej przyjaciółki, Fridy Kahlo. Wkrótce potem, w 1964 roku, indywidualny pokaz Bravo odbył się w Museo Del Palacio de Bellas Artes w Meksyku.
Wiele treści Loli Alvarez Bravo było wyrazem współczucia i koncentrowało się na mieszkańcach Meksyku - dotkniętych biedą, prostytutkach i scenach religijnych, które rozgrywały się w otaczającym ją świecie. Bravo miała silną interakcję z publicznością, co znajduje odzwierciedlenie w jej fotografiach.
Przez całe życie Lola Alvarez Bravo potrafiła wykorzystywać swoje umiejętności fotograficzne na niezliczone postępowe sposoby. Była nie tylko pierwszą profesjonalną fotografką w Meksyku, ale także fotografem komercyjnym i osobistym portrecistą. Wprowadziła koncepcję fotomontaży do tradycyjnego świata fotografii. Była nauczycielką, a także ukochaną przyjaciółką wielu pisarzy i artystów. Lola Alvarez Bravo była niedocenianą bohaterką i żywotną siłą feministyczną we wczesnym renesansie kulturowym Meksyku, co z kolei dało przyszłym pokoleniom kobiety w jej kraju i na całym świecie inspirację do życia według własnego wyboru.
Przez: Audra Clemons
