Najpopularniejsze odkrycia i kolekcje Peggy Guggenheim

Żarłoczna i ekscentryczna Peggy Guggenheim była znaną sprzedawczynią dzieł sztuki, najlepiej znaną ze swojej gustownej kolekcji, artystycznego stylu życia i kontrowersyjnych romansów. Urodzona w bogatej rodzinie, odziedziczyła bystry umysł biznesu, a także nieodparcie zmysłowy urok i uczyniła Guggenheim jednym z najbardziej znanych rodzinnych nazwisk na świecie. Spójrz na niektóre z najbardziej niezapomnianych odkryć i kolekcji jej życia.

Peggy Guggenheim była mecenasem, przyjacielem i kochankiem jednych z największych umysłów XX wieku. Była siłą swojego czasu, zajmując pozycję rzadką dla kobiety w przeddzień kataklizmicznych wydarzeń, takich jak II wojna światowa. Ważne jest, aby dodać, że sama Peggy pomogła wielu artystom, takim jak Max Ernst, uciec w tym czasie z Europy, zasadniczo ratując im życie. Wysłała setki dzieł sztuki z powrotem do Ameryki, gdzie inaczej byłyby prześladowane i niszczone zgodnie z nazistowskim zakazem tego, co nazywali sztuką „zdegenerowaną”. Ten zakaz niewyobrażalnie obejmował dzieła Pablo Picasso, Paula Klee i Henri Matisse.

Alexander Calder Sculpture © Solipsis / WikiCommons

Alexander Calder

Na otwarciu jednej ze swoich wystaw Peggy Guggenheim powiedziała: „Nosiłem jeden z moich Tanguy kolczyków i jeden z Caldera, aby pokazać moją bezstronność między sztuką surrealistyczną a sztuką abstrakcyjną”. Oba zestawy kolczyków, wykonane specjalnie dla Peggy, były same w sobie dziełami sztuki, a także wieloma innymi. Yves Tanguy, surrealistyczny malarz, stworzył dla Peggy wykwintne miniaturowe kolczyki z obrazami olejnymi, znając jej fascynację biżuterią, a także jej słynny egzotyczny strój. Kolczyki Caldera były jednak abstrakcyjnymi konstrukcjami miedzianymi, podobnie jak jego inne prace, które koncentrowały się na równowadze i formie. Zimą 1946 r., Na późniejszą zlecenie Peggy, Alexander Calder wykonał również wyjątkowy srebrny zagłówek do swojego łóżka w domu, które były niezwykłe dla Caldera i bardzo osobistym prezentem. Przedstawiając wodne aspekty przyrody, ten dar miał stać się również renomowanym dziełem sztuki, które w końcu zostało zawieszone i najwyraźniej unosiło się na białej ścianie.

Kolejna brązowa rzeźba Marino Marini © Rufus46 / WikiCommons

Marino Marini

To nie przypadek, że brązowa rzeźba Mariniego „Anioł miasta” (1948), przedstawiająca nagiego mężczyznę z wyprostowanym fallusem jadącym na wydłużonym, postawionym koniu, została umieszczona przy wejściu do kolekcji Guggenheima w Wenecji. Jeden z najbardziej ukochanych dzieł Guggenheima, zarówno ze względu na olśniewające poczucie radości życia, jak i zabawną naturę, jest także ikonicznym dziełem artysty reprezentującym ekstazę młodości, życia i męskości. Mówiono, że fallusa można było odłączyć, a Peggy często dołączała go lub odłączała w niewłaściwym czasie, powodując szok dla nieprzygotowanego przechodnia. Marino Marini był jednym z najbardziej znanych włoskich rzeźbiarzy XX wieku, a jego anioł nadal strzeże wejścia do kolekcji Peggy Guggenheim, chroniąc nie tylko jej najcenniejsze dzieła sztuki, ale także zachowując poczucie absurdu i dziewczęcego humoru.

Constantin Brancusi

W galerii Art of the Century Peggy Guggenheim w Nowym Jorku, która trwała od 1942 do 1947 r., Była marmurowa rzeźba Constantina Brancusi Bird in Space (1923). Brancusi był zafascynowany w tym czasie tematem ptaka w locie, aw tym przypadku jego rzeźba przedstawia rozciągniętego podłużnego ptaka, rozpoznawalnego dzięki opływowej sylwetce i spiczastemu końcowi przedstawiającemu dziób. Peggy, kameralny przyjaciel Brancusiego i wielki wielbiciel jego dzieła, kupił rzeźbę wraz z różnymi innymi dziełami. Mówiono, że Constantin Brancusi zaczął płakać, gdy rozstał się z tym konkretnym dziełem, i że Peggy nie wiedziała, czy jego reakcja wynikała z konieczności rozstania się z dziełem sztuki, czy też ona sama, ponieważ oznaczało to koniec ich związku. To cudowna, romantyczna chwila pełna humoru, ale także przykład przenikliwości biznesowej Peggy Guggenheim.

Jackson Pollock

W żadnym innym przypadku Peggy Guggenheim nie była tak samo odpowiedzialna za wystawienie świata nieznanemu artyście jak Jackson Pollock - jeden z najbardziej wpływowych i znanych malarzy abstrakcyjnych impresjonistów wszechczasów. Chociaż ciężko pijąca, odkryta jako stolarz w Muzeum Guggenheima, Peggy szybko rozpoznała Pollocka jako utalentowanego artystę i zleciła duży kawałek ściany zatytułowany Mural (1943), mierzący 8 stóp i 20 stóp długości, na korytarz swojego nowego kamienica. Technika Jacksona Pollocka nakładania farby na płótno zrewolucjonizowała malarstwo jako medium, przenosząc go w epokę modernistyczną, a stałe wsparcie Peggy, jako przyjaciela i finansisty, pozwoliło mu na materiały, czas i styl życia, z którymi mógł tworzyć swoje obrazy.