Brazylia jest jedynym portugalskojęzycznym krajem w Ameryce Południowej, co odróżnia ją od kontynentu hiszpańskojęzycznego, a aż do pojawienia się pierwszych portugalskich osadników w 1500 r., Przynosząc ze sobą swoją kulturę i język, miała około 1000 rdzennych idiomów. Obecnie portugalski brazylijski ma niewielkie różnice w swoich korzeniach kolonialnych, zwłaszcza gramatykę, słownictwo i intonację; Wyraźny ton melodyczny Brazylii, który jest przesycony harmonicznymi spadkami i szczytami, jest, prawdopodobnie, najsłodszym brzmieniem ze wszystkich portugalskich dialektów.
Vida (vee-da) / life
Portugalski jest językiem łacińskim, dlatego wiele jego słów pochodzi z tego starożytnego słownictwa. Vida jest jednym z nich i pochodzi od łacińskiego słowa vīta, co dosłownie oznacza „życie”. Jest podobny, jeśli nie identyczny, do słów „życie” w innych językach romańskich, takich jak hiszpański (vida), włoski (vita) i francuski (vie).
Beija-flor (bay-jah-floor) / kolibra
Termin beija-flor łączy ze sobą dwa rzeczowniki-beija, co oznacza „buziaki”, i flor, co oznacza „kwiat” - w celu stworzenia słowa opisującego delikatny sposób, w jaki kolibry żywią się nektarem. Beija-flor to także nazwa jednej z największych szkół samby w Rio de Janeiro, która została koronowana na mistrza Carnival 2018.
Lua (loo-ah) / moon
Słowo lua, czyli „księżyc”, pochodzi z ważnej części mitologii rzymskiej. Po zgrupowaniu księżyca ze słońcem i pięcioma innymi planetami jako siedmioma głównymi punktami na niebie, Rzymianie przyjęli siedmiodniowy tydzień do swojego kalendarza, a dni tygodnia nazwano po tych siedmiu ciałach astronomicznych. Ta nomenklatura istnieje do dziś w wielu językach romańskich, z wyjątkiem portugalskiego, który używa kalendarza katolickiego. Niektóre codzienne wyrażenia używają lua, na przykład lua de mel, co bezpośrednio przekłada się na „księżyc miodu” lub „miesiąc miodowy”.
Felicidade (feh-lis-e-dah-gee) / szczęście
Portugalskie słowo „szczęście” pochodzi od łacińskiego słowa fēlīcitās, które pochodzi od dwóch słów: fēlīx, co oznacza „szczęśliwy” lub „szczęśliwy”, oraz przyrostek -tās, który odnosi się do stanu bycia, takiego jak „-hood” „, ” -ness ”lub„ -ship ”. Brazylijczycy często życzą sobie muitas felicidades („dużo szczęścia”) podczas obchodów urodzin, ślubu lub innej uroczystości.
Poezja (po-iz-ear) / poezja
Słowo „poezja” w języku portugalskim to poezja i pochodzi od łacińskiego słowa poezja, które z kolei pochodzi od starożytnego greckiego słowa poíēsis, dosłownie oznaczającego „kompozycję” lub „produkcję”. Niektórzy z najsłynniejszych pisarzy w Brazylii to Machado de Assis i Carlos Drummond de Andrade, z których ten ostatni był uważany za największego brazylijskiego poetę, jaki kiedykolwiek żył.
Liberdade (lib-err-dah-gee) / freedom
Słowo liberdade pochodzi od łacińskiego słowa lībērtās, które można podzielić na līber (co oznacza „wolny”) i przyrostek -tās. To także nazwa znanej dzielnicy w São Paulo, która ma dużą japońską społeczność i dziesiątki tradycyjnych japońskich restauracji i sklepów.
Paixão (pah-sh-ow) / pasja
Portugalskie słowo „pasja” pochodzi z dwóch korzeni, z których oba są oparte na religii: łacińskie słowo passiō, które oznacza „cierpienia Chrystusa na krzyżu”, i pasję, która pochodzi ze starofrancuskiego i oznacza „mękę Chrystusa” cierpienie fizyczne ”. Obecnie odnosi się do intensywnej miłości lub entuzjazmu, który można przyrównać do fizycznego bólu, szczególnie jeśli paixão nie jest odwzajemnione w stosunku do kogoś.
Alma (al-ma) / soul
Portugalskie słowo „dusza” ma swoje korzenie w łacińskim słowie anima, co oznacza „dusza” lub „oddech”, a także „duch”. To korzenne słowo występuje w innych językach, takich jak starożytne greckie słowo ánemos (oznaczające „wiatr” lub „bryza”), starofryzyjski termin omma (oznaczający „oddech”) i sanskrycki wyraz ánila (oznaczający „powietrze” lub „ wiatr').
Beleza (beh-lay-zah) / beauty
Istnieje wiele możliwych źródeł portugalskiego słowa „piękno”. Samo słowo beleza prawdopodobnie pochodzi od wulgarnego łacińskiego słowa bellitia, które pochodzi od łacińskiego słowa bellus, starożytnego słowa „piękno”, „przystojny” lub „ładny”. Uważa się, że chociaż beleza ma te pochodzenie, mogła być również przyjęta przez język portugalski z włoskiego słowa bellezza lub starotytańskiego słowa belleza, a nie bezpośrednio z łaciny. Oprócz znaczenia „piękno” w języku portugalskim powszechne jest również używanie beleza w znaczeniu „w porządku” lub „w porządku”.
Carinho (ca-rin-yo) / przywiązanie
W języku portugalskim słowo „uczucie” to carinho i jest często używane między ludźmi, którzy mają bliski związek; jeśli delikatnie głaskasz, masujesz lub uspokajasz kogoś, mówi się, że jesteś dando carinho lub „dajesz uczucie”. Pochodzi od hiszpańskiego słowa cariño, które mogło pochodzić od tego samego słowa w języku aragońskim, które oznacza „ukochany”.
