Zacznijmy od gorącego ujęcia - nikt nie kręci filmów o przyziemnej naturze codziennego życia lepiej niż Serbowie. Możesz wziąć to oświadczenie i edytować je, aby rozmawiać o dowolnym gatunku filmu, a Serbowie nadal będą musieli brać udział w rozmowie o „najlepszy” tag. Pisarze, reżyserzy i producenci narodowi po prostu robią świetne filmy - niezależnie od gatunku.
Są to najlepsze kino serbskie, i nie - film o Serbii (2010) nie będzie wspomniany.
Underground (1995)
Widmo emira Kusturicy ma ogromne znaczenie w historii kina serbskiego i jugosłowiańskiego. Urodzony w Sarajewie Serb jest ukochany na całym świecie, chociaż jego dzieło wciąż dzieli opinie w swoim rodzinnym kraju. Zdobywca Złotej Palmy w 1995 roku może być jego najlepszym filmem - ale nie bierz tego za ewangelię. Film opowiada o Jugosławii od początku II wojny światowej aż do początku konfliktu, który rozerwał ją na lata 90. XX wieku. Wszystko, co czyni Kusturicę świetnym, znajduje się w środku - mroczny humor, namacalne postacie i głębokie poczucie emocji. To trzeba zobaczyć.
Underground © Stefan Belecan / YouTube
Czarny kot, biały kot (1998)
Trzymanie się Kusturicy, Czarnego kota i Białego kota może być najśmieszniejszym filmowcem pełnometrażowym. Koncentruje się na romskiej ludności Serbii, aw szczególności jednej społeczności mieszkającej w małej wiosce na Dunaju. Zbliża się ślub, choć ani panna młoda, ani pan młody nie są zbytnio zachwyceni tą okazją. Jest tu miłość, przemoc, alkohol, broń, zwierzęta, turbo ludzie (nie pytaj), więcej broni i mnóstwo absurdalnych bzdur, ale Kusturica jakoś udaje się utrzymać to wszystko w granicach możliwości. Okej, głównie mu się to udaje.
Czarny kot, biały kot © Film & Clips / YouTube
Skinning (2010)
Konflikty z lat 90. wyszły z Serbii z nutami utraconego pokolenia, pokolenia młodych mężczyzn, rozczarowanych wojną i pozbawionych jakichkolwiek wierzeń. Piłka nożna wypełniła pustkę wielu i nagle naród miał poważny problem z chuligaństwo prawicowe. Ten problem nadal istnieje, a ponury obraz Stevana Filipovicia z 2010 roku Šišanje (Skinning) opowiada historię bez żadnych blokad. Novica jest utalentowanym, ale społecznie niezręcznym dzieckiem w liceum, a pokusa akceptacji i romans przemocy staje się zbyt trudna do zignorowania. W tym niekiedy niewygodnym filmie nic nie jest romantyzowane.
Koła (2013)
Zabójstwo serbskiego nastolatka Srdjana Aleksicia przez bośniackich serbskich żołnierzy w Hercegowinie w Trebinje podczas wojny w Bośni jest dobrze znaną historią. Następstwa tego tragicznego zabójstwa rozgrywają się w tym znakomitym filmie z 2013 roku. Film opowiada jednocześnie trzy historie, z których wszystkie mają za podstawę morderstwo Aleksicia. Każdy film oparty na prawdziwej historii z wojny w Bośni i Hercegowinie będzie trudny do obejrzenia, ale tępa, ale wzruszająca natura Krugovi (koła) wyróżnia go.
Krugovi © Britta Wilkening / YouTube
Tito And Me (1992)
„Zoran to 10-latek z nadwagą, który mieszka w przepełnionym domu w komunistycznej Jugosławii” - to streszczenie z pewnością wystarczy, aby przekonać cię, że warto oglądać Tito i Ja (Tito i ja). Jest w tym coś więcej niż tylko oczywiście, ale takie streszczenie pomaga. Tito i Ja to triumf kina, który jest tak dobrym przykładem jak potęga srebrnego ekranu w czasach złamanego serca i smutku. Film powstał, gdy Jugosławia stanęła w płomieniach, a Goran Marković po mistrzowsku wprowadza światło w mrok. Miłość Zorana do Tito jest sprzeczna z opinią jego rodziny i przynosi przezabawne rezultaty.
Kiedy dorosnę, będę kangurem (2004)
Kiedy dorosnę, będę kangurem nie jest zwykłym tytułem filmowym, ale wtedy Kad porestem bicu kengur nie jest zwykłym filmem. Voždovac nie jest najbardziej pożądaną dzielnicą Belgradu pod żadnym względem wyobraźni, ale skupia się tutaj poprzez trzy splecione historie. Przeciętny człowiek stara się umawiać z supermodelką na zwykłą randkę, dwóch znudzonych facetów spędza cały dzień nic nie robiąc (nie mamy dochodów, nie mamy rezultatu), a solidarność z dzieciństwa prowadzi dwóch innych przyjaciół do bardzo wątpliwego zakładu na mecz piłki nożnej. To jest podmuch od początku do końca.
Rodzina Maratonów (1982)
Film o sześciu pokoleniach przedsiębiorców pogrzebowych może nie zabrzmieć jak zabawny sposób na spędzenie wieczoru, ale nie pozwól, by przeszkodziły Ci twoje poglądy na temat branży pogrzebowej. Osobliwości ludzkiej natury są tutaj w pełni widoczne, ponieważ postacie rządzą całym spektrum emocji i osobowości. Rodzinna firma jest w niebezpieczeństwie, chociaż jej niezgodny z prawem charakter ich pracy nie wzbudza całej sympatii. Maratonci (The Marathon Family) to prawdziwy jugosłowiański klasyk. Serbski reżyser Slobodan Šijan stworzył także Davitela protiv davitelja z 1984 roku, komedię grozy o pierwszym seryjnym mordercy w Belgradzie.
Maratonci © boba jevtic / YouTube
Hadersfild (2007)
Jeśli mieszkasz w Wielkiej Brytanii i czytasz ten tytuł jako „Huddersfield”, nie wątp w siebie. Międzynarodowy hit Iwana Živkovicia z 2007 roku jest tak naprawdę nazwany na cześć sennego miasta West Yorkshire. Mężczyzna po raz pierwszy wraca do domu po latach spędzonych w Yorkshire, a to, co powinno być zabawnym zjazdem w liceum, zamienia się w gorzkie ćwiczenie w niebezpieczeństwie nostalgii. Współczesna kultura ma obsesję i uzależnia się od nostalgii, nigdy tak naprawdę nie zajmując się tym. Hadersfild stawia czoła tym niebezpieczeństwom z niewielką subtelnością.
Hadersfild © Razbijanje Četvrte Dimenzije / YouTube
We Are Not Angels (1992)
Kolejna komedia z początku lat 90., We Are Not Angels, opowiada o konflikcie anioła i diabła, którzy walczą o duszę playboya ze stolicy. Sama historia nie jest niczym nowym, ale wykonanie i czas są objawieniami. Kawaler zaimpregnował młodego studenta podczas jednego wieczoru i nie trzeba dodawać, że nie cieszy go perspektywa zostania ojcem. Los jego duszy zależy od tego, jak zareaguje na narodziny dziecka. Czy odrzuci swoją odpowiedzialność i stanie się własnością diabła? Czy może dorośnie i będzie chroniony przez anioła?
Film odniósł sukces zarówno kultowy, jak i komercyjny - sam triumf, biorąc pod uwagę fakt, że został nakręcony podczas wojny, która wybuchła nad Jugosławią, a obsada i ekipa musieli unikać szkicu podczas kręcenia filmu.
The Wounds (1998)
Kolejny klasyk według umysłu Srdjana Dragojevicia, Rane (Rany) unika satyry i komedii na rzecz brutalności życia w stanie rozdartym wojną. Dwóch młodych mężczyzn stara się wyrobić sobie markę w Nowym Belgradzie, gdy wokół nich szaleją wojny jugosłowiańskie, ubóstwiając lokalnego gangstera, który decyduje się wziąć ich pod swoje skrzydła. Obaj popełniają serię przestępstw, próbując zyskać rozgłos, a ostatecznym celem jest pojawienie się w tandetnym programie telewizyjnym. Rane czasami graniczy z najmroczniejszą komedią, ale to nie jest śmiech.
Rany © Samsung4994 / YouTube
