Matunga to osobliwa, niewielka miejscowość mieszkalna w sercu Mumbaju. Dawniej był to obszar zamieszkany głównie przez Indian południowych, dlatego wciąż jest znany z kultowych restauracji serwujących pyszne idli i dosa. Z biegiem czasu zmienił się krajobraz i demografia; przykładowe miejsca kultu tego nie zrobiły. W ramach The Culture Trip przyjrzymy się niektórym z najbardziej znaczących i historycznych świątyń w tej miejscowości.
The Asthika Samaj - Kochu Guruvayoor i Sree Ram Mandir
Sree Ram Mandir, najstarsza południowoindyjska świątynia w Matunga, położona jest pośród ruchliwej dzielnicy handlowej, przy słynnym targu kwiatowym. Ale wejdź do świątyni, a oczaruje Cię spokojna, ale pełna życia atmosfera. Świątynia ta przeszła długą drogę od bycia jedynie portretem Pana Sree Ramachandry, który został ozdobiony w 1923 roku. W kolejnych dziesięcioleciach kamienne bożki Pana Ram, Sitadevi, Lakshman, Hanumana itp. Zostały zainstalowane i ostatecznie otoczone złotem. Codzienne rytuały są ściśle oparte na pismach świętych. Najważniejsze obchodzone festiwale to Ram Navami (na cześć Pana Ram) i Skanda Sashti (na cześć Kartikeya). Mandir jest bardziej popularny wśród Kerali; jednakże wita każdego, kto chciałby złożyć szacunek Panu Ramowi i innym bóstwom. Oferta specjalna (opcjonalnie): pawie pióra dla Lorda Kartikeya.
-
© Darshita Thakker
South Indian Bhajana Samaj
Innym sanktuarium z chwalebną historią jest Bhajana Samaj, która została założona w 1927 roku. Zaczęła się jako publiczne miejsce spotkań, aby śpiewać pieśni nabożne (Bhajana) i przekształciła się w symbol religijny. Najbardziej uderzającą cechą tej świątyni jest „Rajagopuram”, która jest wspaniałą wieżą wejściową z misternie rzeźbionymi kolorowymi rzeźbami hinduskich bogów i bogiń. Pierwszy upiększony portret Pana Ramy został zakupiony w dzielnicy Tanjore w Tamil Nadu. Naczelny kapłan Brahmasri MV Ganesh Sastry poświęcił swoje życie Samajowi, a dzięki ciężkiej pracy i poświęceniu doprowadził je do obecnego stanu. Festiwale takie jak Ram Navmi i Navaratri są obchodzone na wielką skalę. Świątynia ta jest bardziej popularna wśród wyznawców pochodzących z Tamil Nadu. Specjalne oferty / rytuały: Na specjalne okazje bożki są umieszczane na złotej huśtawce (Swarna Jhoola) i ozdobione złotymi tarczami (Swarna Kavachum) przez bhaktów.
© Darshita Thakker
Sri Sankara Mattham
Sri Adi Sankara był filozofem, który głosił „Advaita Jnanam”, co sugerowało niedualną rzeczywistość. W 1939 roku Sri Subramania Sastrigal, żarliwy wielbiciel Sri Adi Sankary, rozpoczął zajęcia z Wed, które przekształciły się w monumentalną Śankara Mattham w Matunga. Obecne pomieszczenia zostały nabyte w 1954 r., A bożki zostały obdarowane przez różnych aczarjów. Godne uwagi cechy architektury to dwa słonie przy głównym wejściu, lotosy z 36 płatkami i legendarny lotos z 1008 płatkami reprezentującymi różne aspekty religii hinduskiej. Mattham to dzieło sztuki, z biegiem kroków prowadzącym do cudownej środkowej sali z obrazami, rzeźbami i bożkami przedstawiającymi życie Sri Adi Sankary i innych wielkich filozofów Advaity Siddhanty. Pan Shiva jest tutaj czczony, a najważniejszymi świętami są Maha Shivratri i Adi Sankara Jayanti. Nawet dzisiaj ta instytucja prowadzi zajęcia i nadal jest kamieniem milowym w dziedzictwie wedyjskim.
© Darshita Thakker
© Darshita Thakker
Świątynia Kanyaka Parmeshwari
Najnowszym dodatkiem do tej listy jest mniejsza świątynia poświęcona bogini Vasavi Kanyaka Parmeshwari. Świątynia ta, założona w 2000 roku, należy do Penugonda w Andhra Pradesh. Bogini Kanyaka, wyznawca Sziwy, jest symbolem pokoju i niestosowania przemocy. Świątynia ma także bożki ośmiu form bogini Lakszmi, „Ashtha Lakshmi”, z których każda kieruje różnymi źródłami bogactwa. Niezamężne kobiety modlą się do bogini Kanyaka z nadzieją, że zostaną pobłogosławione odpowiednią zapałką i wkrótce wyjdą za mąż. Najważniejszym festiwalem z pewnością byłyby Nawarati.
Świątynia Madonny Ks. Bosko
Świątynia ta, popularnie znana jako kościół Księdza Bosko, została zbudowana na cześć Maryi, Wspomożycielki (zwanej także Madonną). Budowa tego wieżowca rozpoczęła się w 1954 r., A zakończyła w 1957 r. Kościół ten ma ogromne znaczenie dla katolików, odwiedzają go także turyści i miłośnicy wspaniałej architektury. Granitowa strona zewnętrzna, włoskie marmurowe wnętrze, majestatyczne kopuły ze złoconym posągiem Maryi, łukowate drzwi i kolorowe mozaiki to niektóre z uderzających cech architektonicznych kościoła. Wewnątrz znajduje się długi tradycyjny ołtarz z witrażami i mozaikami na ścianach, opowiadającymi ważne epizody z Biblii. W centrum znajduje się bożek Maryi wraz z idolami św. Józefa, Dominika Savio, Jezusa i św. Jana Bosko po bokach. Najważniejsze dni to Święto Księdza Bosko (31 stycznia), Wielkanoc i Boże Narodzenie.
-
© Darshita Thakker
© Darshita Thakker
Matunga Kutchi Murtipujak Swetamber Jain Sangh (MKMSJS)
Dżinowie stanowią dużą część demografii Matungi, więc naturalnie w pobliżu znajduje się kilka świątyń Jain (derasarów). Każda kasta ma swoją świątynię poświęconą różnym tirthankarom. MKMSJS jest prowadzony przez Kutchi Jainów, którzy są czcicielami bożków (deravasi). Świątynia ta zapiera dech w piersiach rzeźbami, rzeźbami, bożkami, filarami i kompletnymi wnętrzami wykonanymi z czystego białego marmuru Makrana. Wnętrze świątyni upiększyło bożki Lordów Parshvanatha, Mahavira i Shantinatha. Ściany pokryte są panelami przedstawiającymi różne ważne święte miejsca w historii dżinizmu i miejsca, w których różni kaznodzieje osiągnęli nirwanę. Do świątyni dołączony jest akademik, w którym mieszkają zakonnicy. Budowa MKMSJS została zakończona w lutym 1949 roku i ewoluowała, gdy wielbiciele składali różne oferty i przeznaczali fundusze na upiększanie. Uderzające cechy wnętrz to złota i srebrna obudowa bożków oraz marmurowa intarsja na podłodze. Największe obchodzone tutaj festiwale to Mahavir jayanti i Paryushana.
© Darshita Thakker
Sree Vasupujya Swami Jain Derasar (SVSJD)
Świątynia ta znajduje się zaledwie 300 metrów od MKMSJS i jest kolejnym miejscem odwiedzanym przez „Deravasis”, ale ta poświęcona jest Vasupujyi Swamiemu, który był 12. tirthankarą dżinizmu. Budowa pochodzi z czerwca 1955 roku. Najbardziej uderzającą cechą tego sanktuarium jest wspaniała kopuła w centrum z misternymi pracami lustrzanymi, złotymi i srebrnymi panelami oraz marmurową posadzką. Kopuła przedstawia różnych bogów i bogiń, święte miejsca, ważne wydarzenia z historii Jain itp.
© Darshita Thakker
© Darshita Thakker
