Boliwia wydała wielu znakomitych autorów w swojej długiej i burzliwej historii, z których prawie wszyscy wywodzili się z tradycyjnej narodowej klasy rządzącej europejskich potomków. Pomimo bogatej kultury opowiadania, miejscowa podklasa miała do niedawna ograniczony dostęp do edukacji, co oznacza, że ich historie pozostają tradycjami ustnymi, rzadko zapisywanymi na papierze. Poniżej znajduje się krótka biografia pięciu boliwijskich autorów, którzy na zawsze zmienili oblicze literatury boliwijskiej.
Edmundo Paz Soldán
Edmundo Paz Soldán © Rodrigo Fernández / Wikipedia
Urodzony w 1967 roku w mieście Cochabamba, Edmundo Paz Soldán jest najwybitniejszym współczesnym pisarzem boliwijskim, uznanym zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym. Jego różne powieści i opowiadania zostały pierwotnie napisane po hiszpańsku, mimo że mieszkał w USA przez kilka dziesięcioleci i obecnie zajmuje stanowisko profesora literatury na Uniwersytecie Cornell w stanie Nowy Jork. Niektóre z jego lepszych historii, takie jak powieść Turinga Delirium z 2007 roku, zostały przetłumaczone na angielski.
Juan de Recacoechea
Juan de Recacoechea © enrique maclean / Wikipedia
Urodzony w La Paz w 1935 r. Juan de Recacoechea wyemigrował do Paryża, aby studiować dziennikarstwo i produkcję telewizyjną na uniwersytecie. Po dekadzie życia we Francji wrócił do Boliwii i założył stację telewizyjną, dla której objął stanowisko dyrektora generalnego. Recacoechea zaczął pisać powieści w wolnym czasie, ostatecznie zyskał sławę dzięki swojej czwartej książce American Visa, którą później zaadaptował w udany film fabularny znanego meksykańsko-boliwijskiego reżysera Juana Carlosa Valdivii.
Franz Tamayo Solares
Znany, ale kontrowersyjny polityk, poeta, filozof i pisarz urodzony w 1879 roku, Franz Tamayo Solares był tak wpływowy, że w zachodniej części Boliwii istnieje cała prowincja. Niestety, utrzymywał entuzjastyczny punkt widzenia, że rdzenni Boliwijczycy byli intelektualnie gorsi, bardziej przystosowani do pracochłonnych gałęzi przemysłu, takich jak rolnictwo i służba wojskowa, podczas gdy ci pochodzenia europejskiego byli bardziej zdolni do pracy intelektualnej. Tamayo miał mieszane pochodzenie tubylcze i europejskie, co według niego oznaczało, że był biegły zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Ten typ rasistowskiej ideologii wywarł głęboki wpływ na boliwijską politykę i tożsamość, szczególnie po rewolucji w Boliwii w 1952 roku.
Alcides Arguedas © Wikipedia
Alcides Argueda
Urodzony w La Paz w 1879 roku, Alcides Argueda jest jednym z najbardziej znanych pisarzy Boliwii, pisząc książki, które koncentrowały się na trudnych relacjach między Boliwijczykami europejskimi a rdzenną ludnością. Był chwalony za cyniczny esej, który opublikował w 1909 r. Zatytułowany Pueblo Enfermo (Chorzy), ale to jego powieść Raza de bronce (Brązowe korzenie) miała zasadnicze znaczenie dla rozwoju literatury boliwijskiej, poruszając takie tematy, jak ucisk rdzennych mieszkańców, wysiłki aby stawić czoła takiemu uciskowi i podziałowi na rdzennych i białych lub mieszanych rasowo Boliwijczyków. Ta i inne krytyczne prace uczyniły go dość niepopularnym wśród białej klasy rządzącej Boliwii. Później zrezygnował z pisania, woląc skupić się na historii, polityce i dyplomacji.
