Słynna z delikatności i zawiłości tradycja wyrobów ceramicznych i porcelany jest zakorzeniona w rozwoju kultury chińskiej. Nazwana na cześć miasta, z którego pochodziła głównie, chińska sztuka wyrobu ceramiki była bardzo zazdrosna i podziwiana na całym świecie od momentu jej odkrycia przez Świat Zachodni.
Produkcja porcelany w tradycyjnym stylu w mieście Jingdezhen, prowincja Jiangxi, Chiny © Ariel Steiner / Wikicommons
Chociaż istnieje wiele sporów o pochodzenie porcelany, znaleziono ślady ceramiki, które sięgają 17 000 lub 18 000 lat temu w południowych Chinach, epoce, która czyni ją jedną z najstarszych pozostałości ceramicznych na świecie. Te stare ślady wykazują ślady tworzenia ceramiki w najokrutniejszych i najbardziej podstawowych modach, dzięki czemu gotowy produkt można wykorzystać jako archaiczną formę. Porcelana jako forma sztuki i umiejętność ma jednak pewne dowody, które sięgają VII wieku naszej ery (dynastia Tang), III wieku naszej ery (era „sześciu dynastii”), a nawet II wieku naszej ery (wschodnia Okres Han), choć naukowcy często nie zgadzają się co do ważności tych źródeł.
Malowany słoik z kultury Majiayao, późny okres neolitu © Editor at Large / Wikicommons
Chociaż subkontynent chiński jest bogaty w zasoby potrzebne do stworzenia doskonałej ceramiki, niektóre miejsca stały się bardziej znane w regionie z produkcji doskonałych wyrobów porcelanowych. Starożytne miasto Changnan we współczesnym Jingdezhen („stolica garncarska”) tak dobrze połączyło zasoby naturalne, wykorzystując naturalny materiał seledynowy i szkliwo z południowego pieca Yue oraz czystą białą porcelanę z północnego pieca Xing (z wysokiej wysokiej jakości ziemia otaczająca Górę Gaoling w okolicy), aby stworzyć gładką, jasną i dosłownie luminescencyjną ceramikę. Te cechy stały się tak szeroko związane z ceramiką Changnan, że te białe i zielone elementy zyskały przydomek „sztucznego jadeitu” i były poszukiwane i naśladowane przez artystów z całego świata.
Seledyn Longquan produkowany w Longquan, Zhejiang, Chiny. Powstał w XIII wieku podczas dynastii Song, a obecnie jest wystawiany w Musée Guimet, Paryż © Vassil / Wikicommons
Kontrastujące różnice geologiczne w północnej i południowej części Chin przyczyniły się również do tego, że ceramika, która rozwinęła się w tych dwóch regionach, różniła się znacznie kolorem, fakturą i składem materiałów. Podział na rodzaje ceramiki można znaleźć w połączeniu między rzekami Żółtą i Jangcy w Chinach, a skład materiałów ceramicznych różni się znacznie pod względem ilości gliniastego minerału kaolinitu (minerału warstwowego krzemu, który jest stosowany przemysłowo), skalenie, „kamień garncarski” i kwarc.
Klasyfikacja według epoki
Chociaż ślady produkcji ceramiki można znaleźć w epoce paleolitu, pierwsze dowody na produkcję ceramiki jako formy sztuki i umiejętności wydają się znajdować w okresie Han (od III wieku pne do III wieku naszej ery), a zwłaszcza w późniejszym okresie Okres Han. W tej epoce zaobserwowano szczególną tendencję do produkcji hunpingu, rodzaju ceramiki używanej do celów pogrzebowych, które są jednymi z pierwszych przykładów wysoce stylizowanej ceramiki w tradycji chińskiej i były niezmiennie popularne w kolejnych dynastiach.
Jednak w dynastii Tang (od VII w. Do 10. w.) Nastąpił rozwój jeszcze większej liczby rodzajów ceramiki, która eksperymentowała z różnymi rodzajami ceramiki ogniowej (silnie i słabo). Eksperymentowali oni również z różnymi barwnikami i plamami, takimi jak trójkolorowe elementy szkliwione ołowiem, wysoko wypalane kawałki seledynowe z wapna, a także wysoce półprzezroczyste białe porcelany, które można znaleźć w regionach Henan i Hebei.
Jar of the Jin Jin. Muzeum w Szanghaju © PHG / Wikicommons
Chociaż w dynastiach Song i Yuan (od X w. Do XIV w.) Wspomniane miasto Jingdezhen stało się głównym ośrodkiem produkcji porcelany, to właśnie dynastia Ming (od XIV w. Do XVII w.) Widziała prawdziwe naukowe i innowacje artystyczne w tworzeniu garncarstwa, z krokami w kierunku eksperymentów w nietypowym kształcie, technikach, stosowaniu kontrastujących barwników. Jest to okres, w którym produkcja ceramiki była najlepsza w historii chińskiej ceramiki, która następnie umieściła Chiny w centrum kwitnącej międzynarodowej społeczności importowej i eksportowej.
Ta tradycja produkcji i eksportu była kontynuowana w czasach dynastii Qing (od XVII w. Do XX w.), A cudzoziemcy komentowali przemysł i technikę, która stała za produkcją tak wysokiej jakości wyrobów ceramicznych. Trwało to aż do upadku dynastii Qing w 1911 roku, a późniejsza niestabilność polityczna w historii XX wieku spowodowała, że produkcja ceramiki nieco spadła. Teraz jednak we współczesnym świecie nastąpił odrodzenie produkcji ceramiki i zainteresowanie starymi technikami i umiejętnościami wykorzystywanymi do tworzenia tak delikatnych i pięknych dzieł sztuki.
Wazony Ming © Pixabay
