Czasem ironiczne, czasem humorystyczne, a czasem przesiąknięte pewnym rodzajem smutku, prawdziwe instalacje belgijskiego artysty konceptualnego Guillaume Bijla nie pozostawiają nikogo letniego. Urodzony w Antwerpii samouk spędził całe życie, chodząc po linie między fikcją a rzeczywistością, gromadząc międzynarodowe uznanie i uznanie.
Co łączy szkoła jazdy, pralnia, sala gimnastyczna, sklep z butami i poczekalnia? To tylko próbka wielu przyziemnych dekorów, które Guillaume Bijl przekształcił w sztukę. Samouk konceptualista - od prawie siedmiu dekad siwowłosy mistrz młodych artystów - wystawiał prace na całym świecie, od wiejskiego domu belgijskiego na Biennale w Wenecji po muzeum lalek woskowych w „muzeum 100 dni” „Documenta.
Fami-Home w pawilonie belgijskim na Biennale Sztuki w Wenecji w 1988 r. © Guillaume Bijl / Wikimedia
Bijl zyskał międzynarodową reputację, rzucając światło na codzienność. Najbardziej prymitywne miejsca, takie jak dyskontowy sklep z materacami czy zaniedbany supermarket, nie tylko inspirują jego pracę, ale także jego pracę. Bijl dołożył wszelkich starań, aby odbudować dokładną replikę sklepu z materacami jako dzieło sztuki instalacyjnej w Kunsthalle w Münster, którą nazwał Matratzenland. Nowy supermarket, instalacja, która była wystawiana w Schirn Kunsthalle we Frankfurcie, miał odwiedzających przechodzących przez karbonową kopię sklepu Tengelmann (niemiecka sieć), całkowicie wiarygodny dzięki reklamom, stosom produktów gospodarstwa domowego i kasom.
Matratzenland w Kunsthalle w Münster © Guillaume Bijl / Wikimedia
Umieszczając nieoczekiwane nudne realia w kontekście wysokiej klasy przestrzeni wystawienniczych i muzeów, Bijl ujawnia filozoficzną passę. Pytanie „Czym jest sztuka?” nigdy nie wydaje się być daleko od jego myśli. Silny pierwszy wskaźnik tej skłonności pojawił się już w jego debiutanckiej instalacji pod koniec lat siedemdziesiątych, kiedy lokalna galeria w Antwerpii była sceną. Iluzja z Driving School Z była przekonująca. Przechodnie, którzy zakładali, że galeria została zamieniona w prawdziwą szkołę nauki jazdy, nawet wpadli, aby zapytać o lekcje (podobny rodzaj zamieszania musieli odczuć niczego nie podejrzewający mewy w holenderskim nadmorskim mieście Hoorn, gdy Bijl umieścił w nim dziesięć wypchanych kongenerów ich pośród).
Przez cały czas fikcyjna broszura pisana przez artystę informowała zamroczonego gościa o tym, że rząd uznał sztukę za zbyteczną i że wszystkie przestrzenie sztuki mają zostać przekształcone w instytucje społeczne, które służą rzeczywistemu celowi. Projekt likwidacji sztuki Bijl zainspirował fałszywe biuro podróży, salon fryzjerski, szpital psychiatryczny, sklep obuwniczy i wiele innych „funkcjonalnych” złudzeń. Jednak wielu krytyków zinterpretowało tę inicjatywę jako antyartystyczną wypowiedź, która wcale nie miała na myśli Bijla. Bliższe spojrzenie na jego prace ujawnia coś wręcz przeciwnego: Bijl ma tendencję do wykorzystywania sztuki jako narzędzia do krytykowania rzeczywistości społecznej.
#GuillaumeBijl #nageldraxler #Berlin Data: 19 marca - 23 kwietnia 2016 #Artblog #Artopenings #Galeria #Galerie #Conceptualart #Armuseum #Muzea #Artnews #Artblogs #Artarticles #Moma # Contemporary #Abstractart #Museumofmoderntwart #Art NewYorkartblog #Arts #Artysta #Artyści #Artwork #Visualart # artefuse #berlin #berlinart #berlingallery
Zdjęcie opublikowane przez Artefuse (@artefuse) 23 kwietnia 2016 o 13:14 PDT
Weźmy na przykład artykuł z Nowego Supermarketu - jego wersję pokazano także w Tate Liverpool w 2003 roku. Spacer po znanym otoczeniu supermarketu (kompletny z wyjątkiem pracowników) bez możliwości zakupu czegoś sprawił, że goście poczuli się zaniepokojeni, a nawet sfrustrowani. Poprzez staranne odtworzenie każdego trywialnego detalu i pokazanie stereotypowego wystroju naszej codziennej rutyny, Bijl zmusza nas do refleksji nad trywialnością i naszym zachowaniem. Działanie kapitalizmu i nasze zachowania konsumenckie stają się o wiele bardziej namacalne.
Projekty takie jak ten - i jest ich wiele - sprawiły, że Guillaume Bijl cieszy się renomą w świecie sztuki konceptualnej. Jego prace zdobyły międzynarodową publiczność na Biennale Sztuki w Wenecji, Witte de With Centre for Contemporary Art w Rotterdamie i Kunsthalle w Münster. Częściowy teoretyk (podzielił i skatalogował swoją pracę na pięć odrębnych kategorii), wykładał także przez dziesięć lat w Kunstakademie w Münster. Dziś weteran międzynarodowego uroku mieszka w miejscu, w którym wszystko się zaczęło - w jego rodzinnym mieście Antwerpii. Jego zaangażowanie w opiekę nad młodymi wizjonerami utrzymuje się i jest powszechnie znany jako orędownik zainteresowań artysty.
