Urodzona w Rosji Żydówka Dorothy Bohm została wysłana do Anglii, aby uciec przed nazistowskimi prześladowaniami w 1939 r. Następnie studiowała fotografię w Manchesterze, osiadając jako fotograf, podróżowała po całym świecie i organizowała wiele udanych wystaw indywidualnych. W końcu Bohm wpłynął również na powstanie The Photographers Gallery w Londynie - jednej z najważniejszych instytucji fotograficznych na świecie - która świętuje fotografię jako formę sztuki średniej i pięknej.
„Całe życie spędziłem na robieniu zdjęć. Zdjęcie spełnia moją głęboką potrzebę powstrzymania znikania rzeczy. Sprawia, że przemijanie staje się mniej bolesne i zachowuje część specjalnej magii, której szukałem i znalazłem. Próbowałem stworzyć porządek z chaosu, znaleźć stabilność w przepływie i piękno w najbardziej nieprawdopodobnych miejscach. ” - Dorothy Bohm.
Po przeprowadzce do Anglii w wieku 14 lat Dorothy Bohm dołączyła do swojego brata Igora, który studiował w tym czasie w Manchesterze i kontynuowała własne studia w Manchester College of Technology. Na dworcu kolejowym, gdy wyjeżdżała z Litwy (gdzie rodzina wcześniej wyemigrowała), jej ojciec podarował jej aparat Leica, mówiąc „może się przydać” w intuicyjnym, zmieniającym życie geście. To właśnie w Manchesterze poznała swojego przyszłego męża Louisa Bohma, polskiego Żyda, który później pracował dla firmy biochemicznej; praca, która stałaby się odpowiedzialna za przeprowadzkę rodziny i podróżowanie po całym świecie. Po otrzymaniu Dyplomu Dorota pracowała przez cztery lata jako asystent fotografa, kontynuując pracę w czerni i bieli, zmuszając ją do otwarcia własnego studia w 1946 r.: Studio Alexander. Małe studio portretowe wspierałoby Louisa finansowo przez pierwsze lata ich małżeństwa.
Uznana za obywateli brytyjskich w 1950 r. Dorota i Louis Bohm przeprowadzili się do Londynu. Jednak przez dekadę rodzina mieszkałaby w różnych krajach, w tym we Francji, Nowym Jorku, San Francisco, w innych lokalizacjach w USA i Meksyku, ostatecznie wracając do Hampstead w Londynie. W tym czasie Dorota zaczęła eksperymentować z kolorowym filmem Afga, skupiając się na fotografii ulicznej na świeżym powietrzu, ale kontynuowała głównie pracę z czarno-białą. Jej wcześniejsze doświadczenia z portretowaniem rozpalają pasję do chwytania ludzi: ich lokalizacji, interakcji i cech, które zaczyna doskonalić, tworząc własny ciepły i niepowtarzalny styl. Pod koniec lat 50. Dorota i Louis mieli dwoje dzieci. Następnie, podczas gdy jej portfolio i doświadczenie jako fotografa się zgromadziły, Czerwony Krzyż skontaktował się również z Dorotą, informując o rodzinie, którą opuściła na Litwie 20 lat temu: jej rodzice i rodzeństwo w cudowny sposób przeżyli brutalne warunki w obozach koncentracyjnych i poszedłby dołączyć do niej w Londynie.
Jednak dopiero w 1969 roku Dorothy Bohm miała swoją pierwszą indywidualną wystawę w Instytucie Sztuki Współczesnej, zatytułowaną People at Peace. Nawet w Londynie przez cały ten czas wystawy fotograficzne były bardzo rzadkie, ale sukces wystawy był tak wyraźny, że wymagał stworzenia hołdu Londynu dla świata fotograficznego w 1971 roku: The Photographers Gallery. Będąc pierwszą na świecie galerią poświęconą wyłącznie fotografii, zarówno Dorota, jak i koleżanka, Sue Davies, były niezbędne do jej stworzenia i kontynuacji. Od momentu otwarcia w ciągu ostatnich czterech dekad galeria przeniosła się, rozrosła i wystawiła niektóre z najbardziej znanych i wpływowych dzieł XX i XXI wieku. Od lat siedemdziesiątych Dorothy Bohm zasłynęła, kiedy jej praca została opublikowana po raz pierwszy w książce zatytułowanej Świat obserwowany ze wstępem znanego angielskiego artysty Rolanda Penrose'a, a więcej jej prac pokazano na temat jej podróży po Afryce Południowej.
