Lindsay Parnell bada twórczość jednego z czołowych pisarzy Azji Południowo-Wschodniej: wietnamskiego Nguyễna Huy Thiệpa. Zdobywając zwolenników zarówno w swoim kraju, jak i na arenie międzynarodowej, praca Thiệp przedstawia zmagania codziennego życia w Wietnamie.
„Dziecko niejasno rozumiało, że podejmując literaturę, wszedł w dziedzinę, w której nie mógł polegać na niczym innym poza sobą”
Urodzony w 1950 r. W Hanoi, Nguyễn Huy Thiệp jest pisarzem, którego twórczość opiera się na jego problemach związanych z polityką, ekonomią i prawami człowieka w Wietnamie. Dorastając przez burzliwą drugą połowę XX wieku, przedpiśmienne życie Thi waspa było określone przez biedę i dzikie trudności ekonomiczne jego wiejskiego wychowania. We wczesnym wieku dorosłym podjął różne prace, w tym nauczyciela urzędników Partii Komunistycznej, kupca z czarnorynkowego rynku, fizycznego robotnika, malarza, restauratora i sprzedawcy, zanim w końcu podjął pasje intelektualne i literackie.
W 1987 roku Thiệp opublikował swoją pierwszą krótką historię, The General Retires. Historia koncentruje się na starzejącym się generale wojskowym, który wraca do domu i mieszka z rodziną w Hanoi. Rodzina żyje w skrajnym ubóstwie, a synowa generała jest zmuszona do przepracowania, aby wesprzeć i utrzymać dobrobyt rodziny. Ta odważna krytyka idei socjalistycznych jest pozornie odnoszącym sukcesy lekarzem, ale musi pracować dodatkową pracę, hodować i szkolić psy stróżujące, aby móc utrzymać swoje gospodarstwo domowe. Insynuując niepowodzenie państwa w wypełnianiu początkowych obietnic, Generał Emerytów podkreślił zdolność Thiệp do tworzenia fikcji z subtelnym, ale besztanym komentarzem społecznym.
Ta kontrowersyjna fikcja doprowadziła do potępienia w Wietnamie, jednak Generał na emeryturze wyznaczył początek dwóch bardzo godnych uwagi dążeń dla Thiệp: inaugurację inspirowanej kariery literackiej i zainicjowanie wietnamskiego ruchu „doi moi”. Ruch „doi moi” był związany z reformami wdrożonymi w celu pobudzenia wzrostu gospodarczego w stagnacji gospodarki Wietnamu poprzez wykorzystanie prywatnych przedsiębiorstw.
Twórczość Thi generallypa generalnie budzi poczucie rozczarowania socjalizmem, a jego szeroko antologizowana książka „Bez króla” jest wciągającym i dokonanym wyrażeniem tego rozczarowania. W socjalistycznym Wietnamie kobieta wprowadza się do domu swojego męża, teścia i pięciu szwagierów. Thiệp bada zawiłą rodzinną dynamikę rodziny w humorystyczny, ale głęboko wpływający sposób. Krucha równowaga emocjonalna jego opowieści jest wzruszająca, ale nigdy sentymentalna, a jego równowaga literacka równoważy odważne polityczne przesłuchanie rządu jego kraju z analizą praw człowieka jego kraju. Oprócz opowieści o tematyce politycznej i krajowej, prace Thiệp badają również rozbieżności między wiejskim Wietnamem a szybko modernizującym się życiem metropolitalnym jego miast, często zawierające komentarz na temat materialistycznej i światowej natury mieszkańców miast oraz towarzyszącą im infekcję moralną.
Pisząc po wietnamsku, niektóre prace Nguyễna Huy Thiệpa zostały przetłumaczone na język francuski, takie jak jego kontrowersyjna powieść A nos vingt ans z 2005 roku, a także inne opublikowane angielskie tłumaczenia. Autor o międzynarodowym uznaniu, z szeroko antologicznym dorobkiem, reputacja Thiệp jako talentu literackiego o niezaprzeczalnych innowacjach i postępowych stypendiach pozostaje silna. Thiệp wciąż pisze o głębokiej wizji Wietnamu, oderwanej od historii wojny; kraj, którego przyszłość charakteryzuje się pomyślnym wzrostem, i kraj kierowany postępującą zmianą kierunku.
Przez Lindsay Parnell
