Piękny Ladakh w północnych Indiach obejmuje skaliste góry, pustynie na dużych wysokościach i opuszczone wrzosowiska. Jednak jego spokojny krajobraz i estetyczna pocztówka idealnie kryją walkę, którą mogą zrozumieć tylko osoby mieszkające w najodleglejszych miejscach. W małych kieszeniach odległego życia wokół Ladakhu, pierwsze ulewy śniegu w powietrzu mogą oznaczać różnicę między życiem a śmiercią.
Dolina Zanskar to tylko jeden obszar Ladakhu, w którym mieszkańcy drżą od pierwszego ugryzienia. Pomiędzy jednopasmowymi polami gruntowymi, maleńkie wioski niepewnie umieszczone na klifach wiszących nad rzeką, rozpadające się mosty i klasztory wykute w zboczach gór, śnieg pozostawia mieszkańców wsi nie tylko uwięzionych, ale niedostępnych. Oznacza to, że gdy nieuchronnie zachorują, nie będą mieli dostępu do pomocy medycznej poza nimi.
Widok na dolinę Zanskar © Haleli Smadar
Istnieje jednak jeden sposób, aby te izolowane obszary mogły otrzymać potrzebną im opiekę medyczną. Tradycyjni tybetańscy lekarze ścigają się z żywiołami, wędrując na obrzeża cywilizacji, aby podawać lekarstwa i leczenie wioskom całkowicie odłączonym od kultury zachodniej. Te wycieczki, co ważne, muszą się odbyć, zanim spadnie pierwszy płatek śniegu, co zwykle zwiastuje pojawienie się czarnego lodu pod koniec października i trwa do marca. Ponieważ temperatury spadają poniżej zera, a prąd jest dostępny tylko przez sześć godzin każdego dnia, wieśniacy polegają na angithi, tradycyjnym piecu, który wytwarza ciepło poprzez spalanie węgla na ciepło, a także wykorzystanie suchego nawozu krowiego. Inne zmiany w ich stylu życia, takie jak grube ściany w ich budynkach w celu zwiększenia wydajności cieplnej i stosowanie domowych środków zaradczych, takich jak herbata z masła, aby zapobiec spierzchniętym wargom, pomagają im przetrwać zimę. Dostosowania te są jeszcze ważniejsze, biorąc pod uwagę brak pomocy medycznej dostępnej w tym sezonie.
Obszar Ladakhu jest przeważnie religijny i przesiąknięty oddaną tradycją buddyjską. Lek podawany przez tradycyjnych lekarzy jest podobny. Znany jako Amchi System of Medicine lub Sowa-Rigpa, ten preferowany środek jest preferowany w wielu częściach Himalajów. Sowa-Rigpa, bogata kombinacja nauki, sztuki, filozofii i buddyzmu religijnego, jest głęboko zakorzeniona w kulturze Ladakhu. Według Ladakh Society for Traditional Medicine aż do lat 60. XX wieku był to jedyny rodzaj medycyny, jakiego wielu ludzi w tych odległych wioskach kiedykolwiek doświadczyło.
Tradycyjna terapia bańkami © Robert_z_Ziema / Pixabay
Działając w przekonaniu, że każda substancja na Ziemi ma wartość leczniczą i potencjał terapeutyczny, Sowa-Rigpa wykorzystuje tylko naturalne składniki, które są często pozyskiwane z roślin. Oprócz dostarczania i podawania leku tybetańscy lekarze są również odpowiedzialni za zbieranie niezbędnych kwiatów i ziół oraz tworzenie kolejnych mikstur.
Niektóre zabiegi obejmują moxa, która jest jak akupunktura z rozpalonym do czerwoności żelaznym wskaźnikiem zamiast igieł, terapia bańkami, która wykorzystuje przyssawki na skórze do leczenia wielu chorób, oraz truflowe mieszanki ziół, które są połykane jak pigułki.
Wieś Testa © Haleli Smadar
Kiedy lekarze przybywają do wiosek, często w towarzystwie koni, które niosą torby i zapasy, są bardzo poszukiwani. Ludzie z łatwością ustawią się w kolejce, aby sprawdzić tętno, co jest tradycyjną tybetańską metodą diagnozy, i otrzymają odpowiednie leczenie. Rutynowo rozdawane są również inne niezbędne artykuły codziennego użytku, takie jak szczoteczki do zębów, pasta do zębów, mydło i okulary przeciwsłoneczne.
Chociaż w Ladakhu są nowoczesne szpitale, jest ich bardzo niewiele - w stolicy jest tylko jeden Leh. Są również przepracowani i mają za mało personelu, a ze względu na warunki pogodowe wielu mieszkańców wsi nie może do nich dotrzeć w miesiącach zimowych. Istnieją również mobilne kliniki zdrowia, składające się z w pełni wyposażonych autobusów, które oferują nowoczesną medycynę i na które mieszkańcy wsi z niecierpliwością oczekują podczas obchodów. Po raz kolejny niewiele można zrobić w sytuacji awaryjnej, gdy drogi są zablokowane.
Ten starożytny system medycyny przetrwał dzięki zwyczajom, tradycjom i stylowi życia w tych górzystych regionach. Konieczna jest jak najwięcej opieki zapobiegawczej, zarówno nowoczesnej, jak i tradycyjnej, aby zapewnić mieszkańcom wsi pełne przygotowanie na zimę.
