Wybrzeże Salishowie to grupa rdzennych mieszkańców Salish mówiących po etnicznie, mieszkających na północno-zachodnim wybrzeżu Pacyfiku, od ujścia rzeki Columbia w Oregonie do Bute Inlet w Kolumbii Brytyjskiej. Dowody archeologiczne wskazują, że regiony wybrzeża Salish zamieszkują od 9000 pne, a obecnie w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie żyje około 56 000 mieszkańców wybrzeża Salish. Oto (bardzo krótkie) spojrzenie na te fascynujące historie na zachodnim wybrzeżu Kanady.
Większość plemion Salish z Wybrzeża osiedlała się w wioskach u ujść rzek, w osłoniętych zatokach lub na zatokach poza zasięgiem burz. Przez cały okres istnienia głównym sposobem życia wybrzeża Salish było wędkarstwo, które oprócz tego, że jest zasobem żywnościowym, było także centralną częścią ich ceremonii i legend. Przykłady takie jak pierwsza ceremonia łososia i opowieść o kobiecie łososia były przekazywane z pokolenia na pokolenie, podkreślając znaczenie ryb dla ich kultury i gospodarki. Ich wiara w duchy stróżów, zarówno w postaci ludzi, jak i zwierząt, była szeroko rozpowszechniona przez wieki. Podobnie jak w przypadku innych plemion indiańskich, poszukiwania wizji, ceremonie podróży i odzyskiwanie duszy były szeroko praktykowane.
Plemiona
Plemiona salishskie tradycyjnie nie miały wodzów. Szefowie każdego z domów rodzinnych w wiosce - dziś nazywani „wodzami” - spotykali się, aby omawiać obawy plemienne, ale co ważne, nie było ani jednej głowy plemiennej. Podczas gdy rodzina lub domownicy często zwracali się o radę do Wodza, te wybrane osoby nie miały żadnej władzy, by wymuszać własną ocenę reszty plemienia. Jeśli skorzystano z indywidualnych rad, wynikało to z mocy pojedynczego wodza i gdyby ich pomysł przyniósł korzyść wspólnemu interesowi plemienia. W ten sposób ludy Wybrzeża Salish były jednym z najbardziej demokratycznych plemion tubylczych.
Języki i tradycje ustne
Chociaż nie ma ani jednej grupy mieszkańców Salish Coast, nierzadko ludzie Salish mówią więcej niż jednym językiem i dialektem Salish. Ci, którzy mogli mówić więcej niż jednym dialektem, byli prawdopodobnie mianowani na wyższe stanowiska w plemieniu, stając się dyplomatami, handlarzami i tłumaczami, zajmując się w większym stopniu innymi plemionami. Wiele plemion Salish z Wybrzeża zostało połączonych małżeństwem, adopcją wielopokoleniową lub przeniesieniem członków z jednego zespołu do drugiego. Relacje ustne były tradycyjnie wykorzystywane do przekazywania historii rodzin i plemion podczas ceremonii Longhouse, pokazując, że moc języka była integralną częścią kultury Salish.
Estetyka i odzież
Powszechną praktyką było „odkształcanie” głów małych dzieci poprzez ścisłe przyleganie podkładki z kory cedrowej do czoła pod paskiem przymocowanym do boków kołyski. Ten zwyczaj był przede wszystkim ze względów estetycznych, a płaskie czoło i szeroką twarz uważano za przystojną. Inne atrybuty estetyczne obejmowały mężczyzn obcinających włosy do ramion z przedziałkiem pośrodku i zawiązujących je w węzeł, gdy idą do pracy lub na wojnę. Kobiety wiązały włosy w dwa warkocze po obu stronach głowy od przedziału środkowego, aw okresie dojrzewania brwi zostały oskubane, a linia włosów lekko uniesiona na znak piękna. Często też chodzili nago lub w ubraniach wykonanych ze skór zwierząt, futra i wełny.
