Co roku we wrześniu przez ostatnią dekadę w uroczym mieście Breda w Holandii odbyło się największe spotkanie rudzielców na świecie - wydarzenie znane pod nazwą RedHead Days. Tom Coggins rozmawiał z czterema uczestnikami tegorocznego festiwalu, aby dowiedzieć się o swoich doświadczeniach.
W festiwalu biorą udział ludzie z całego świata, w tym wiele rudych spoza Europy. Na przykład Katherine usłyszała o tym wydarzeniu w Nowej Zelandii i postanowiła uczynić Bredę pierwszym przystankiem podczas większej podróży po Europie. Powiedziała nam, że już w weekend poznała nowych przyjaciół na kontynencie i zamierzała wrócić do Holandii po wizycie w innych krajach, takich jak Francja, Hiszpania i Niemcy.
Podczas festiwalu odbywają się imprezy w całej Bredzie, w tym przemówienia, wykłady, imprezy nocne i ogromna sesja grupowa. Oprócz tego oficjalnego programu wielu uczestników bierze na siebie spontaniczne zajęcia, takie jak lekcje tańca na świeżym powietrzu. Katherine relacjonowała, że każdego ranka szkocki mężczyzna ubrany w kilt serenadował obozowiczami swoimi dudami: „To nie było wydarzenie, po prostu pojawiał się i nagle zaczął grać”.
Po rozmowach z innymi uczestnikami stało się jasne, że wiele osób postrzegało festiwal jako wydarzenie towarzyskie, które pozwoliło im poznać nowych i interesujących ludzi. Pewien gość z Niemiec o imieniu Alex wyjaśnił, że zaprosił przyjaciół na zeszłoroczne Dni RedHead, a kiedy odmówili, postanowił pojechać do Holandii sam, częściowo po to, by doświadczyć podróżowania niezależnie. „Muszę powiedzieć, że do tej pory nigdy nie chodziłem sam do kina ani barów, ponieważ czułem się trochę dziwnie bez nikogo. Ale od tego czasu dużo podróżowałem sam.
Każdy rozmówca stwierdził, że camping był jedną z głównych atrakcji festiwalu i że każdego wieczoru ludzie gromadzili się przy ognisku, aby towarzysko. Według pewnej młodej kobiety z Belgii o imieniu Emilie dyskusje często poruszały temat znęcania się i dyskryminacji w stosunku do rudzielców. Wyjaśniła, że „dzieje się wszędzie. Wszyscy byli zastraszani, kiedy byli dziećmi, to takie smutne i niepokojące.
Emilie podkreśliła, że rudowłosej kobiety często mówi się, że są wyjątkowe, ale mimo to doświadczają dyskryminacji, takiej jak nazywanie imion. Zwróciła uwagę, że chociaż rude włosy są obecnie bardzo popularne - coś, co nazywała efektem kamienia Emmy - i często postrzegane jest jako pożądana cecha, wiele naturalnych rudych nie miało łatwego dzieciństwa. „To szalone, ludzie byli zastraszani, a teraz jest popularny i wszyscy tego chcą”.
Wspomniała, że niektórzy mężczyźni nie będący rudymi włosami biorą udział w festiwalu, aby spotkać kobiety rudowłose. Emilie wyraźnie sprzeciwia się tego rodzaju zachowaniom i podsumowała swoje problemy z tymi mężczyznami, stwierdzając: „kolor włosów nie jest podstawą związku”.
Festiwal faktycznie zaczął się jako impreza wyłącznie dla kobiet, ale po pierwszym roku przyjęła bardziej integracyjną politykę. Wszystko zaczęło się, gdy holenderski artysta Bart Rouwenhorst zamieścił w lokalnej gazecie reklamę rudych kobiet, aby znaleźć modele dla projektu artystycznego, nad którym pracował. Chociaż Rouwenhorst spodziewał się tylko garstki uczestników, otrzymał ponad 150 odpowiedzi i wkrótce zdał sobie sprawę, że to spotkanie może zamienić go w Księgę Rekordów Świata Guinnessa.
Jeden z długoletnich gości festiwalu, Jeroen, powiedział nam, że skontaktował się z Rouwenhorst po tym pierwszym wydarzeniu, aby zasugerować, że łatwiej będzie pobić rekord świata, włączając mężczyzn rudowłosych. Jeroen wspomniał także, że przez pierwsze kilka lat festiwal odbywał się w celu „podniesienia rekordu nieco wyżej”, ale wkrótce ludzie zaczęli cieszyć się po prostu spotkaniem i poznawaniem znajomych twarzy. „Dla mnie jest to bardziej wydarzenie towarzyskie, nie chodzi już o to, ile osób. Z niecierpliwością czekam na to co roku, ponieważ jest to jeden z najlepszych weekendów na poznawanie ludzi ”.
