Przed wydaniem Dunkierki, Cassam Looch, redaktor ds. Filmu i telewizji Culture Trip wyjaśnia, w jaki sposób krytyka filmowa Chucka Palahniuka spowodowała miłość do Christophera Nolana i trwające dekadę poszukiwania recenzji online.
Może Ci się również spodobać: szef technologii IMAX w Dunkierce, Christopher Nolan i Future Advancements
Gdzieś w zakamarkach mojego umysłu żywo pamiętam, że jednym z pierwszych artykułów krytyki filmowej online, które kiedykolwiek przeczytałem poza recenzją IMDb lub pośpiesznie zredagowaną wersją internetową eseju Empire Magazine, był krótki artykuł Chucka Palahniuka.
Autor Fight Club sam był czymś w rodzaju wielkiej ryby na przełomie tysiącleci, widząc, jak David Fincher dostosowuje swoją wspomnianą książkę do niezwykle udanego filmu, który był chwalony zarówno przez krytyków, jak i fanów. Palahniuk stał się nieoficjalnym rzecznikiem tysiącletniego niepokoju, któremu udało się przejść po linie między machismo i szowinizmem, że obecnie można tak łatwo spaść.
Dwa wspomniane do tej pory filmy są ze sobą powiązane na wiele sposobów, ale nie o to chodziło w pisaniu, które pamiętałem. Przy wielu okazjach próbowałem znaleźć przedmiot, który był pierwotnie hostowany, teraz niestety nieistniejący, ale jakoś ostatnio znalazłem go poprzez serię losowych wyszukiwań. Natknąłem się na recenzję w pierwszych dniach Internetu, przed połączeniem szerokopasmowym i połączeniem telefonicznym, które trwało tak długo, jak długo nikt w domu nie używałby telefonu. Okazuje się, że trafnie przypomniałem sobie niepoprawnie większość szczegółów (absolutnie nie była to „recenzja”), a utwór „Teraz pamiętam”
„sama w sobie dotyczy rozdrobnionego charakteru naszych wspomnień i coraz większego polegania na sporządzaniu notatek.
Palahniuk zaproponował, że robienie notatek stało się współczesną obsesją, a Memento, które pojawiło się w 2001 roku (niespełna rok po Fight Club), było próbą Nolana wyrażenia tego nowego zjawiska.
Może Ci się spodobać: Film Critics v Fans: The Fallout From Suicide Squad
Memento, dla niewtajemniczonych, to thriller, który rezygnuje z takich frywolności, jak struktura liniowa lub niezawodny narrator, i zamiast tego daje nam centralną postać, która cierpi z powodu okaleczającej utraty pamięci krótkotrwałej. To film zemsty, w którym zemsta ma miejsce w pierwszych minutach, a różne rzeczy, które do tego prowadzą, są nam opowiadane w odwrotnej kolejności chronologicznej.
Guy Pearce, aktor z szerokim uśmiechem, znany wcześniej z kolei w popularnym australijskim dramacie Sąsiedzi, występuje w roli Leonarda, mężczyzny, którego niefortunny stan skłania go do ozdabiania ciała tatuażami w celu zapamiętania ważnych informacji, ponieważ inaczej z jego głowy, zanim się obudzi. Jego ściany pokryte są notatkami dla niego, a także robi zdjęcia Polaroid, aby uchwycić znaczących ludzi lub rzeczy, które widzi. Co więcej, Leonard budzi się każdego dnia i dowiaduje się, że ma desperacką misję, aby upolować i zabić mężczyzn, którzy jego zdaniem byli odpowiedzialni za zabójstwo swojej żony, i którzy zaatakowali go, pozostawiając go w tym popsutym stanie.
Jeśli nie widziałeś filmu, prawie na pewno przeczytałeś o nim wystarczająco dużo, aby wiedzieć, że wszyscy go kochają. Istnieje wiele świetnych recenzji, ale nie to sprawiło, że artykuł Palahniuka wyróżniał się w tamtym czasie, a to nie sprawia, że zarówno film, jak i związany z nim esej są teraz tak istotne.
Może Ci się spodobać: Telewizja według projektu: DidWestworld padło ofiarą teorii fanów, czy też było to planowane?
Memento stało się jeszcze bardziej współczesnym życiem ze wszystkim, co Leonard robi sobie, aby pamiętać, że są dokładnie tymi samymi rzeczami, co teraz. Kiedy Palahniuk napisał swoją krótką recenzję, byliśmy w czasach przed smartfonami. Telefony komórkowe były co najwyżej w stanie wysyłać podstawowe wiadomości tekstowe i wykonywać niezwykle drogie połączenia.
Leonard zastanawia się, czy padł ofiarą wypadku w miejscu pracy? ©
Fizyczne notatki były nadal królem, a zdjęcia były względnym luksusem. Jeśli porównamy główną postać filmu do siebie, codzienną rutynę Leonarda, jego codzienny zgiełk budzenia się, czytanie najnowszych aktualizacji i składanie razem poprzedniego dnia za pomocą różnych notatek i obrazów jest dokładnie tym, co robimy teraz. Możemy po prostu przewinąć naszą wygodnie umieszczoną komórkę, która ładuje się przez noc zamiast niezliczonych świeżych tatuaży, post-itów lub polaroidów do konsultacji, ale proces jest taki sam. O rany, czy to tak samo.
Pod wieloma względami czułem się szczególnie zadowolony ze związku między esejem a filmem Memento. Potem ponownie przeczytałem pracę Palahniuka i zdałem sobie sprawę, że w zasadzie zrobił już wszystkie linki, a ja w najlepszym razie po prostu werbalnie i wyraźnie irytująco zrozumiałem, co wyraźnie sugerował.
Świadectwo tego, jak niewiarygodne mogą być nasze własne wspomnienia, okazuje się, że przeczytałbym ten esej kilka lat później, niż wcześniej myślałem. Now I Remember to właściwie rozdział w kolekcji krótkich artykułów non-fiction zatytułowanych Stranger than Fiction: True Stories, opublikowanych po raz pierwszy w 2004 roku.
Dunkierka jest w ogólnej wersji od 24 lipca, a wszystkie najnowsze wiadomości na temat Chucka Palahniuka są dostępne na jego stronie.
