Hashima, powszechnie znana jako Gunkajima (dosłownie „Wyspa pancerników”), jest opuszczoną wyspą, w której mieszkało kiedyś ponad 5000 osób i służyła jako miejsce pracy podczas II wojny światowej. Położone około 15 km od wybrzeży miasta Nagasaki ruiny Hashima stały się czymś turystycznym dla miłośników przygód i miłośników historii. Rzucamy okiem na fascynującą historię tej niegdyś tętniącej życiem wyspy i najlepsze sposoby, aby zobaczyć ją na własne oczy.
Uprzemysłowienie Hashimy
Kiedy w Hashimie odkryto węgiel na początku XIX wieku, ruch na wyspę zaczął się zwiększać. W latach 1887–1974 wyspa służyła jako kopalnia węgla kamiennego na dnie morskim; w tym czasie Hashima była stale zamieszkana, a populacja stale rosła, w miarę jak powstawało coraz więcej podmorskich kopalń węgla i szybów kopalnianych. W tym czasie z kopalni wyspy wydobyto prawie 16 milionów ton węgla.
軍艦 島 (Battleship Island) 2008 © kntrty / Flickr
Aby sprostać ciągłemu napływowi górników i ich rodzin, na małej wyspie i wokół niej wzniesiono masywne betonowe ściany i budynki. Zbudowane betonowe konstrukcje sprawiły, że wyspa z daleka przypominała pancernik, dzięki czemu zyskała przydomek „Wyspa pancerników”. Od lat 30. XX wieku do II wojny światowej wyspa była wykorzystywana jako miejsce pracy przymusowej do produkcji węgla; szacuje się, że około 1300 pracowników, głównie Koreańczyków i Chińczyków, zmarło tutaj z powodu trudnych warunków w tym czasie. Gdy ropa naftowa zaczęła zastępować węgiel jako główne źródło energii w kraju, kopalnie zaczęły się zamykać. Hashima została oficjalnie zamknięta jako miejsce wydobycia i oczyszczona ze wszystkich pracowników i mieszkańców w 1974 roku, gdzie pozostała opuszczona przez ponad trzy dekady. Ponieważ większość jego budowli pozostaje nienaruszona, wyspa została ponownie otwarta jako miejsce turystyczne w 2009 r. I została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2015 r.
Student eksplorujący wyspę Hashima w Japonii © Jordy Meow / Wikimedia Commons
