Uliczne jedzenie w Azji jest czymś, co wspiera rozwój miast, zapewnia szybkie przekąski dla ludzi w pośpiechu i umożliwia biedniejszym ludziom z mniejszą liczbą narzędzi do gotowania w domu kupowanie żywności pełnej smaku i historii kultury. Niektóre ze znalezionych przepisów to te, które zyskały międzynarodową popularność, ale ich pochodzenie jest głęboko zakorzenione w kulturze azjatyckiej, a także spory między krajami, które twierdziły, że je stworzyły.
Pho
Ta zupa z makaronem ryżowym, nazwana „fuh”, pochodzi z Wietnamu i po francuskiej kolonizacji rozprzestrzeniła się po oceanach, stając się jedną z najpopularniejszych azjatyckich potraw. Uważa się, że powstał w XX wieku w północnej części Wietnamu, niedaleko Hanoi we wsi Vân Cù i okolicznych wioskach. Zaczęło się od jedzenia ulicznego i do dziś jest jedną z najpopularniejszych kuchni ulicznych w Wietnamie i Azji Południowo-Wschodniej. Najczęstsze pochodne są wytwarzane z bulionu z kurczaka lub wołowiny.
Pani puri
Pochodzący z regionu Magadha w Indiach panipuri to pyszne przekąski, które są łatwo dostępne u sprzedawców tutaj, ale są również bardzo popularne w Pakistanie, Nepalu i Bangladeszu. Danie składa się z wydrążonego puri (przaśnego indyjskiego chleba, który został głęboko usmażony), który jest smażony do bardzo chrupkości, a następnie wypełniony wieloma składnikami, w tym ziemniakiem, ciecierzycą, kolendrą, chili i chutney. Następnie dodaje się Pani (woda smakowa), nadając napełnionej kulce przypływ smaku po zjedzeniu. Przez lata nadawano mu wiele różnych nazw, z których wiele odnosi się do trzaskających dźwięków, które wywołuje podczas jedzenia.
Gua Bao
Gua Bao, znane jako „tajwański hamburger”, jest przygotowywane z bułki gotowanej na parze, która oprócz wieprzowiny, marynowanych warzyw, kolendry i mielonych orzeszków ziemnych nadaje miękkiej konsystencji. Słodkości bułeczki gotowanej na parze dopełniają słodkie mielone orzeszki ziemne, a oba te smaki wzbogacają bogatą tłustą wieprzowinę w sposób, który sprawił, że to danie uliczne stało się popularne na Tajwanie, do tego stopnia, że rozprzestrzeniło się nawet na smakoszy za granicą którzy zaadaptowali to danie dla wegetarian. Hamburger jest często podawany z sosem chili, a jego lekko otwarty przód z różnymi nadzieniami sprawia, że jest to kusząca opcja dla tych, którzy robią zakupy na nocnych targach Tajwanu i chcą coś przekąsić.
Som Tam Thai
Popularna sałatka sprzedawana ze straganów z jedzeniem w Tajlandii, som tam jest zasadniczo zieloną sałatą z papai wykonaną z rozdrobnionego niedojrzałego papai. Zwykle zawiera fasolę, limonkę, bazylię, pieprz i czosnek, a składniki są łączone w moździerzu, tworząc lekki pikantny posiłek. Można go znaleźć w różnych postaciach w Laosie, Wietnamie i Kambodży, ale najsłodszą wersję można znaleźć w Tajlandii, ponieważ tutaj do sałatki dodaje się mielonych orzeszków ziemnych. Ze względu na swoją popularność tajska wersja zyskała międzynarodową renomę i jest łatwo dostępna w miastach na całym świecie, jednak dla najlepszych tamtejszych sprzedawców ulicznych w Bangkoku idealnie łączą słodkie i pikantne smaki, aby stworzyć idealne lekkie przekąski w wilgotne popołudnie.
Miso Ramen
W Japonii żywność uliczną zazwyczaj sprzedaje się z yatai, co oznacza „stoisko sklepowe”. Powszechnie spotykanym daniem jest to, które jest synonimem japońskiego jedzenia i kultury gastronomicznej, ramen. To danie z makaronem można dziś znaleźć praktycznie wszędzie, od ekskluzywnych japońskich restauracji po gotowe opcje supermarketów. Popularność tego dania jest niezmierzona. Ramen jest w rzeczywistości Chińczykiem, a badania pokażą konfliktową historię, zakorzenioną w japońskich i chińskich sporach. Początkowo pokarm uliczny dla robotników, obecnie istnieje wiele rodzajów ramen, a w stosunku do historii potrawy miso ramen jest najmłodszym rodzeństwem grupy. Został stworzony w Hokkaido, a jego pikantny smak i bulion napędzany miso sprawiają, że jest wyjątkowy w Japonii.
Satay
To proste danie jest łatwo dostępne ze straganów z jedzeniem w różnych częściach Azji Południowo-Wschodniej, ale zostało wprowadzone przez Indonezję, gdzie można je znaleźć w całym kraju i zostało oznaczone jako ich danie narodowe. Pierwotnie spożywane w Javie, spożycie tego dania zrodziło się poprzez dostosowanie przepisów na indyjskie kebaby przywiezione na te tereny przez muzułmańskich kupców. Kawałki mięsa są szaszłykowane i grillowane, często lekko zwęglone w celu wzmocnienia smaku i są zwykle podawane z sosem orzechowym. Potrawę można również przyrządzić przy użyciu tofu, które zbiera głębokie smaki ognia, szczególnie gdy jest gotowane na drewnie.
Gimbap
Odmiana japońskiego makizushi, nazwa gimbap pochodzi od dwóch słów „gim” (suszone wodorosty) i „bap” (biały ryż gotowany na parze). Te morelowe plastry pochodzą z Korei i różnią się nadzieniem, ale często zawierają ryby, jajka i warzywa. Danie jest godne uwagi, ponieważ ryż miał wyraźny smak, który pochodzi z przyprawienia solą i olejem sezamowym przed przetworzeniem na gimbap. Rozmiar i możliwości dostosowania gimbap sprawiają, że jest idealny dla sprzedawców ulicznych w Korei Południowej, aw supermarketach można znaleźć inne warianty. Gimbap zyskał na popularności w Korei Południowej tak bardzo, że wiele restauracji reklamuje się jako miejsca, w których można wybrać się szczególnie na danie.
Liangpi
Te grube i zimne paski przypominające makaron są tworzone z mąki pszennej lub ryżowej i zwykle podawane są z octem, solą, pastą sezamową i olejem chili. To danie jest popularnym jedzeniem ulicznym w Chinach i można je dodatkowo wzbogacić, dodając zimne warzywa, takie jak kiełki fasoli lub ogórek, dzięki czemu jest to orzeźwiający, ale cierpki posiłek. Pochodzące z prowincji Shaanxi paski Liangpi powstają z wytrącania się skrobi z wypłukanego wodą ryżu lub ciasta pszennego, które następnie pozostawia się w misce do osiadania, aż powstanie pasta. Ta pasta jest następnie obrabiana na płaskiej powierzchni i gotowana na parze w celu uzyskania ostatecznej substancji podobnej do makaronu. Danie jest lekkie, ale pełne smaków.
Kwek Kwek
Podobnie jak tempura stworzona w Japonii, kwek kwek powstaje ze składnika zmaltretowanego i głęboko usmażonego. W tym przypadku składnik jest jajkiem przepiórczym, a ciasto jest jasnopomarańczowe, dzięki czemu jest łatwo widoczne na stoiskach z jedzeniem. Kwek kwek to rodzaj tokneneng, który jest ogólnym terminem na filipińską tradycję gastronomiczną, w której ciasto jest smażone, a następnie smażone na twardo. Podawane z pikantnym sosem maczanym jajka w sosie mają wyraźny pomarańczowy kolor dzięki przyprawie o nazwie atsuete, która została wprowadzona na Filipiny przez Hiszpanię. Jeśli jesteś na Filipinach i chcesz spróbować tradycyjnych potraw ulicznych, ale jesteś zbyt wrażliwy na przydrożną przekąskę „balut” (gotowane, zapłodnione jajko), jest to bezpieczniejsza opcja.
