Nazwa Howarda Hawksa jest czymś w rodzaju znaku jakości w świecie klasycznego kina hollywoodzkiego. Był amerykańskim reżyserem, któremu udało się wziąć prawie każdy gatunek i stworzyć wspaniałe wrażenia dla widzów, od westernów po musicale, od filmów gangsterskich po komedie. Jego film Scarface z 1932 roku jest naprawdę ponadczasowy, ale spójrz na te inne arcydzieła
.Zdjęcie promocyjne dla jego dziewczyny piątek © WikiCommons
His Girl Friday (1940)
Hawks grał rolę płci w sposób, który był nowatorski jak na swój czas, co najlepiej odzwierciedla ten film o bitwie między płciami. Film jest adaptacją sztuki Ben Hechta i Charlesa McArthura The Front Page, ale Hawks nie byłby Hawksiem, gdyby nie nadał tej historii zupełnie nowego charakteru, zmieniając ciężko prowadzącego reportera Hildy Johnson z oryginału z mężczyzna do kobiety, tutaj grana przez piękną Rosalind Russel. W jej odpowiedniku, redaktorze i byłym mężu, który próbuje odzyskać Hildy, która wkrótce ma się zaangażować, gra Cary Grant, wielki aktor klasycznego kina hollywoodzkiego. Jest to szybka i nowatorska komedia z natychmiastowymi zwrotami akcji i nakładającymi się dialogami i jest niewątpliwie jedną z najlepszych prac Hawk.
Ricky Nelson w Rio Bravo © Crakkerjakk / WikiCommons
Rio Bravo (1959)
Ten film, łączący gatunki zachodnie i komediowe, to opowieść o małomiasteczkowym szeryfie (granym przez Johna Wayne'a) na amerykańskim Zachodzie, który prosi o pomoc kaleka, pijaka (Dean Martin) i młodego strzelca (Ricky Nelson) w swoich staraniach o zatrzymanie w więzieniu brata lokalnego barona lądowego, który ma wszystkie sznurki w rękach. W miarę narastania napięcia między szeryfem a ludźmi barona postać Wayne'a musi znaleźć sposób na ochronę interesów miasta i ukaranie mordercy w tym samym czasie. Rio Bravo przedstawia kolejny z głównych typów postaci w filmach Hawks (oprócz kobiet o silnej woli) - mężczyzn macho. Najbardziej doskonałym przykładem tego typu, John Wayne, jest z przyjemnością patrzeć, jak jego gra w tym filmie jest nienaganna.
Marilyn Monroe wykonująca „Diamenty są najlepszym przyjacielem dziewczyny” © Mddlpps / WikiCommons
Gentlemen Prefer Blondes (1953)
Ta komedia muzyczna z udziałem hollywoodzkich syren seksu, Jane Russell i Marilyn Monroe, jest doskonałym dowodem na to, że Hawks nie potrzebował „wysokiego gatunku”, aby stworzyć klasykę, która wciąż jest studiowana na uniwersytetach w ramach kursu historii kina. Co sprawia, że ten beztroski film jest tak ważną częścią historii kina? Przede wszystkim jest to film, który celebruje kobiecość i kobiecą przyjaźń; coś bardzo niezwykłego w tym czasie. Jest to prawdopodobnie jedyny film klasycznego hollywoodzkiego kina, który rozbija teorię Laury Mulvey, że kino zawsze opiera się na męskim spojrzeniu na kobietę pełną pożądania. W Gentlemen Prefer Blondes głównymi bohaterami są dwie kobiety, które zasadniczo pozostają razem i wykazują idealną przyjaźń, której przewyższa jedynie pasja Lorelei (Monroe) do diamentów. Jednak postacie męskie odgrywają jedynie drugorzędną rolę w całym filmie i chociaż kobiety są przedstawiane jako silne i decydują o własnym losie (nawet jeśli los ten ma poślubić starego miliardera), mężczyźni zawsze pozostają w tle.
Plakat promocyjny dla Scarface © Breve Storia del Cinema / Flickr
Scarface (1932)
Ten film, oparty na powieści Armitage Trail o tym samym tytule, opowiada o ambitnym i brutalnym gangsterze, oczywiście opartym na Al Capone, amerykańskim szefie kryminalisty, który zdobył sławę w czasach prohibicji. Na początku filmu Antonio Camonte (Paul Muni) szybko wspina się po drabinie sukcesu. Po zabiciu wiodącego bossa kryminalnego z południowej części miasta zdobywa zaufanie swojego szefa i z powodzeniem uwodzi swoją piękną dziewczynę, Poppy. Wygląda na to, że reklama billboardu elektrycznego przed mieszkaniem Antonio z napisem „Świat jest twój”, którą z dumą pokazuje Poppy, jest idealną definicją jego życia. Jednak jego słabości dowodzą, że człowiek może posunąć się tak daleko, gdy bezwzględnie dąży do własnych celów, a jego upadek będzie tak wielki, jak jego wzrost.
Oryginalny plakat teatralny „Wychowanie dziecka” © WikiCommons
