Legendarny francuski reżyser Agnès Varda jest uważany za matkę ruchu Nowej Fali. Jej zastosowania do strzelania do miejsc i nieprofesjonalnych aktorów były niekonwencjonalne w kontekście francuskiego kina z lat 50. XX wieku i niewiarygodnie wciąż rewolucjonizuje film do dziś.
Urodzony w Brukseli w 1928 r. Varda kontynuował naukę w École de Louvre. Została fotografem w Théâtre Nationale Populaire w Paryżu i większość życia zawodowego spędziła we Francji. Jej najbardziej znanym filmem nowej fali jest Cléo de 5 à 7, kronika minut życia jednej kobiety, która czeka na powrót wyników biopsji; ma jednak tendencję do przyćmiewania jej bardziej awangardowych dzieł.
La Pointe Courte
W 1954 roku nakręciła swój pierwszy film, La Pointe Courte, odbywający się w Sète (na południu Francji). Chodzi o parę, która ma nieszczęśliwe małżeństwo, a na każdym zdjęciu jest wszyta poezja. Zapierająca dech w piersiach scena, w której pusty gnijący statek wydaje się odzwierciedlać wewnętrzny krajobraz dwóch postaci. Żebrowe listwy przypominają klatkę piersiową pary, której miłość stała się nieaktualna. Co więcej, sposób, w jaki został postrzelony, sprawia, że te postacie są umieszczone we własnej gnijącej klatce piersiowej, nie mogą uciec od pustki. Jest niesamowicie potężny.
La Pointe Courte © Ciné-Tamaris
Les Glaneurs et la Glaneuse
W Les Glaneurs et la Glaneuse (The Gleaners and I) Varda jest pionierem fascynującej nowej formy „artystycznego zbierania”. Innymi słowy, koncentruje się na przełożeniu sztuki żerowania na filmowe przeżycie. Pomysł opiera się na metaforze zbierania ziemniaków podczas żniw (działanie znane jako zbieranie). Poluje, zbierając pomysły, obrazy i emocje od innych ludzi, aby przygotować jedną ucztę z filmu. Podobny unikalny styl został powtórzony w innych filmach, takich jak Les Plages d'Agnes.
Les glaneurs et la glaneuse © Ciné-Tamaris
Jane B. par Agnès V.
W 1988 r. Agnès Varda wyreżyserowała dokument „Jane B. par Agnès V”, w którym wystąpiła słynna angielska aktorka Jane Birkin, w której dystans między twórcą a widzem jest ograniczony. Podczas gdy widz tradycyjnie siedzi przed ekranem kina, oddzielony od ekipy filmowej, te dwie strony wydają się łączyć ze sobą w tym filmie. Istnieje szczególna filtracja między produkcją a percepcją, w której reżyser jest jednocześnie twórcą, manipulatorem i gwiazdą filmową.
Jane B. przez Agnès © Ciné-Tamaris
