Na całym świecie w 80 drzewach, piękny tom napisany przez Jonathana Drori i zilustrowany przez Lucille Clerc, intymnie przygląda się niektórym z najbardziej majestatycznych żywych organizmów na planecie.
Książka, wydana przez Laurence King, wykorzystująca mieszankę folkloru, botaniki i wpływów kulturowych, oświetla święty, różnorodny świat drzew. Szczegółowe ilustracje promieniują ze strony, zachowując dojrzałe poczucie realizmu i dokładności w ich botanicznym przedstawieniu. 80 drzew na całym świecie podkreśla niemal wszystko, co musisz wiedzieć o 80 różnych drzewach na całym świecie, z biofilskim akcentem.
Narracja o irlandzkim drzewie truskawkowym, „gęstym, wiecznie zielonym” z „żywymi liśćmi”
jak drifty miniaturowych balonów na ogrzane powietrze ”towarzyszy trzyczęściowej ilustracji jego łodygi, złotożółtych owoców i bujnej zielonej korony.
Kadzidło Somalii jest przedstawione w ozdobnym języku, z opisami kremowych płatków drzewa i balsamicznym zapachem, a także wyjaśnieniem jego religijnego użycia (Egipcjanie uważali go za „pot bogów upadłych na Ziemię”).
Ale przede wszystkim 80 drzew wokół świata to kulturalna księga, zakorzeniona w położeniu geograficznym każdego gatunku; brzmi jak piosenka o miłości do świata przyrody, pełna starożytnych anegdot zawartych w ziemi.
Yoshino Cherry, zilustrowane przez Lucille Clerc w „Dookoła świata w 80 drzewach” dzięki uprzejmości Laurence King
Drori wybrała 80 opowieści, które mają reprezentować różnorodność drzew, podkreślając złożoną, ale istotną relację między ludźmi, światem przyrody oraz znaczenie ich lokalizacji. Jednak ludzie są tylko jednym organizmem zależnym od drzew w celu przetrwania; miliony innych żywych stworzeń są od nich zależne.
We wstępie do książki Driori opowiada o jednym ze swoich najwcześniejszych wspomnień z drzewem. Szczególnie spektakularny cedr w Libanie został uderzony piorunem, pozostawiając porozrzucane i przetarte kończyny. Ojciec Driori zapłakał na widok czegoś tak „wielkiego, ciężkiego, pięknego” pozbawionego życia.
Jego matka zaoferowała mędrcowi wgląd w to, dlaczego ten moment był tak potężny: „Na tym drzewie jest całe słowo” - powiedziała.
Drzewo cyprysowe Uprzejmość Laurence King
Oto wyjątkowy fragment * z całego świata w 80 drzewach, dzięki uprzejmości Laurence King:
Brooklyn, USA: Tree of Heaven (Ailanthus altissima)
Drzewo niebieskie jest jednocześnie pielęgnowane i wzgardzone. Nazwa naukowa pochodzi od Moluccan ai lantit, co oznacza mniej więcej „wysoki jak niebo”
.Drzewo pochodzi z Chin, ale kiedy jego nasiona zostały wprowadzone w 1820 roku w stanie Nowy Jork, zachwyciły miłośników roślin swoim hojnym odcieniem i nieznaną jakością ozdobną. Co stało się później okropną ironią, nasiona tego nowego przybycia zostały nawet rozdane przez Departament Rolnictwa USA, po tym, jak przeszukał Europę i Azję w poszukiwaniu mocnych roślin, które mogą być popularne.
Chociaż nazwa drzewa w większości języków europejskich podkreśla jego wysokość lub szybkość wzrostu, jego nazwa w północnych i środkowych Chinach, chòuch ̄un (臭椿), złowieszczo tłumaczy się jako „cuchnące drzewo”. Zmiażdżyć liście lub połamać łodygę, a dostaniesz warkot kota siusiu lub może zjełczały orzeszki ziemne. Ale dopiero w czerwcu, kiedy są duże, efektowne skupiska małych żółtawo-zielonych kwiatów, rzeczy naprawdę stają się paskudne. Drzewa mogą być dowolnej płci, a zapach męskich kwiatów może ogłuszyć wołu: opisy obejmują gnijące skarpety gimnastyczne, nieświeży mocz lub nawet ludzkie nasienie. Bez wątpienia ten specjalny zapach jest odurzająco piękny dla owadów przenoszących pyłek od męskich do żeńskich właścicieli.
Latem żeńskie drzewo może wyprodukować 350 000 nasion, z których każde znajduje się w centrum samary - skrzydła papierowej chusteczki - która dojrzewa od bursztynu do szkarłatu. Wirują ładnie, gdy spadają, niosą najdelikatniejszy wietrzyk i mogą kiełkować niemal wszędzie. Z łatwością kolonizując zakłócony teren wzdłuż linii kolejowych lub na placach budowy, drzewo może poradzić sobie z pyłem cementowym i szkodliwymi oparami przemysłowymi. Przechowując wodę w swoim systemie korzeniowym, jest również odporny na suszę i będzie się rozwijać tam, gdzie niewielu przeżyje.
Właśnie dlatego Betty Smith wykorzystała drzewo nieba jako metaforę życia imigranta w swojej klasycznej amerykańskiej powieści A Tree Grows in Brooklyn (1943), w której tytułowe drzewko wytrwale odnosi sukces w złych warunkach, mimo że jest niedoceniane i walczy dotrzeć do nieba. Jak mówią na Brooklynie, czego nie lubić? Właściwie dużo.
Rosnące jak szalone, aspołeczne i zdolne do rozmnażania seksualnego w wieku zaledwie 2 lat, drzewo nieba jest często zakazane. Nawet w Chinach, gdzie jest kontrolowany przez konkurentów i owady, z którymi ewoluował, jego reputacja jest taka, że niesforne dziecko można nazwać „bezwartościowym kiełkiem ailanthus”. Jednak dla niektórych ogrodników jest to bardzo złośliwe drzewo o zaskakująco egzotycznej okazałości. W obu poglądach jest prawda. Jak to ujęła Betty Smith we wstępie do swojej historii: „Można by ją uznać za piękną, ale jest jej zbyt wiele”.
* Fragment został zredagowany dla zwięzłości
