Oroqen, jedna z 55 oficjalnie uznanych grup mniejszości etnicznych w Chinach, żył kiedyś jako koczowniczy myśliwy w trudnym klimacie chińskiej Syberii. Teraz jednak większość porzuciła polowanie, wybierając wykształcenie wyższe zamiast życia na otwartym terenie.
Z nieco ponad 8000 członków, Oroqen jest jedną z najmniejszych grup etnicznych w Chinach, ale jedną z najstarszych na dalekim północno-wschodnim terytorium Chin. Są nawet reprezentowani przez jednego z nich na Narodowym Kongresie Ludowym. Polowanie i rybołówstwo określały ich życie na setki lat, ale ten tradycyjny styl życia wymiera. Zastępuje się je szkolnictwem wyższym, ponieważ 23 procent populacji otrzymało wykształcenie wyższe. To sprawia, że Oroqen jest czwartą najlepiej wykształconą grupą etniczną w Chinach, zaraz za Rosjanami, Chińskimi Tatarami i Nanais.
Ojczyzna
Populacja Oroqen jest podzielona prawie 50/50 pomiędzy północno-wschodnią Mongolią Wewnętrzną i Heilongjiang, wzdłuż rzeki Heilong (Amur). Ze względu na ich koczowniczą historię trudno jest wskazać dokładnie jedną ojczyznę Oroqen; jednak zwykle trzymali się Gór Wielkich i Mniejszych Xingan, gdzie występuje wiele saren, reniferów i innych gatunków zwierzyny.
Hulunbuir, Mongolia Wewnętrzna © Sergio Tittarini / Flickr
Historia
Uważa się, że Oroqen może być potomkiem starożytnego Shiwei, terminu parasolowego używanego w odniesieniu do Mongołów i Ludów Tungu, którzy żyli w północnych i północno-wschodnich Chinach i Mongolii przed dynastią Yuan. Nazwa Oroqen oznacza „ludzi wykorzystujących renifery”, ale kiedyś nazywano ich „ludźmi w lesie” i „rasą barbarzyńców na północnej górze”.
Życie zmieniło się dramatycznie dla Oroqenów za dynastii Qing wraz z wprowadzeniem broni z carskiej Rosji. Doprowadziło to do zwiększenia wydajności polowań i handlu futrami między Oroqenem a sądem Qing.
Jeszcze bardziej dramatyczna zmiana nastąpiła w Oroqen w XX wieku. W 1949 r. Komuniści przejęli kontrolę nad bronią i innymi przepisami w ciągu kilku następnych dziesięcioleci, które bezpośrednio wpłynęły na styl życia Oroqen. Dziś pozostało tylko 12 licencjonowanych myśliwych Oroqen. Poza sezonem zimowym polowania tych dwunastu myśliwych musi przechowywać karabiny na lokalnym posterunku policji. Podczas sezonu polowań muszą zwracać je każdej nocy po polowaniu.
Tradycyjny kapelusz Oroqen © Huanokinhejo / WikiCommons
