Czasami wystarczy podejść do słonia w pokoju, stuknąć go w bagażnik i grzecznie poprosić o przejście. W Serbii nie ma bardziej niestabilnego tematu niż w Kosowie, niepodległej prowincji państwowej / secesjonistycznej (w zależności od tego, kogo poprosisz) na południu. Dlaczego Kosowo jest tak ważne dla wielu Serbów?
Trochę (dużo) historii
W rzeczywistości temat nie jest tak skomplikowany, jak uważa wielu spoza regionu. Istnieje wiele sprzeczności i stycznych, ale sprowadza się to do połączenia historii, znaczenia religijnego, tradycji, tożsamości narodowej i niemałej międzynarodowej hipokryzji.
Rzymianie przejęli kontrolę nad tym obszarem w pierwszym wieku, ale przybycie Słowian w szóstym wieku sprawiło, że terytorium stało się spornym obszarem granicznym. Serbia nie przejęła pełnej kontroli nad Kosowem aż do początku XII wieku, ale szybko stała się niezwykle ważną częścią nieruchomości w obrębie imperium serbskiego. Władcy imperium wzięli Kosowo za serce i zbudowali tam wiele kościołów i klasztorów. Wszystko szło płynnie, ale przy drzwiach były kłopoty.
1389, 1389, 1389
Bitwa o Kosowo w 1389 roku jest jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Serbii. Sama bitwa, jedna między koalicją sił kierowaną przez Serbię a plądrującym Imperium Osmańskim (które obejmowało już wielu Serbów), była technicznie remisem, ponieważ obaj przywódcy zostali zabici podczas walki. Nie można jednak budować świadomości narodowej na zasadzie losowania i narodził się mit o heroicznej porażce Serbii. Historia głosiła, że Lazar (przywódca Serbów) otrzymał wybór między śmiercią a życiem podporządkowanym swojemu ludowi i postanowił oberwać za pierwszym.
1389 graffiti jest wszędzie w Serbii @ Ludovic Peron / WikiMedia Commons
Pięć wieków życia osmańskiego
Imperium Osmańskie rządziło Kosowem przez następne pięć wieków, w którym ogromna liczba Serbów opuszczała terytorium na rzecz łatwiejszego życia na północy. Albańczycy byli głównymi beneficjentami tego zjawiska, a osmańczycy przenieśli na te tereny ogromną liczbę mieszkańców, aby zaludnić ziemię. Wielu Serbów zostało i zdecydowało się na przejście na islam, ale inni poszli za przykładem Lazara i wybrali śmierć.
Okres osmański zakończył się wraz z wojną bałkańską w 1912 r., A Kosowo zostało włączone do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców w 1918 r. Pozostało częścią państwa jugosłowiańskiego aż do upadku kraju na początku lat 90. poza okresem okupacji włoskiej podczas II wojny światowej.
Urok Tito
Kosowo było prowincją Serbii w powojennej Jugosławii, ale miało całą autonomię republiki bez możliwości oderwania się. Zamiast pozwolić Serbom na ponowne zasiedlenie Kosowa, Tito zamiast tego pozwolił na albanizację prowincji, rozpoczynając poważną ofensywę uroków z planem zajęcia Albanii.
Powstały gazety, szkoły i centra kultury w języku albańskim, a Kosowo stało się niezwykle atrakcyjnym miejscem do życia dla Albańczyków. Przeciwnie było w przypadku Serbów, którzy stawali się coraz bardziej zmarginalizowani i w rezultacie odchodzili. Konstytucja jugosłowiańska z 1974 r. Prawie uczyniła Kosowo odrębną republiką, a zamieszki w 1981 r. Zażądały, aby oficjalnie ją uznać.
Josip Broz Tito oczarował wszystkich w Jugosławii przez biuro fotograficzne White House, fot. Schumaker, Byron E. [domena publiczna], za pośrednictwem Wikimedia Commons
Wojna i niepodległość
Jugosławia rozpadła się w płomieniach i krwi na początku lat 90., ale Kosowo było wówczas zaskakująco ciche. Slobodan Milošević przejął kontrolę nad prowincją, a miejscowi Albańczycy z Kosowa nie byli w stanie przyłączyć się do parady narodów uciekających z Jugosławii. Napięcia etniczne nadal rosły pod koniec lat 90., a Albańczycy w Kosowie stali się bardziej brutalni w swoich metodach.
W tym okresie powstało KLA (Armia Wyzwolenia Kosowa), bojowa organizacja terrorystyczna, która rozpoczęła kampanię przemocy w nadziei na podżeganie do ciężkiej reakcji ze strony serbskiej policji - reakcja, która była przygnębiająco przewidywalna. Świat patrzył, jak Serbia dominuje nad przemocą w Bośni i Chorwacji, a stojąc obok, gdy Kosowo płonie w płomieniach, nie było opcji. NATO bombardowało Serbię przez 78 dni na początku 1999 r., A Kosowo było tak samo niezależne od tego momentu.
Pełna niezależność nastąpiła w lutym 2008 r., Ale od tego czasu nie było to proste żeglowanie. Powstające państwo było wstrząsane częstymi roszczeniami o korupcję i przestępczość zorganizowaną, a międzynarodowe uznanie przychodziło powoli. W chwili pisania tylko 111 państw oficjalnie uznaje niepodległość Kosowa. Nie musisz nam mówić, że Serbii nie ma wśród nich.
Atak NATO na Serbię w 1999 r. Utorował drogę do niepodległości Kosowa © Dennis Jarvis / Flickr
Sprawa Serbii
Dlaczego więc Kosowo jest tak ważne dla Serbów? Prosta odpowiedź brzmi: w Serbii ożyła serbska świadomość narodowa dzięki epickim wierszom i pieśniom opowiadanym o pożarach podczas nędznej okupacji osmańskiej. Niektórzy twierdzą, że Kosowo jest kolebką serbskiej historii, ale nie jest to całkowicie poprawne. Historia Serbii rozpoczyna się około VI lub VII wieku, na wieki przed podbiciem Kosowa.
Klasztory i kościoły na terytorium opowiadają lepszą historię. Wiele największych przykładów serbskiej architektury religijnej znajduje się w Kosowie, w tym klasztor Vysok Dečani i jego odpowiednik w Gračanicy. Budynki te mają ogromne znaczenie dla Serbów, aw regionie panują wielkie obawy przed zniszczeniem kultury.
Blask Gračanicy © Sasa Micic / WikiMedia Commons
