Tajlandia jest znana z wielu unikalnych cech. Od pikantnych potraw w Tajlandii po kwitnącą branżę seksu w kraju, możemy śmiało powiedzieć, że jest to jeden z najbardziej fascynujących krajów na świecie. Kolejną podstawą gospodarki i kultury Tajlandii jest przemysł jedwabniczy. Tajski jedwab stał się upragnionym przedmiotem na całym świecie i jest jedną z najbardziej poszukiwanych pamiątek przez turystów i odwiedzających Królestwo. Oto wszystko, co musisz wiedzieć o tajskim jedwabiu.
Jim Thompson
Nazwa Jim Thompson i tajski jedwab idą w parze. Thompson niemal w pojedynkę przywrócił tajski jedwab do życia po tym, jak przemysł był w najlepszym razie słaby. Po nie zdaniu egzaminu na architekta Thompson zaciągnął się do Gwardii Narodowej Delaware. Po zakończeniu służby podjął pracę w Bangkoku w Office of Strategic Services, prekursorze CIA. Thompson nie był zainteresowany powrotem do USA i postanowił zainwestować w jedwab w Tajlandii.
Wielki Pałac w Bangkoku © Dzięki uprzejmości Kelly Iverson
W tym czasie jedwab był importowany do kraju. Tajlandia miała zasoby do produkcji i produkcji własnego jedwabiu, ale nadal nie produkowała własnych tkanin. Pod koniec lat czterdziestych Thompson zainwestował w jedwab w Tajlandii i wtedy wszystko się zmieniło. Jego inwestycja była sprytna i wkrótce jedwab Thompsona pojawił się na stronach Vogue i zadebiutował w programie Broadway, The King and I, gdy był uruchomiony na Broadwayu.
Jim Thompson jest znany z kilku rzeczy w Bangkoku. Muzeum Jima Thompsona jest jedną z największych atrakcji Bangkoku. Swoje doświadczenie w architekturze wykorzystał do stworzenia jednego z najciekawszych domów w mieście. Rzeczy są budowane do tyłu, projekty są dziwne i losowe, a pokoje są oddzielone kawałkami drewna, które musisz przejść. Jego wystrój jest z pewnością inny. Potem Thompson nagle zniknął, co tylko zwiększyło jego sławę. W 1967 roku Thompson wędrował po Malezji i nigdy więcej go nie widziano. Do dziś jego szczątków nie znaleziono i nadal nie wiadomo, co się z nim stało.
Jim Thompson House, widok z zewnątrz © Dzięki uprzejmości shankar s./Flickr
W odpowiedzi na jego zniknięcie nastąpił spadek ręcznie tkanego jedwabiu w tajlandzkiej firmie jedwabniczej należącej do Thompsona. Produkowane maszynowo jedwabie były łatwe i znacznie szybsze w produkcji, a firma zastosowała wiele takich maszyn. Niektórzy rzemieślnicy po prostu całkowicie porzucili handel. Inni artyści nauczyli się jednak, że nowe rzemiosło pozostaje zatrudnione, wciąż tkając własny jedwab. Firma otworzyła również farmę morwy, w której produkowała jaja jedwabników, aby nigdy nie brakowało zapasów. Obecnie na całym świecie działają salony Jim Thompson i dostawcy sprzedający tajski jedwab.
Tajski jedwab
W 2012 r. Było około 94 000 rolników morwy. Był to wzrost w porównaniu z 80 000 rolników w 2011 r. Około 20 lat temu liczba rolników była znacznie wyższa, ale od tego czasu wielu rolników przeszło do sektora przemysłowego lub zaczęło uprawiać alternatywne uprawy. Tajlandia produkuje około 600 ton jedwabiu rocznie, z czego 500 jest wykorzystywanych lokalnie. Jednak Tajlandia nie jest jedynym krajem produkującym jedwab. Konkuruje z niektórymi z azjatyckich sąsiadów, w tym z Wietnamem i Chinami.
Jak wyhodować jedwabnika
Jedwabnik to właściwie gąsienica. Farmy z jedwabiem można znaleźć na północy Tajlandii, gdzie odbywa się większość tkania. Kiedy jedwabniki żywią się drzewami morwy, wytwarzają gruczoły ślinowe. Włókno jest przędzone, aby utworzyć jedwabną nić. W miarę wzrostu jedwabników ich ciała wypełniają się surowym płynnym jedwabiem. Te kokony są następnie gotowane. Ciepło pomaga wyciągnąć nić. Chociaż maszyny z pewnością trafiły do przemysłu, nadal można znaleźć tajski jedwab, w którym nić została tkana ręcznie, a nie przez maszynę. Barwniki chemiczne są teraz używane do tworzenia porywających, inspirujących kolorów jedwabiu. Kory i liście były używane jako barwniki, ale kolor zwykle pojawiał się po kilku praniach i potrzebne było coś bardziej trwałego.
Jedwabniki w Tajlandii © Dzięki uprzejmości Pixabay
