Minęło ponad czterdzieści lat, odkąd amerykańska muzyka punk-rockowa zaszczyciła ulice swoją ekscytującą energią i lekkim szaleństwem, szaleństwem, które było lekiem dla amerykańskiej młodzieży, wrogo nastawionym do zasad społeczeństwa i potrzebującym naprawy. Amerykańska muzyka punk-rockowa rozwinęła kulturę znaną jako punk; to historia tego, jak kultura punk zniszczyła muzykę, z której się wywodzi.
Kultura punkowa ustanowiła niepisane prawa klasyfikujące to, co było, a co nie było punkiem - zasady te przenikały całą kulturę gatunku muzycznego i można je zobaczyć w stroju punkowym w latach 80., w jaki sposób wpłynęły one na inne gatunki w latach 90. i sposób, w jaki zostały wprowadzone na rynek wczesne lata 2000.
Punk © Pixabay
Moda do przodu
Punk-rockowa muzyka polegała na demontażu władzy rządowej, kwestionowaniu wszystkiego i prowadzeniu życia tak samo zadowolonego. Amerykańscy punki lub fani punk rocka postanowili zbudować własny autorytarny system zarządzania odzieżą. Strój był świadomy krok w kierunku wyglądać twardy; oznaczało to noszenie ciemnych kolorów, Dr. Martins lub Converse Classics i posiadanie szalonych włosów.
Zabawną rzeczą w modzie i amerykańskiej muzyce punk-rockowej jest podział na to, jak wygląda punk i wygląd członków zespołu punk. Zespoły rzadko zachowywały pewien styl; moda może być postrzegana wyłącznie jako kwestia kultury punkowej, a nie muzyki punkowej.
Moda utrudniała ludziom uczestnictwo w pokazach punk w Ameryce. W latach 80. i 90. ludzie często obserwowali, jak inni doświadczają przemocy fizycznej z powodu noszenia „niewłaściwej” rzeczy. Nieprawidłowe buty, niewłaściwa kurtka, a nawet niewłaściwy „wygląd” mogą spowodować kopnięcie zębów.
Amerykańscy punkowie chcieli, aby amerykański punk upadł
Muzyka pop jest jednym z najbardziej udanych modeli biznesowych w świecie muzyki. Zespoły pop z przyjemnością przekonają wszystkich do kupienia ich muzyki i zobaczenia, jak grają na żywo. Kultura punk-rockowa nie działa z tym samym modelem.
W sferze biznesu punki doprowadziły amerykańską muzykę punk do upadku. Kultura amerykańsko-punkowa nie podobała się dawaniu nowicjuszom okazji do przeżycia dreszczyku punkrockowego show. Ta niechciana atmosfera przyczyniła się do upadku punka na początku 2000 roku. Był to czas, kiedy wytwórnie punkowe przestały próbować podpisywać tylko zespoły punkowe.
W rzeczywistości punk nie był opłacalny. Kultura punkowa też nie pomogła. Przy zbyt wielu zasadach rządzących tymi, którzy słuchają muzyki punk, ludzie unikali kontaktu z gatunkiem.
Jay Roc
Strach przed popem
Wiele podgatunków pochodziło z punka, na przykład rap-punk, street-punk i ska-punk; lista jest długa. Ludzie zapominają, że punk przyczynił się do rozwoju wielu świetnych gatunków. Jednak w latach 90. punki oświadczyły, że nie chcą przyjmować muzyków pop-punkowych, takich jak Green Day i Blink 182.
Sukces, który przyniósł pop-punk, był słodko-gorzki. Fajnie, bo niektóre zespoły zarabiały mnóstwo pieniędzy; zgorzkniały, ponieważ wielu fanów pop-punka nie było zadowolonych z tego, że podoba im się ten gatunek. Po raz pierwszy punk był emitowany w radiu, nominowany do nagrody Grammy i promowany przez takie wydarzenia, jak festiwal muzyczny Vans Warped Tour. Sukces kojarzy się z zespołami pop-punk, ale z jakiegoś powodu było to zbyt wiele dla oryginalnej kultury punkowej, z której wyrosły.
Kultura punkowa karała tych, którzy lubili muzykę pop-punk, i określała ich mianem pozerów. Mówiąc prosto, myśleli, że pop-punk nigdy nie może być punkiem, a ten punk nigdy nie powinien być popularny.
