Mark Twain, przełomowy XIX-wieczny amerykański pisarz Adventures of Huckleberry Finn, był tak oczarowany małą karaibską wyspą Bermudy, że stał się źródłem inspiracji dla autora podczas jego wizyt od 1867 roku aż do jego śmierci w 1910 roku.
AFBradley / WikiCommons
Twain, urodzony Samuel Langhorne Clemens na Florydzie w 1835 r., Był jednym z najbardziej znanych gości na wyspie i był znany z tego, że spędził 187 dni na Bermudach w latach 1867–1910. Pod wrażeniem osobliwego, niespiesznego tempa życia, odnotowuje się go jako wziętego zaskoczony „spokojnymi pokojami i nieporównywalnym klimatem”, w którym „nie było pośpiechu, pośpiechu, szaleństwa przynoszącego pieniądze, bez narzekania, bez zamieszania i kłótni
prawie nie pies, rzadko kot
nikt nie jest pijany. Po przybyciu do SS Quaker City po raz pierwszy odwiedził wyspę jako młody człowiek w 1867 r., O czym dowcipnie zauważył: „Bermudy były rajem, ale trzeba było przejść przez piekło, aby się tam dostać”. Ta wizyta zainspiruje również jego książkę podróżniczą The Innocents Abroad (1869), aw 1877 r. Pisał dalej o swoich problemach w eseju „Some Rambling Notes of a Idle Excursion” dla Atlantyku.
Przez całe życie odwiedzał Bermudy wiele razy i uważał to za swój drugi dom. Podczas swoich wizyt Twain był znany z pobytu wśród dygnitarzy politycznych i innych amerykańskich pisarzy, w tym przyszłego prezydenta Stanów Zjednoczonych Woodrowa Wilsona. Wraz z Woodrowem i innymi Bermudami Twain zaczął lobbować przeciwko używaniu samochodów na wyspie, aby zachować spokój wyspy. Wiele ostatnich miesięcy spędził na Bermudach przed śmiercią w wieku 74 lat, ale wywarł trwałe wrażenie na kraju. Pomniki Twaina na Bermudach obejmują popiersie na Bermudiana Road. Niewiążąca miłość do wyspy, podobno podobno powiedział przed śmiercią: „Możesz iść do Nieba, jeśli chcesz. Zostanę tutaj, na Bermudach.
Erdinch Yigitce
