8 listopada 1948 r. Karel Appel, Constant, Corneille, Christian Dotremont, Asger Jorn i Joseph Noiret spotkali się w kawiarni Notre-Dame w Paryżu. Później tego samego dnia powstał ruch CoBrA. Mimo, że trwał tylko cztery lata (1948–1951), nadal uważany jest za jeden z najbardziej wpływowych powojennych ruchów artystycznych.
Znaczenie nazwy ruchu
Asger Jorn pochodził z Kopenhagi, Joseph Noiret i Christian Dotremont pochodzili z Brukseli, a Karen Appel, Constant i Corneille z Amsterdamu. Zdecydowali więc nazwać swój kolektyw artystyczny na podstawie inicjałów swoich rodzinnych miast: Co (penhagen), Br (ussels) i A (msterdam). Później do CoBrA dołączyło więcej artystów z całej Europy i USA, co spowodowało zmianę nazwy w 1949 r., Gdy założyciele zmienili ją na Internationale des Artistes Expérimentaux. Jednak nowa nazwa nigdy nie zyskała uznania krytyków ani miłośników sztuki, dlatego w świecie artystycznym pozostała znana jako ruch CoBrA.
Manifest
Kilka dni po spotkaniu w Café Notre-Dame założyciele Ruchu CoBrA podpisali manifest napisany przez Christiana Dotremonta, zatytułowany „La cause était entendue” (Sprawa została rozstrzygnięta). Manifest, który został wkrótce opublikowany w magazynie Reflex, przedstawił styl artystyczny, jaki miałby nowy europejski ruch awangardowy. W swoim tekście założyciele CoBrA wyrazili odrzucenie sterylnych form sztuki, które dominowały na scenie artystycznej w poprzednich dwóch dekadach.
Nazwa manifestu była sztuką z tytułu poprzedniego dokumentu, którą w 1947 roku napisała odłamowa grupa surrealistów belgijskich i francuskich o tytule „La cause est entendue” (The Case Is Settled). Asger Jorn i Christian Dotremont byli członkami tej grupy, więc tytuł manifestu miał dla nich głębsze znaczenie, co miało wskazywać na krytykę tradycyjnego surrealizmu przez członków CoBrA.
Asger Jorn, De Groene Baard, 1939 © Helena / Flickr
Styl artystyczny
Mimo że oryginalni członkowie CoBrA byli uznanymi artystami znanymi przed utworzeniem ruchu CoBrA, ich odrodzenie artystyczne było powodem, dla którego utworzyli ten kolektyw artystów. „Chcieliśmy zacząć od nowa, jak dziecko”, powiedział Karel Appel. Stworzyli więc nonkonformistyczny ruch artystyczny, charakteryzujący się dziełami o intensywnych kolorach i odważnych kształtach, inspirowanych rysunkami dzieci, dziełami starożytnej Afryki i Azji, mitologią oraz dziełami osób niepełnosprawnych. Wierząc, że naturalizm i sztuka abstrakcyjna były bardzo sterylne i konserwatywne, artyści CoBrA starali się tworzyć dzieła, które nie były zgodne z żadnymi regułami ani normami. Dlatego malowali obrazy przedstawiające zwierzęta, ludzi i fikcyjne postacie w sposób, jakiego nie odważył się żaden artysta. Dla nich proces malowania był znacznie ważniejszy niż wynik końcowy, i powiedziano, że postanowili stworzyć dziecięce obrazy, aby przekazać to przesłanie publiczności.
Przekonania polityczne
CoBrA był także ruchem politycznym, a marksistowskie wierzenia jego założycieli odegrały istotną rolę w ich stylach artystycznych. Będąc przeciwnikami indywidualizmu, często tworzyli malowidła ścienne, publikacje, grafiki i projekty współpracy. Na przykład w 1949 r. Członkowie CoBrA przebywali w domu przez miesiąc dla duńskich studentów architektury w Bregneröd i razem dekorowali to miejsce obrazami, rzeźbami i wierszami.
Oczywiście fakt, że żyli w okresie powojennym, a ich miasta zostały zniszczone podczas II wojny światowej, sprawiły, że potrzeba tworzenia znaczącej sztuki stała się bardziej istotna. Starali się więc rysować obrazy, które wyrażały sprzeciw artystów wobec dominujących zachodnich ideologii, a ich treść często inspirowana była gwałtownymi wydarzeniami II wojny światowej.
Karel Appel, Vechtende Vogels, 1954 © Helena / Flickr
