Joaquin Phoenix występuje jako ratownik seksualnie wykorzystywanych dzieci w niezwykle ponurym obrazie Lynne Ramsey You Were Never Really Here.
W nocy New York of You Never Really Here jest faulem i złym przeczuciem. W ciągu dnia pojawiają się również oznaki zepsucia i brutalności. Choć nie bierze udziału w bieżących wydarzeniach tej historii, kobieta o mocno posiniaczonej twarzy jest krótko widziana, stojąc na tej samej stacji metra na obrzeżach miasta, gdzie Joe (Joaquin Phoenix), bohater filmu, czeka na pociąg. Najwyraźniej została uderzona przez męża lub partnera.
Najgorsze okrucieństwo jest później odwiedzane przez kobietę (Judith Roberts), która jest blisko Joe. Jego odkrycie przypomina doświadczenie Frannie Meg Ryan w filmie Jane Campion In In Cut (2003), makabrycznym feministycznym thrillerze osadzonym w Nowym Jorku po 11 września, który jest analogiczny do You Were Never Really Here w nastroju przerażającego przerażenia.
Joaquin Phoenix w tobie nigdy nie był tu naprawdę © Amazon Studio
Nazwanie Joe bohaterem You Were Never Really Here nie wydawałoby się słuszne, bez względu na to, że jego praca polegająca na ratowaniu ofiar pedofilów pociąga za sobą bohaterskie czyny, które spowodowały, że jego ciało zostało trwale pokryte bliznami. Idzie do pracy młotkiem, którego używa do wysyłania mężczyzn uprawiających seks z dziećmi.
Czasami scenarzysta i reżyser Lynne Ramsey pokazuje Joe walczącego ze swoimi ofiarami; eliptycznie zredagowany przez Joe Bini, film równie często pomija ataki Joe i tnie ciała mężczyzny, którego Joe wymyślił. Nikt nie przeszkadza tym najbardziej bezwzględnym z bezwzględnych mścicieli. Wiedząc, że zawsze zwycięży, nie jest zaskoczony myślą o zmierzeniu się z dwoma dużymi ochroniarzami, zanim pójdzie po swoją główną ofiarę podczas kulminacyjnego polowania na film.
Ma to na celu uratowanie - po raz drugi - blondynki o imieniu Nina (Ekaterina Samsonov), młodocianej córki senatora Alberta Votto (Alex Manette), która oskarżyła Joe nie tylko o znalezienie dziewczyny, ale o zranienie drapieżników. Kiedy Joe odnajduje Ninę po raz pierwszy, jest pustą kartą - to tak, jakby jej uczucia zostały usunięte przez znęcanie się. Ale nie jest całkowicie odrętwiała i uznaje, że Joe jest jej aniołem stróżem, ponieważ zabił jej gwałcicieli i nie chce jej dotykać. Sceny między Feniksem a Samsonowem są delikatne i wzruszające.
Joaquin Phoenix i Ekaterina Samsonov w tobie nigdy nie byli tu naprawdę © Amazon Studios
Interpolowane ujęcie Votto oferujące nieobciążoną Ninę jego zboczonemu politycznemu gubernatorowi gubernatorowi Williamsowi (Alessandro Nivola) może sprawić, że niektórzy widzowie będą się wymiotować. Joe może sobie wyobrazić tę scenę - być może dokładnie - ponieważ jego strumień świadomości napędza film. Wspomnienia z jego służby jako żołnierza piechoty morskiej i pracy dla FBI migoczą na jej powierzchnię; mrugnij, a będziesz za nimi tęsknić.
Bardziej niezapomniane są wspomnienia dawnych ofiar, które znalazł: gapiącego się małego chłopca, oszołomionego, bez ubrania; nieoświetlony pokój pełen śpiących lub nieprzytomnych małych dziewczynek. Nie ma sensu mówić, że z przerażeniem te ujęcia przypominają sfilmowanych ocalałych z nazistowskich obozów koncentracyjnych.
Nigdy nie było cię tu naprawdę pięknie, choć dyskretnie wykonane. Ma niepokojący dźwięk, który wzmacnia industrialny hałas i dźwięki samochodu - biały szum w głowie Joe - i pulsującą, niesłyszalną ścieżkę dźwiękową Jonny'ego Greenwooda. Operator Thomas Townend wykorzystuje kamerę, która wędruje tam, gdzie chce, czasem w ślepy zaułek. Wygląd filmu graniczy z impresjonizmem; zbliżenia obiektów, które wydają się niejasne, dopóki ich użycie nie zostanie wyjaśnione, sugerują, że Ramsey dąży do uzyskania efektu zagadki.
Film oparty na powieści Jonathana Amesa kroczy zdrową ścieżką. Zbyt podobny do Taksówkarza (szczególnie), Hardcore i Mony Lisy, podobnych historii mężczyzn wyruszających na ratunek zrujnowanym młodym kobietom w piekielnym mieście, istnieje głównie jako okno do umysłu, który był nadmiernie narażony na nieprzyzwoitość.
Podobnie jak żołnierze z traumą spowodowaną widokami, które zobaczyli w Auschwitz i innych obozach, Joe został psychologicznie wykolejony z powodu swojej pracy. Brodaty, gruby Feniks gra go jako mamroczącego, zawstydzonego niedźwiedzia człowieka, który fantazjuje o samobójstwie. Jest weteranem zbyt dużej rozlewu krwi i ludzkiej brzydoty, zbyt zniszczonym, by nawiązać trwałe relacje, a wszystko, na co może liczyć, to okazjonalny gest nadziei - ktoś taki jak Nina, na przykład mówiąc mu, że to piękny dzień.
Nigdy nie byłeś naprawdę Tutaj jest wydany w USA.
