Ponieważ dwie trzecie planety jest pokryte wodą, znalezienie zgubionego samolotu na morzu jest ogromnym zadaniem. Ale teraz nowy system podwodnych sygnałów sonarowych może pomóc ratownikom w wykryciu zestrzelonych samolotów.
Gdy samolot rozbije się na morzu, znalezienie szczątków może zająć miesiące lub lata.
Działania naprawcze są skomplikowane przez niezliczone czynniki. Po pierwsze, kontrolerzy ruchu lotniczego nie zawsze znają dokładną lokalizację samolotów latających nad oceanami. Podczas gdy piloci używają GPS do wewnętrznego śledzenia pozycji samolotu, kontrola ruchu lotniczego z powrotem na lądzie określa lokalizację, wysyłając fale radiowe. Czas potrzebny na odbijanie się fal od samolotu informuje kontroler ruchu lotniczego o odległości i położeniu samolotu, ale działa to tylko wtedy, gdy samolot znajduje się w linii pola widzenia wieży radarowej - czyniąc odległe lokalizacje oceanów ślepymi na radary.
Podczas gdy lokalizacje są szacowane na podstawie planów lotu, odchylenia są częste - szczególnie, jeśli występuje problem, który może spowodować upadek samolotu.
W przypadku podejrzenia katastrofy zespoły ratownicze używają ostatnich znanych współrzędnych samolotu, analizy oceanu i wiatru, aby zawęzić obszar poszukiwania celu - jednak nadal może opuścić strefę docelową do 500 000 mil kwadratowych otwartego oceanu.
Te rozległe połacie oceanu są następnie ręcznie wyszukiwane przez mężczyzn i kobiety w samolotach ratowniczych, szukających wraków za pomocą lornetki - powolne, żmudne i nieprecyzyjne zadanie.
Nowy system technologiczny MIT może pomóc w odnalezieniu samolotów zagubionych na morzu © Samael Lopez / Unsplash
Podczas gdy samoloty są wyposażone w podwodne sygnalizatory lokalizacyjne, które wysyłają impulsy ultradźwiękowe wykrywalne przez sonar i akustyczny sprzęt lokalizacyjny, dzisiejsze najbardziej zaawansowane sygnalizatory mogą transmitować do 20 000 stóp lub nieco ponad 3, 5 mil - co oznacza, że łodzie ratunkowe muszą pływać prawie bezpośrednio nad rozbił się samolot, aby wykryć jego sygnał.
Ale teraz naukowcy z MIT Media Lab opracowali TARF (translacyjna komunikacja akustyczna-RF), technologię zdolną do komunikowania się z podwodnego w powietrze.
„Próba przekroczenia granicy powietrze-woda za pomocą sygnałów bezprzewodowych była przeszkodą. Naszą ideą jest przekształcenie samej przeszkody w medium komunikacyjne ”- mówi Fadel Adib, adiunkt w Media Lab, który prowadzi te badania.
Podczas gdy technologia jest jeszcze w powijakach, pozwala ona okrętom podwodnym komunikować się z samolotami, gdy są jeszcze zanurzone, a także może być wykorzystywana do wyszukiwania rozbitych samolotów poprzez wysyłanie sygnałów akustycznych do wyszukiwania samolotów.
„Akustyczne sygnały nawigacyjne można zaimplementować, powiedzmy, w czarnej skrzynce samolotu”, mówi Adib. „Jeśli od czasu do czasu przesyła sygnał, będziesz w stanie użyć systemu do odebrania tego sygnału.”
