Jasne i piękne za dnia i olśniewające o zmroku, Monako to kolebka romansu i stylu. Ze wspaniałymi pałacami, kasynami Monte Carlo, jachtami i nieskazitelnie błękitnym morzem, drugi najmniejszy kraj na świecie przywołuje luksusowy i czarujący świat, który przyciągnął wielu filmowców do tej niewielkiej enklawy.
The Story of a Cheat (1936)
W klasycznym filmie Sacha Guitry młody chłopak przeżywa śmiertelne zatrucie pokarmowe, które dziesiątkuje całą jego rodzinę. Jego przetrwanie nie było spowodowane jego silnym układem odpornościowym, ale jego nieuczciwością. Po popełnieniu kradzieży odmówiono mu zatrutej kolacji. Jako sierota przysięga, że stanie się bogaty. Korzystając z okazji, ucieka do kasyn Monako, aby skorzystać z jego dziwnej opatrzności. W zakręconej ironii chłopiec wygrywa za każdym razem, gdy oszukiwa, ale traci wszystko, gdy gra uczciwie. Ten film dowodzi, że Sacha Guitry jest królem samozaparcia, czarnego humoru i paradoksalnego dowcipu. Ten innowacyjny film zainspirował także innych znanych reżyserów, takich jak Orson Welles i François Truffaut.
The Red Shoes (1948)
Ta wpływowa muzyczna tragedia to bajka o zdradzie, miłości i sztuce, która przedstawia obsesję młodego tancerza. Zastosowanie antynaturalizmu umożliwia reżyserom Powellowi i Pressburgerowi zbadanie życia wewnętrznego ich bohatera. Jej rozpad na kawałki jest przedstawiany przez 17-minutowy balet, który jest mizerną opowieścią. Tańczy do opowieści Hansa Christiana Andersena o młodej damie, która znajduje czerwone buty i zaczyna swobodnie tańczyć. Wyczerpana zamierza się zatrzymać, ale buty odmawiają i uwięzić ją w niekończącym się tańcu. To reprezentuje archetyp postaci „Powellian”, zawsze rozdartej niemożliwym dylematem; bez ucieczki, poza przekształceniem rzeczywistości w poetycki obraz.
To Catch a Thief (1955)
Monako jest sceną serii napadów na biżuterię, których podejrzanym numer jeden wydaje się być John Robie (Cary Grant), emerytowany bandyta, który twierdzi, że przewrócił stronę. Robie jest zaintrygowany tym tajemniczym oszustem, który próbuje go wrobić, dlatego odkłada swoją emeryturę, by zdemaskować złodzieja. Jego dochodzenie prowadzi go do uroczej Frances (Grace Kelly), kobiety z towarzystwa, której purytański wygląd wprowadza w błąd. Słoneczny i kolorowy thriller, w którym kradzież jest metaforą pułapki uwodzenia; Cary Grant i Grace Kelly bawią się w chowanego w tej ryzykownej grze miłosnej legendarnego reżysera Alfreda Hitchcocka.
Monte Carlo Baby (1951)
Reżyser Jean Boyer pomógł stworzyć tę komedię slapstickową, która dała światowej sławy aktorce Audrey Hepburn jedną z jej pierwszych ról. Monte Carlo Baby przedstawia poszukiwanie zaginionego dziecka, które zostało omyłkowo dostarczone do zespołu Raya Ventury w drodze do Monte Carlo na wycieczkę muzyczną. Eskalacja błędnej tożsamości i teatralnego nieporozumienia. Audrey Hepburn gra Melissę Farrell, matkę, która idzie za nimi i dostaje awaryjny kurs dekadencji i grzechu stylu życia w Monte Carlo.
Bay of Angels (1963)
Jean Fournier (Claude Mann) słucha ojca i żyje wzorowym życiem, pracując jako urzędnik w banku. Jego życie jest stosunkowo spokojne, dopóki kolega Caron nie zapozna go z hazardem. Po tym wstępie zaczyna się upadek Fourniera, a kasyna stają się jego drugim domem. Tam zakochuje się w Jackie (Jeanne Moreau). Dwie charyzmatyczne postacie ślepo nurkują w piekielną spiralę świata hazardu. Ten klasyczny francuski film koncentruje się na podbrzuszu świata hazardu oraz na niebezpieczeństwach uzależnienia i nędzy, które czekają na wielu graczy.
Monte Carlo lub biust! (1969)
Kontynuacja tych wspaniałych ludzi w ich latających maszynach, w których czarny charakter, Sir Cuthbert Ware-Armitage (Terry Thomas), dowiaduje się, że jego ojciec stracił połowę swojej fabryki na rzecz Amerykanina (Tony Curtis). Obaj biorą udział w rajdzie Monte Carlo, corocznym wyścigu samochodowym i zakładają się, że zwycięzca weźmie wszystko. Wśród kierowców ekscentryczne postacie, takie jak uciekinierzy, brytyjscy oficerowie, włoscy Casanovas gwarantują szalone przygody. Ta slapstickowa komedia teleportuje nas do lat dwudziestych XX wieku, gromadząc międzynarodową obsadę wielkich komików, takich jak Dudley Moore, Peter Cook, Eric Sykes, a nawet francuski aktor Bourvil. Ta wspólna produkcja brytyjsko-francusko-włoska prowadzi do nieuniknionych nacjonalistycznych stereotypów. Zabawne i romantyczne, widzowi spodoba się jazda, a także piękne krajobrazy Monte Carlo.
Never Say Never Again (1983)
Sean Connery ma ostatnią przeszkodę jako James Bond i po raz ostatni wślizguje się do skafandra tajnego agenta. Uważany przez swoich przełożonych za zbyt stary, zostaje wysłany do instytutu zdrowia, aby wrócić do formy. Na skraju przejścia na emeryturę udowadnia światu, że jest inaczej, zatrzymując Spectre, grupę terrorystyczną grożącą zdetonowaniem dwóch głowic. Starsze niż dzisiejsze filmy o Bondzie, ale dwa razy bardziej urocze i zabawne niż kiedykolwiek; ten film ma wszystkie składniki typowego filmu o Jamesie Bondzie: akcję, napięcie, humor, piękne kobiety i charyzmatycznych wrogów. Nie trzeba dodawać, że niezapomniana scena tanga między Kim Basinger i Seanem Connery'm nadaje czarujący ton.
GoldenEye (1995)
Po raz trzeci Monaco gościło film o Jamesie Bondzie; GoldenEye pojawiło się w 1995 roku, kiedy po sześciu latach nieobecności brytyjski szpieg powrócił pod postacią Pierce'a Brosnana. Trudno znaleźć lepsze miejsce na doskonały powrót niż kasyno Monte Carlo lub zapierające dech w piersiach widoki na port Monte Carlo. Zimna wojna się skończyła, ale jest to idealne miejsce spotkań z nową rosyjską mafią. Ponieważ głowa MI-6 jest teraz kobietą, silne kobiece postacie wchodzą do gry i mogą z łatwością zmierzyć się z Bondem, jak ujawnia ten film.
Une Chance Sur Deux (1998)
Film Patrice Leconte przedstawia zdezorientowaną sytuację rodzinną, w której Alice (Vanessa Paradis), która właśnie wyszła z więzienia za kradzież samochodu, odkrywa, że jej matka zmarła i pozostawił jej dziwne dziedzictwo: dwóch ojców! Podnosząc zasłonę tajemnicy swoich narodzin, matka zostawiła taśmę, z której wynika, że kochała dwóch mężczyzn, ale nigdy nie wiedziała, który to ojciec. Teraz starzeją się na emeryturze złodzieje osadzeni w obskurnym podbrzuszu Monako, a gra je legendarny francuski aktor Jean Paul Belmondo i Alain Delon. Belmondo, Delon i Paradis oferują nam delikatną i pełną akcji komedię.
