Kolekcja Jill i Sheldon Bonovitz odzwierciedla nieskażony impuls twórczy, niezwykle oryginalną estetykę i poruszające osobiste historie 27 amerykańskich artystów pracujących w dziedzinie Outsider Art. Anne Cecile Surga bada początki tej formy sztuki, a także niektórych kluczowych artystów prezentowanych w tej imponującej kolekcji, która została wystawiona w Muzeum Pensylwanii w 2013 roku.
Outsider Art obejmuje wszystkie dzieła wykonane przez osoby bez formalnego wykształcenia artystycznego, od malarzy w niedzielne popołudnie, po rysunki dzieci i sztukę szalonych osób. Ta kategoria sztuki obejmuje wszystkie media, tematy i style. Artyści ci nie starają się sprzedawać swoich prac na rynku sztuki; nie mają z tym żadnego związku i nawet nie uważają się za artystów. Niemniej jednak zewnętrzni artyści reprezentują ludzką chęć tworzenia w najbardziej autentycznej formie.
Termin Art Brut (Raw Art) pojawił się po raz pierwszy w 1945 roku i został wymyślony przez artystę Jeana Dubuffeta, aby opisać spontaniczne stworzenie, które nie było zgodne z formalną estetyką jego czasów. Aby znaleźć źródło tej twórczej woli, Dubuffet zaczął badać sztukę stworzoną przez pacjentów azylów psychiatrycznych. Tam odkrył, że psychiatrzy interesują się tego rodzaju sztuką od końca XIX wieku, w połączeniu z rozwojem psychoanalizy Freuda.
Po II wojnie światowej sztuka szaleńców zyskała poparcie europejskich artystów w reakcji na nazistowskie potępienie Degenerate Artin 1937. Dubuffet kontynuował badania i zaczął patrzeć na dzieła więźniów, wróżbitów i samouków, które miały bezpośredni wpływ na rozwój jego sztuki. Od lat 50. do 60. Dubuffet mieszkał w Stanach Zjednoczonych i przyniósł ze sobą niektóre dzieła ze swojej kolekcji Art Brut; doprowadziło to do rosnącego zainteresowania Ameryki tą specyficzną formą sztuki.
Podczas gdy Outsider Art w Europie był głęboko związany ze sztuką z ośrodków psychiatrycznych, amerykański Outsider Art jest ściślej związany ze sztuką ludową i zyskał popularność w latach 30. XX wieku. Ta sztuka ludowa niosła ze sobą napięcia społeczno-ekonomiczne i rasowe, ponieważ na amerykańską sztukę outsiderów znacznie większy wpływ ma chrześcijaństwo, przemoc i doświadczenie getta. Jednym z takich amerykańskich artystów pracujących w tej tradycji był Herbert Singleton. Urodzony w społeczności Afroamerykanów w Nowym Orleanie w 1947 roku, Herbert musiał zmierzyć się z ograniczeniami społeczno-ekonomicznymi obszaru, w którym mieszkał, a także z utrzymującym się podziałem rasowym swoich czasów. Jego życie naznaczone było uzależnieniem od narkotyków, przemocą i prawie 14 lat spędzonych w więzieniu, a wszystkie te doświadczenia można zidentyfikować w jego pracy. Herbert specjalizuje się w rzeźbieniu w drewnie i jest znany ze swoich płaskorzeźb, które przedstawiają przenikliwy wgląd w rasowe wyzwania tamtych czasów.
Prace Singletona znajdują się w kolekcji Jill and Sheldon Bonovitz, która była pokazywana w Muzeum Sztuki w Filadelfii w dniach 3–9 czerwca 2013 r. I prezentowała 27 artystów o szerokim spektrum tła. Bill Traylor, urodzony jako niewolnik w 1854 roku, jest kolejnym znaczącym przykładem z kolekcji. Pracował i mieszkał na plantacji, na której się urodził, do 85. urodzin, kiedy przeprowadził się do Montgomery w Alabamie w poszukiwaniu pracy. To tutaj zaczął rysować, inspirowany wspomnieniami, a także ludźmi i scenami, których był świadkiem w sercu rosnącej społeczności afrykańsko-amerykańskiej w mieście. Chociaż nie ma dowodów na to, że Traylor był w ogóle artystą przed przeprowadzką do Montgomery, gorliwie poświęcił się rysowaniu przez pozostałe dziesięć lat swojego życia, kronikując ducha tego tętniącego życiem czasu.
George Widener jest uznanym znawcą liczb z niezwykłą zdolnością matematyczno-obliczeniową, której używa do tworzenia dzieł. Przed rozpoczęciem swojego twórczego życia George był technikiem audiowizualnym w lotnictwie, zanim doznał załamania psychicznego, które doprowadziłoby go do opuszczenia ośrodków zdrowia psychicznego przez kilka lat.
Artysta Emery Blagdon urodził się w Nebrasce w 1907 roku i pozostał tam przez całe życie. Emery odziedziczył farmę wuja w 1955 roku i zaczął konstruować maszynę do leczenia chorych, która rzekomo miała nastąpić po śmierci jego rodziców i trojga młodszych rodzeństwa na raka. Ideą maszyny było przechwytywanie energii elektromagnetycznej z atmosfery za pośrednictwem szeregu kinetycznych telefonów komórkowych i wolno stojącej rzeźby, a następnie uwolnienie tych sił w celu zwalczania bólu fizycznego i psychicznego.
Obejrzyj wideo na temat pracy Emery Blagdon:
Jak można zbierać dzieła od takich artystów? Dla Jill i Sheldon Bonovitz była to praca miłości, która rozpoczęła się około 30 lat temu. Dla pary praca musi z nimi porozmawiać, należy nawiązać połączenie z dziełem sztuki, aby mogli rozważyć jego zdobycie. Jest to dość kompulsywny sposób konstruowania kolekcji w porównaniu z innymi kolekcjonerami, którzy szukają miesięcy, a czasem lat, aby znaleźć odpowiedni kawałek, aby „uzupełnić” swoją kolekcję. Para Bonovitz woli najpierw poruszyć się od samego dzieła sztuki, a następnie głębiej poznać historię artysty; pierwszym czynnikiem uruchamiającym nowe przejęcie musi zawsze być praca formalna. Każda kolekcja jest wyjątkowa, a przede wszystkim odzwierciedla osobowość i wartości jej właściciela. Kolekcja Bonovitz w całej swojej prostocie odzwierciedla historię sztuki amerykańskiej sztuki outsiderów XX i XXI wieku. Wystawa prac w przestrzeni takiej jak Muzeum Filadelfijskie rozpala silny dialog z nowoczesnymi i współczesnymi dziełami, które coraz częściej są uznawane za wielkie dzieła sztuki.
Anne Cecile Surga
