Muzyka Baul może być nieznanym gatunkiem dla każdego, kto nigdy nie mieszkał w Bengalu Zachodnim lub Bangladeszu, ale ten styl muzyczny wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wpłynął na kulturę tego regionu. Baulowie są piosenkarzami, którzy dzielą się folklorem poprzez muzykę, ale tym, co czyni tych śpiewaków wyjątkowymi, jest ich niekonwencjonalny styl życia i bogata historia kultury.
Pierwsza wzmianka o baulach w historii została znaleziona w tekście z XV wieku ne Słowo „baul” pochodzi od sanskryckiego słowa „batul”, co oznacza „szalony”. Pochodzenie tej sekty muzyków wynika z ich niezwykłego duchowego dorobku, który podobno doprowadził ich do szaleństwa. Porzucili rodziny i wszelkie ziemskie przyjemności i wędrowali po wioskach na obszarach dzisiejszego Bengalu Zachodniego i Bangladeszu, śpiewając wiedzę i nieustannie dążąc do zjednoczenia z boskością. Poprzez swoje piosenki głosili o życiu i duchowości. W dawnych czasach, kiedy nomadyczni bardowie podróżowali do różnych wiosek, wieśniacy opiekowali się nimi, dawali im jedzenie i schronienie. W zamian wędrujący bardowie wzbogacili życie mieszkańców wioski baulową pieśnią i muzyką. Baulowie nigdy nie dbali o to, by zostawić dokumenty dotyczące ich historii i pochodzenia, ale historycy próbowali prześledzić ich pochodzenie, analizując teksty swoich piosenek.
Bauli oddają cześć muzyce i nie wyznają żadnej religii głównego nurtu. Na ich muzykę duży wpływ ma mieszanka kultur, której świadkami była ta część świata. Praktyki hinduskiej tantry, suficcy święci z Persji i elementy buddyzmu odegrały ważną rolę w rozwoju tej sekty. Teksty piosenek Baul są w języku bengalskim, lokalnym języku regionu.
Baul grający muzykę © Tania Banerjee
Muzyka Baula jest niekompletna bez ektary, instrumentu strunowego, który ma kluczowe znaczenie w tworzeniu nieziemskiego uroku piosenek Baul. Instrument jest zwykle wykonany z suszonej tykwy, która działa jak rezonator, z metalową struną przebiegającą przez szyję. Szarpanie sznurka palcem wskazującym generuje unikalną melodię, nierozerwalnie związaną z piosenkami baul. Ektara pochodzi z regionu Rahr w Bengalu Zachodnim, który składa się z okręgów Bankura, Birbhum i Nadia. Chociaż ektara jest kradnącym show, piosenki baul są niekompletne bez melodii rodzaju instrumentu perkusyjnego znanego jako talerze dhol, flet i obrączki z dzwonkami znanymi jako ghungur.
Przed podziałem Bangladesz był częścią Indii. Kraj Bangladesz i obecny indyjski stan Bengalu Zachodniego był wspólnie znany jako Bengal. Muzyka Baula wywarła ogromny wpływ na kulturę regionu i znajduje odzwierciedlenie w poezji i muzyce skomponowanej przez laureata Nagrody Nobla Rabindranath Tagore. Do dziś Shantiniketan, miasto założone przez ojca Rabindranatha Tagore'a, nadal stanowi centrum kultury Baul w Bengalu Zachodnim.
Wiejska droga w pobliżu Shantiniketan © Tania Banerjee
Pod patronatem obecnego rządu Bengalu Zachodniego muzyka baul odzyskała utracony blask. Aby zadowolić szerszą (i młodszą) publiczność, muzyka baulowa jest czasami improwizowana, aby odpowiadać wszystkim gustom. Został nawet uznany na liście niematerialnych dziedzictwa kulturowego UNESCO w 2005 roku.
Styl życia współczesnych miejskich baulów niekoniecznie jest uproszczony. Niektórzy praktykujący nawet eskalowali do rangi celebrytów, takich jak Purna Das Baul, Kartick Das Baul. Ale wędrujący bardowie, których dziedzictwo zakorzenione jest w czerwonej glebie wiejskiego Rahr Bengalu, nie są całkowicie wymarli. Mistyczne minstrele w szafranowych szatach nadal można zobaczyć w pasie Khoai w Bengalu Zachodnim, chodząc po czerwonej ziemi z ektarą w ręku. Najlepszym sposobem na złapanie muzyki na żywo jest udział w targach wiejskich. Cotygodniowe targi, które odbywają się w każdą sobotę w dzielnicy Shonajhuri w Bengalu Zachodnim, są dobrą okazją, by zobaczyć występ Baula. Na corocznych targach Shantiniketan, znanych jako Poush Mela, bauli zorganizowali koncert galowy. Nie pobierają opłat za występ, ale pozostawienie pieniędzy na macie jest uważane za przemyślany gest - i znak szacunku dla długiej historii ich muzyki.
