1 lipca 2017 r. Tysiące ludzi zeszły do centrum Belfastu, by maszerować na rzecz równości małżeńskiej. Irlandia Północna jest ostatnim krajem w Wielkiej Brytanii, w którym małżeństwa osób tej samej płci są nadal nielegalne, pomimo najlepszych starań działaczy i protestujących. Ale dlaczego?
Małżeństwa osób tej samej płci są legalne w Anglii, Szkocji i Walii od 2014 r., Aw Republice Irlandii od 2015 r. Jednak Irlandia Północna nadal pozostaje w tyle za resztą tego obszaru w zakresie praw osób LGBT +. Kraj działa jako zdecentralizowana potęga Wielkiej Brytanii, a zatem ma uprawnienia do stanowienia prawa dla siebie, co oznacza, że prawa w każdym z czterech krajów tworzących Wielką Brytanię niekoniecznie są takie same. Zgromadzenie Irlandii Północnej pięciokrotnie głosowało za małżeństwem osób tej samej płci i chociaż wniosek został przyjęty przy piątej próbie, Partia Demokratycznych Związków Socjalistycznych zawetowała je, wykorzystując swoją „petycję zaniepokojenia”.
Po porozumieniu w Wielki Piątek w 1998 r. Utworzono organ ustawodawczy Zgromadzenia Irlandii Północnej. Aby zapewnić reprezentację poglądów zarówno nacjonalistycznych, jak i związkowych, powstało kilka środków podziału władzy, z których jeden znany jest jako petycja budząca obawy.
Zgromadzenie NI stworzyło petycję budzącą zaniepokojenie, aby upewnić się, że dana polityka nie będzie faworyzować jednej społeczności w stosunku do drugiej, i nakłada ograniczenia na przepisy, które mogą zostać przyjęte. Niepokojąca petycja może powstać, jeśli 30 lub więcej członków zgromadzenia zdecyduje, że dany akt prawny niesprawiedliwie faworyzuje jedną społeczność względem drugiej, co zmienia większość potrzebną do uchwalenia ustawy. Ponieważ większość równych małżeństw była niewielka, petycja skutecznie zawetowała ustawę.
Zamek Stormont, siedziba Zgromadzenia NI © Son of Groucho / Flickr
W polityce Irlandii Północnej opinie na temat równości małżeństw są w dużej mierze podzielone według sekt. Partie związkowe tradycyjnie sprzeciwiają się polityce sprzyjającej LGBT +. DUP i inne główne partie związkowe, Traditional Unionist Voice i Ulster Unionist Party, zdecydowanie sprzeciwiają się małżeństwom osób tej samej płci i od czasu do czasu padają ofiarą homofobicznych uwag przedstawicieli partii. Irlandzkie partie republikańskie, takie jak Sinn Féin oraz Partia Socjaldemokratyczna i Partia Pracy są tradycyjnie katolikami, a więc w przeszłości były przeciwne małżeństwom osób tej samej płci, ale ich postawa ewoluowała i teraz popierają prawa LGBT + na platformie równości. Partie niesekciarskie, takie jak Partia Zielonych, Ludzie przed zyskiem i Sojusz, również popierają równe prawa.
Sinn Féin MLA wzywają do równości małżeństw © Sinn Féin / Flickr
Po marcowych wyborach do Zgromadzenia Narodowego NI liczba miejsc w Zgromadzeniu spadła do 28, co oznacza, że nie są oni już w stanie zwoływać petycji budzących zaniepokojenie bez wsparcia innych polityków związkowych. Niestety, Jim Allister z Traditional Unionist Voice i Roy Beggs z Ulster Unionist Party obie zobowiązali się wspierać DUP w potencjalnym apelu o kolejną petycję.
Ostatni wiec w Belfaście wezwał DUP do zaprzestania korzystania z petycji i doprowadzenia Irlandii Północnej do współpracy z resztą Wielkiej Brytanii i Irlandii. Niektóre osoby oskarżyły DUP o przekręcenie celu petycji budzących zaniepokojenie, przyjęcie mechanizmu zaprojektowanego w celu zapewnienia równości i wykorzystanie go w celu zapewnienia braku równości. Gdy tysiące ludzi maszerują, a większość społeczeństwa NI opowiada się za równym małżeństwem, postęp wydaje się nieunikniony. W tym momencie chodzi po prostu o to, ile weta można nazwać, zanim wygra równość.
Przed ratuszem w marcu w sprawie równości małżeństw cywilnych Zdjęcie dzięki uprzejmości Gail McConnell
